این روزها سانتیاگو پایتخت شیلی تبدیل به مکانی شده برای شادی مردمی که از سیاست‌های لیبرالی و امپریالیستی دولت مردانشان خسته شده‌اند. یک روز مرگ همسر دیکتاتور سابقشان پینوشه را در آن جشن میگیرند، و روز دیگر پیروزی کاندیدای مطبوعشان را یعنی گابریل بوریچ. گابریل (لاتین شده جبرئیل) جوان ترین رهبر تاریخ شیلی و بلکه جزو جوان ترین رهبران تاریخ عرصه سیاست و حکمرانی جهان محسوب می‌شود.
هرچند دولت جدید شیلی با روی کار آمدن گابریلِ جوان جوان شده، اما حزب اللهی نیست! این را میتوان از حمایت‌های کم و بیش او از جریاناتی چون همجنسگرایان و همچنین موافقتش با قانونی شدن سقط جنین در شیلی فهمید که البته میتوان آنها را بهانه خوبی برای جمع کردن رأی و همراه کردن بخش غیرفعال جامعه با خود نیز دانست.
او که با فعالیت‌های عدالت خواهانه در دوران دانشجویی شروع به کار کرد و کم کم سر از پارلمان شیلی در آورد، امروز تبدیل به یکی از جوان ترین رهبران چپ حوزه آمریکای لاتین شده و نامش یادآور شخصیت‌های چپ معروف از جمله آلنده، چاوز و کاسترو است.
گابریل جوان ۳۵ ساله میراث دار تفکرات ضد امپریالیستی سنتی نیست، اما اشخاص و احزاب سوسیالیست و کمونیست و مارکسیست را توانسته با خود متحد و همراه کند. هرچند برخی مواضع او علیه برخی حکومت‌های مخالف سیاست‌های آمریکا در حوزه آمریکای لاتین نظیر ونزوئلا، کوبا و نیکاراگوئه موجب شده تا عده‌ای از تحلیلگران مسائل سیاسی راجع به او موضع شفافی اتخاذ نکنند و روی عملکرد و مواضع او در آینده بیشتر فوکوس کنند.
شخصیت گابریل شاید در ظاهر نشان دهنده دوری او از فضای دین و حتی در ضدیت با مسیحیت کاتولیک باشد، اما در عمل از مکتب الهیات رهایی بخش پیروی میکند. با این تفاوت که کلیسا محور و پشتیبان اجرای عدالت نیست، بلکه احزاب و تشکلات هستند که داعیه دار استیفای حقوق محرومانند.
اما از همه اینها گذشته، بدون شک بوریچ یکی از حامیان سرسخت فلسطین و از مخالفین رژیم صهیونیستی است و این را بارها از طریق رسانه و تریبون های مختلف نیز اعلام کرده. نظر صریح او در این رابطه این است که اسرائیل یک رژیم کودک کش و جنایتکار است و چون بر خلاف قوانین بین الملل عمل میکند باید با آن به مقابله برخاست.
گابریل بوریچ در جنوب شیلی در شهر پونتا آرناس واقع در استان جنوبگان شیلی و در نزدیکی تنگه ماژلان زاده شده. یعنی در جنوبی ترین نقطه شیلی، در منطقه پاتاگونیا، و در همسایگی یهود.
از آنجاییکه پس از اسرائیل، پاتاگونیا وطن دوم یهودیان صهیونیست است و آنها نیز به کمک سرمایه داران بزرگ یهودی و انگلیسی مانند جوزف لوئیس از سالها قبل اقدام به تصرف زمین‌های آن منطقه کرده‌اند، این سناریو محتمل است که دشمنی بوریچ با یهود ریشه‌هایی در زادگاه او داشته و احتمالا زمینه‌های قبلی برای او ایجاد شده باشد.
هرچه که باشد تلاش های لابی صهیونیستی تا کنون نتوانسته او را به سمت خود متمایل سازد. حتی در سال ۲۰۱۹ جامعه یهودیان شیلی به مناسبت روش هشانا یا همان عید سال نوی عبری هدیه‌ای را برای بوریچ ارسال کردند که روی آن درج شده بود جامعه‌ای محترمانه با همبستگی بیشتر، اما بوریچ عکس آن هدیه را توییت کرده و گفته بود ممنون از ژستی که گرفتید، شما میتوانید حسن نیت خود را با درخواست از رژیم اسرائیل برای بازگرداندن مناطق اشغال شده از ساکنان فلسطین نشان دهید!
وی همچنین در دوران نمایندگی خود در مجلس شیلی از لایحه‌ای حمایت کرده بود که بر اساس آن تمام کالاهایی که در جولان اشغالی، کرانه باختری و تمامی مناطق تحت اشغال صهیونیست‌ها تولید شده‌اند تحریم شوند. این اقدامات او خشم یهودیان داخل و خارج شیلی را برانگیخت و موجب شد سر و صداهایی علیه او در رسانه‌های مختلف راه بیفتد و در رابطه با کمپین‌های ضد یهودی او ابراز نگرانی کنند. به قدری که یوناتان نووگرودسکی یکی از رهبران جامعه یهودیان شیلی در پیامی شکایت آمیز خطاب به آژانس تلگراف یهود گفته بود احساس میکنیم از هر جهت محاصره شده‌ایم!
همچنین یکی از بزرگترین نگرانی‌ها و ترس یهودیان شیلی، احتمال استفاده بوریچ از شخصی به نام دنیل خادوه در مناصب مهم حکومتی است. خادوه که اصالتی فلسطینی دارد، عضو مجمع کمونیست‌های شیلی و از مدافعین استقلال فلسطین و از مخالفین جدی رژیم صهیونیستی و یهودیان شیلی است. دشمنی او با یهود به قدری است که حتی در نوشته‌هایش در دوران کودکی این عبارت یافت شده که زمین را از وجود یهودیان پاک خواهم کرد.
جالب اینجاست که گابریل بوریچ نیز در پاسخ به این ابراز نگرانی‌ها در اظهار نظری هوشمندانه گفته که هر زمان سردمداران رژیم صهیونیستی مواضعشان را در قبال اراضی اشغالی فلسطین مشخص کردند من هم آن موقع در مورد استفاده از خادوه تصمیم خواهم گرفت.
حال باید دید تدبیر سردمداران رژیم صهیونیستی در ارتباط با این موج همگانی علیه آنها چه خواهد بود. آن هم در شرایطی که حامیان اصلی این رژیم که آمریکا و آل سعود باشند، تا زانو غرق در معضلات و مشکلات مربوط به خودشانند. آل سعود که هنوز نتوانسته خود را از باتلاق جنگ یمن خلاص کند، دولت آمریکا هم که درحال جمع آوری پایگاه‌های خود از منطقه است و باقیمانده آنها نیز دستمایه بازی گروه‌های تازه تأسیس مقاومت شده. افزون بر این، طبق شواهد و قرائن و اظهار نظر یکی از ژورنالیست‌های خبرگزاری اسرائیلی معاریو، احتمال حمله سپاه پاسداران به اسرائیل در سال ۲۰۲۲ بسیار بالاست.
تا چندی قبل مشکل یهودیان صهیونیست فقط تهدیدات مربوط به اراضی اشغالی قدس و ترس از انتقام بود، که برای رهایی از آن چاره‌ای به نام پاتاگونیا در نظر گرفته بودند. اما اکنون با روی کار آمدن گابریل بوریچ میتوان گفت که رویای اقامت در شیلی را لااقل در زمان تسلط بوریچ و خادوه بر شیلی باید به گور برند. مگر اینکه برای رهایی از این مسئله دست به دامن سه فرضیه شوند:
یا اینکه گابریل را از میان راه برخواهند داشت.
یا با او وارد مذاکره شده و در ازای ارائه امتیازاتی نظر او را جلب خواهند کرد.
و یا اینکه برای کوتاه مدت قید شیلی را زده و از طریق آرژانتین اقدام به نفوذ در منطقه پاتاگونیا و همچنین حوزه آمریکای لاتین خواهند نمود و رفته رفته سلطه خود را بر آن جغرافیا کامل خواهند کرد.
باید منتظر ماند و روند تصمیم گیری سردمداران رژیم صهیونسیتی را طی ماه‌های آینده زیر ذره بین رصد کرد.
نظر شما