به گزارش قدس آنلاین، سریال پربیننده «بازی مرکب» بامداد امروز در برنامه «هفت» با حضور مسعود فراستی، جواد طوسی و سعید هاشم‌زاده نقد شد.

فراستی ابتدای میز نقد با تأکید بر اینکه  «هوانگ دونگ هیوک» خالق سریال بازی مرکب کارگردان مؤلف نیست، گفت: این سریال را کمپانی سرمایه‌داری نتفلیکس ساخته است که کارش پررنگ‌کردم فیلم‌های مارول است. نتفلیکس یک کمپانی جدی است و به خوبی می تواند یک تبلیغات جهانی انجام دهد. این نکته نخست موفقیت سریال است.

وی افزود: نکته دوم در موفقیت سریال، خشونت داخل آن است. من فکر می‌کنم خشونت در این کار یکی از دلایل اقبال آن است. خشونتی که ظاهراً علیه سرمایه‌داری است. خشونتی که در محصولات کره وجود دارد و در فیلم برنده اسکار «انگل» هم وجود داشت، خشونتی ضد انسانی و عنان گسیخته! در حالی که به نظرم کارهای کره‌ای به شدت مبلغ سرمایه‌داری است.

فراستی اظهار داشت: من واقعاً شک دارم که این حد از خشونت واقعاً در خود کره وجود دارد که این همه در سینما و سریال‌های کره‌ای وجود دارد؟ دوربین طرف مهاجمان است نه مردم. فیلمساز ادعا می‌کند ضد سرمایه‌داری است اما کاملاً همراه آن‌هاست.

وی ادامه داد:‌ در این سریال، سرمایه‌داری از هر زمان دیگری جلادتر و خونریزتر شده و فیلمساز ما را سمپات کسانی که می‌میرند، نمی‌کند. نمای همه کسانی که کشته می‌شوند، لانگ‌شات است، یعنی اصلاً عددی نیستند! آن زمان هم که کلوزآپ می‌گیرد، زمانی است که آبنبات می‌خورند و در واقع آن‌ها را دست می‌اندازد.

این منتقد سینما گفت: زاویه دوربین را نگاه کنید! همیشه با نگهبانان است، نه مردم! اگر فیلمساز ادعا می‌کند که علیه این‌هاست، پس چرا در جایگذاری دوربین این ادعا را نمی‌بینیم؟ برنده سریال هم یک شخصیت نیمه منگل، نیمه منفعل است. در سکانس مواجهه این فرد با پیرمرد گرداننده بازی، دوربین نمی‌داند باید چه کند؛ لانگ‌شات می‌کند. کمی بعد کلوزآپ می‌گیرد و شعارهای به‌اصطلاح انسانی پیرمرد را می‌شنویم. در واقع، دوربین که ساده‌ترین وسیله برای همذات‌پنداری است، از سوی کارگردان نمی‌داند باید کجا قرار بگیرد. همین ۵ دقیقه نشان می‌دهد که کارگردان فیلمسازی  بلد نیست.

  «بازی مرکب» سریالی ضدانسانی است

طوسی هم در نقد سریال «بازی مرکب» گفت:‌ سریال قرار است بگوید اشراف به پوچی رسیده‌اند که دنبال چیزهای جدید هستند اما بیانش به شدت سطحی و دم‌دستی است.  طوسی:

وی ادامه داد: فکر می‌کنم انتخاب کره توسط نتفلیکس به عقبه سرمایه‌داری آن باز می‌گردد زیرا چیزی شبیه به خود غرب است. این مینی‌سریال یک اثر تباه‌شهر و زیاده‌گو است، الگویی که قدمت زیادی دارد. مثل «پرتقال کوکی» کوبریک.  

هاشم‌زاده هم گفت: پر مخاطب بودن این سریال غافلگیرکننده است زیرا این سریال چیزی بیشتر از باقی سریال‌ها ندارد و حتی ضعیف‌تر است. خیلی‌ها از رو دست زدن سریال لذت برده بودند، این خیلی عجیب است! زیرا سریال‌های بهتری در این الگو قرار دارند و این تنزل سلیقه مخاطب قابل بحث است. مخاطبی که به آثار کم‌کیفیت اقبال دارد.  

وی افزود: نکته اصلی اما سرمایه‌گذاری نتفلیکس در شرق آسیاست؛ به خصوص سریال‌های کره‌ای. منتقد ورایتی درباره «بازی مرکب» نوشته بود که «فتیشیزم خشونت» است و آن را به مثابه یک بیماری در اثر دیده بود، چون کارگردان آن را در قالب لذتی ضدانسانی به مخاطب عرضه می‌کند.

منبع: فارس

انتهای خبر/