به گزارش قدس آنلاین، شبنم مقتدری روز جمعه همزمان با سوم دسامبر (۱۲ آذر ماه) روز جهانی معلولان، افزود: روان‌درمانی به عنوان یک درمان شناختی می‌تواند به معلولان (افراد با نیازهای ویژه) کمک کند تا با چالش‌های متعدد زندگی به طور صحیح مواجه شوند.
وی توضیح داد: یک متخصص روانشناسی یا روان درمانگر می‌تواند مراجعان را به سمت آگاهی از عواطف و احساسات شخصی سوق داده و سبب شود، مراجعان این احساسات را شناسایی و نام‌گذاری کنند. در راستای این عمل، مراجعان انفعال و خشم احتمالی را مدیریت کرده و به شیوه صحیح این عواطف را ابراز می‌کنند.
مقتدری با اشاره به مهارت ابراز وجود ادامه داد: در حقیقت، از طریق به کارگیری مهارت ابراز وجود به عنوان یکی از مهمترین مهارت‌های ارتباطی، تکنیک حل مساله و مثبت‌اندیشی را آموزش دیده و دریافته که هر مساله و ناتوانی راه‌حل داشته و برای حل مشکلات باید از تکنیک حل مساله استفاده شود.
خانواده درمانی و تقویت حمایت‌های اجتماعی
روانشناس سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور تصریح کرد: از طریق رویکرد خانواده درمانی هم می‌توان حمایت‌های عاطفی، روانی و اجتماعی را برای این جمعیت افزایش داد و این امر نیز در ارتقای سلامت روان افراد با نیازهای ویژه نقشی اساسی ایفا می‌کند.
وی با اشاره به یکی از دیدگاه نظریه‌پردازان مطرح دنیا یادآور شد: ویکتور امیل فرانکل در این رابطه معتقد است، انسان در مواجهه با موقیعت‌های غیرقابل پیش‌بینی است که می‌تواند بر محدودیت‌ها غلبه کند.
مقتدری همچنین با تاکید بر ضرورت معنابخشی به زندگی اضافه کرد: معنابخشی به زندگی در این جمعیت یکی از مهمترین مولفه‌های غلبه بر محدودیت‌ها به شمار رفته و یکی از راهکارهای اصلی در این رابطه تعیین یک هدف مشخص و رسالت در این دنیاست.
وی تصریح کرد: افراد با نیازهای ویژه باید نقاط ضعف و قوت خود را پذیرفته و ضعف‌ها را انکار نکنند. با موقعیت‌ها واقع‌بینانه روبه‌رو شده و برخورد کنند، که این مساله عزت نفس آنها را تقویت کرده و سبب می‌شود ارزشمندی شخصیت خود را وابسته به عناصر بیرونی نکنند.
مقتدری تاکید کرد: اگر انسان خود را «همانگونه که هست» بپذیرد، پذیرش سبب افزایش آگاهی شده و این آگاهی و دوری از انکار، آرامش درونی و قدرت تصمیم‌گیری را افزایش خواهد داد.
این متخصص روانشناسی یادآور شد: به اعتقاد برخی از نظریه‌پردازان، هر نوع نقص عضو سبب تلاش برای جبران آسیب موردنظر خواهد شد. برای نمونه، یک کودک با نقص عضو و ناتوانی جسمانی، بر ضعف و ورزش تمرکز می‌کند.
ضرورت همدلی در برقراری ارتباط با معلولان
وی اضافه کرد: نقش شهروندی نیز در مقابل معلولان باید متمرکز بر همدلی (و نه همدردی) باشد، در همدلی انسان تلاش می‌کند، خود را در نقش طرف مقابل قرار دهد، از دیدگاه یک معلول دنیا، موقعیت‌ها، مردم و به طور کل محیط بیرونی را نگاه کند، اما در همدردی، ابراز ترحم و دلسوزی کرده و این پیام را به معلول منتقل می‌کند که ناقص است.
نظر شما