به گزارش قدس آنلاین، «نرجس سلیمانی» فرزند شهید سردار حاج قاسم سلیمانی با حضور در استودیوی رادیو مقاومت از بخش های مختلف این شبکه رادیویی بازدید کرد. وی همچنین در برنامه «فرمانده» حضور یافت و در سخنانی گفت: در این مدت تحرکاتی از سمت دشمن دیدم که خوشحال شدم این یعنی اینکه شما کارتان را رادیو مقاومت به خوبی انجام دادید و باید به شما تبریک گفت.

ماجرای قاب عکس منزل سردار

وی در ادامه در پاسخ به سؤالات مردم درباره قاب عکسی که در منزل سردار سلیمانی بوده است و در این عکس سردار با ۴۰ رزمنده عکس داشتند، بیان داشت: شهدای داخل این عکس بیشترشان از فرماندهان بودند و در جبهه ثارالله برای پدرم شاخص شده بودند. همه آنها افرادی بودند که لشکر ثارالله را تشکیل داده بودند. مثل شهید نصراللهی، شهید امینی، شهید تاجیک، شهید راجی، شهید شیخ بیک، شهید شفیعی، شهید زندی و ...که همگی از اهالی کرمان بودند.

سلیمانی با بیان خاطره‌ای از سردار سلیمانی نیز گفت: یکی از خاطراتی که پدر درباره شهید زندی می‌گفتند این بود که در بحبوهه جنگ شهید زندی وارد چادری شد که برای استراحت بود و سرش را روی پایم گذاشت و خوابید و پدر گفتند الان وقت خوابیدن نیست و گفت خیلی خستم و به محض بیدار شدن، از چادر بیرون رفت و شهید شد. من خیلی کوچک بودم اما اغلب این افراد را دیدم و تصویری از آنها در ذهنم دارم.

سردار کجا جانباز شد؟

وی در پاسخ به این سوال که آیا سردار سلیمانی در دفاع مقدس جانباز شدند یا در حملات تروریستی هم آسیب دیدند؟ بیان داشت: در حملات تروریستی نه، اما در جنگ چندین بار آسیب دیدند و یادم هست آن موقع در اهواز در هتلی به همراه خانواده های ارتش و سپاه زندگی می کردیم. یک روز پدرم به اتاق آمد در حالی که از صورتشان خون می آمد، سریع به حمام رفتند و ترکش سطحی که روی صورت و گونه شان بود را در حمام از صورتشان خارج کردند. دخترم می گوید هیچ کسی ندیدم که قلبی روی صورتش باشد به غیر از بابا حاجی. چون جای آن ترکش روی صورتشان مانده بود.

نرجس سلیمانی درباره اینکه اگر الان حاج قاسم زنده بودند سراغ چه کاری می رفتند؟، اظهارداشت: در موضوع سیل خوزستان بابا گفتند خیلی ها می خواهند برای مدافع حرم شدن داوطلب بشوند اما من می گویم حرم همه جا هست و از دیدگاه ایشان حرم جایی بود که شأن انسان به خطر نیفتد. وقتی می خواستند گروهی را بچینند یکی از مهم ترین دغدغه هایشان بحث معیشت و مشکلات اقتصادی مردم و وحدت در جامعه اسلامی با وجود حضرت آقا در جهان اسلام بود. این دو میدان از میدان هایی بودند که حتما در آنها مشغول خدمت می شدند و اگر فراغتی پیدا می کردند به این دو می پرداختند.

کمک به مردم حتی در مسافرت‌های خانوادگی

وی با بیان اینکه کمک های سردار سلیمانی به مردم در هر شرایطی ادامه داشت، عنوان داشت: حتی در مسافرت های خانوادگی، ما ایشان را خیلی نمی دیدیم و همانجا اگر هر فردی نامه ای می خواست و یا کاری می خواستند برایشان انجام می دادند. وقتی می خواستیم به کرمان برویم از فرودگاه پیغام می دادند که حاج قاسم می خواهد بیاید کرمان و مردم متوجه می شدند و ما مجبور می شدیم مسیرمان را از ایشان جدا کنیم تا راحت از فرودگاه خارج شویم. پدرم در ظاهر در صندلی هواپیما به همراه ما بودند اما بیشتر در حال رسیدگی به امور مردم بودند.

همچنین علیرضا داودی کارشناس رسانه نیز که در این برنامه حضور داشت، در سخنانی گفت: بحثی را چند شب پیش در عصر مقاومت داشتیم آن هم تاکید روی عبارتی بود که اسماعیل هنیه درباره سردار سلیمانی گفتند. بحثی مطرح بود و آنهم مسیر تکاملی بود که حاج قاسم طی کرد تا جایی که مدال شهید قدس برگردنش افتاد. قدس از نظر حاج قاسم انتهای راه نبود. شاید انتهای راه از منظر سردار جایی مثل بقیع باشد و شهید البقیع شدن هم فرایندی است. خیلی از مخاطبین تماس گرفتند که معنی این جمله چیست؟ گفتم برخی وقت ها باید گفت تا به آن مومن بود. آثار و گزاره های رفتار حاج قاسم بیشتر نزدیک به بقیع و حضرت زهرا(س) است. از نام گذاری حسینیه تا توسل همیشگی شان به حضرت زهرا (س) و .. همگی گواه این است. برای همین فکر می کنم بحث مقاومت فراتر از اینها است.

هرکدام از مردم راوی مکتب سلیمانی هستند

فرزند سردار سلیمانی نیز در این باره پاسخ داد: وقتی حضرت آقا، حاج قاسم را یک مکتب معرفی کردند منظور این بوده که این راه باید ادامه داشته باشد و حاج قاسم ها باید تربیت شوند و همان فاتحان قدس زیر بیرق امام زمان(عج) خواهند بود. اما باید این مکتب به درستی تبیین شود و وظیفه ای به عهده همه ما قرار دارد و هر کدام از فرزندان و مردم اگر موضوعی از حاج قاسم درک کردند وظیفه دارند در اطرافیانشان گسترش دهند. هر کدام از شما راوی مکتب هستید و خودتان می توانید آدم های دیگری را هدایت کنید.

وی درباره رفتار سردار سلیمانی در خانه با همسرشان و هدیه دادن به یکدیگر نیز گفت: ایشان برخلاف شغلی که داشتند بودند. نامه ای دارم که در ‌آن می گویند برخلاف شغلی که دارم خیلی دل نازکم و ما این را می دیدیم. پدرم خیلی مهربان بود و این مهربانی در رفتارشان خیلی آزاد بود و می شد آن را دید. در خانه معتقد به این بودند که بین جمع خانواده باید با صمیمیت و تعامل وجود داشته باشد. روزهای تعطیل معمولا چون تعدادمان زیاد بود پدر غذا را درست می کرد تا به مادرم فشار نیاید و نظر تک تک ما را درباره دست پخت شان می پرسید. انتخاب هایشان برای غذا درست کردن خیلی خاص بود. صبحانه شان تخم مرغی بود که در آن کاکائو یا شکر داشت و خیلی هم دوست داشت که ما آن را دوست داشته باشیم. یا ادویه بیش از حد در استامبولی می زدند. البته که اینها خیلی به چشم نمی آمد و بیشتر اشتیاقشان به نگاه های ما بود. اواخر خیلی کم صحبت می کردند و بیشتر نگاه می کردند و همه توجهشان به همه بچه ها بود و انگار می خواستند تصاویر را ضبط کنند. یکی دو هفته قبل از شهادت فقط به ما نگاه می کرد حتی با نوه هایشان بازی نمی‌کرد و فقط نگاهشان می‌کرد.

پدر نمی‌خواست گرفتار حب دنیا شود

وی افزود: پدرم نوه هایشان را خیلی دوست داشتند و همیشه با آنها بازی می کردند. در روزهای آخر وارد بازی با بچه ها نشدند. ما به طور معمول هر روز با پدرم تلفنی صحبت می کردیم و پدر هر بار تلفن را می گرفت و با نوه هایش هم صحبت می کرد اما دفعه های آخری که با هم صحبت می کردیم وقتی از شیطنت بچه ها می گفتم، می گفتند الله اکبر و حتی نمی خواستند با بچه ها صحبت کنند که به حب دنیایی گرفتار شوند.

سلیمانی ادامه داد: اشدا علی الکفار رحما بینهم در شخصیت سردار سلیمانی وجود داشت. روز زن برای پدرم اهمیت زیادی داشت و یادم هست نوجوان بودم و در بحبوهه پیدا کردن شخصیت حضرت زهرا (س) بودم. وقتی تعطیلات بود یک نفر باید پیش بابا می‌ماند و اغلب من کنارشان می‌ماندم و باهم سیر تحولی زن‌ها در تاریخ را مطالعه می‌کردیم و پدرم به دلیل مشغله‌اش به من می گفتند تو کتاب ها را بخوان و نت برداری کن و من نت‌هایت را می‌خوانم.

پدرم نامه نوشتن را خیلی دوست داشت

دختر سردار سلیمانی افزود: هر سال عید نوروز تکلیف خانوادگی داشتیم و پدر دفتری تهیه کرده بودند و از ما می خواستند در آن بنویسیم چه کارهایی در تعطیلات کردیم. در سفر هم که بودند یا در جنگ برای ما می نوشتند. پدرم رسم جالبی داشت و آن هم این بود که اگر می خواستیم به او بدهیم هدیه را قبول نمی کردند اگر یک نامه همراهش نبود. پدرم نامه نوشتن را خیلی دوست داشت و دو سال قبل از شهادت نامه ای را برای مامان تهیه کرده بودند و قابش کرده بوند و آن را به مادرم دادند.

پدرم اگر نظامی نبودند، کشاورز می‌شدند

وی در پاسخ به این سوال که اگر پدر نظامی نبودند چه کاری می کردند؟ گفت: کشاورز می شدند و این شغل را خیلی دوست داشتند. ایشان عشق به پرورش دادن داشت که می تواند هرچه باشد و خداوند این مسیر را برایشان مقدر کرد.

سلیمانی درباره اینکه رمز موفقیت سردار چه بود؟ بیان داشت: توکل. توکل یکی از مهم ترین رموز موفقیت شان بود و اینکه در هر حال حواسشان به هدفی که برایش جنگیده بودند بود. ایشان را هیچ وقت پشت میز نمی بینیم یا اگر در ایران بودند بین مردم یا در میدان بودند. به دست اندازهایی که وجود داشت توجه نمی کردند و نفسشان را کنترل می‌کردند.

وی درباره نوع لباس پوشیدن سردار سلیمانی گفت: پدرم همیشه اصرار داشتند این سر دوشی ها روی دوششان نباشد و می خواستند وقتی مردم ایشان را می بینند ایشان را از خودشان ببینند نه اینکه با رتبه بالاتر. در همان مکان هایی که همه مردم عادی خرید می کردند همانجا می رفتند و خرید می کردند. یکبار دخترم می گفت با بابا حاجی رفته بودیم خرید و همه تعجب کرده بودند که ما برای خرید به آنجا آمدیم.

وی ادامه داد: خانواده پدری من کشاورز دامدار و از عشایر کرمان بودند. وقتی به روستای قنات ملک می رفتیم اصلا فرصتی پیدا نمی کردند حتی صبحانه یا نهاری با جمع خانواده بخورند. دورشان خیلی شلوغ بود و هر کسی برای پیگیری مشکلاتش به پیش پدرم می آمد. یادم می آید یک لحظه در خانه پدربزرگ دراز کشیدند و گفتند خیلی خسته ام و پدربزرگ گفت خدا را شکر کن که تو می توانی کاری برای مردم انجام دهی. پدرم می گفت این را یادتان باشد و این برای من جرقه ای بود که حتی نباید از مطالبه مردم خسته شوم.

حاج قاسم خدمت را در میدان می‌دانستند

وی درباره اینکه چرا حاج قاسم نخواستند وارد سیاست شوند؟ گفت: ایشان خدمت را در هر جبهه ای ارائه می دادند و جبهه ای که در خدمت به مردم در نظر گرفته بودند سیاست نبود. خدمتشان را میدان می دانستند و فکر می کردند در آنجا می توانند موفق باشند. حالا این خدمت می توانست در سیل باشد یا زلزله.

وی درباره انتشار فیلمی در فضای مجازی که سردار سلیمانی حین فوت کردن شمع می گفتند با آرزوی شهادت گفت: همیشه یکی از خواسته هایشان این بود که دعا کنید شهید شوم. ما هم همیشه اعتراض می کردیم و می گفت دوست دارید در تصادفی بمیرم یا هواپیمایم سقوط کند؟ حتی در نامه شان خطاب به خواهرم فاطمه نوشته بودند می خواهم طوری شهید شوم که از آتش غیر از من نماند. روحشان آنقدر بزرگ شده بود که دیگر جسمشان توانایی تحملش را نداشت.

رادیو مقاومت رادیوی بسیار ارزشمندی است

سلیمانی درباره ارتباط دوستی بین شهید حاج حسین پورجعفری و سردار سلیمانی نیز گفت: آقای پورجعفری کوهی از محبت و آرامش و اخلاص بود. برای ما عزیز بود و معتمد و برای پدرم خیلی بیشتر از این حرف ها بود. توصیفم از شهید پور جعفری این بود که برای حاج قاسم مثل پدر بود. شهید پورجعفری در هر لحظه نگران پدرم بود و اغلب که پدر درگیر کاری می شدند حتی فرصت غذا خوردن را نداشتند، شهید پورجعفری همیشه یک سیب و لیوان آب دستشان بود که به پدرم بدهند و همیشه حواسشان به پدرم بود. نگاه و اخلاصی که در دوستی شان وجود داشت باعث شده بود پدرم نتواند دوری شان را تحمل کند. حتی در نامه شهید پور جعفری به بابا این موضوع آمده بود و می توانستیم اوج دلتنگی و عشق و محبت را بینشان ببینیم و آنقدر دوستشان داشتند نمی خواستند آسیبی به ایشان برسد.

نرجس سلیمانی در پایان نیز گفت: ان شاء الله علمی که پدرم برداشتند در قدس و بقیع به زمین بنشیند و این علم بیانگر این است که سپاه باید در کدام نقطه در عرصه رسانه بجنگد. رادیو مقاومت رادیوی بسیار ارزشمندی است و موضوعی که انتخاب کرده فصلی نیست و جامعه ما در سراسر ایام سال به آن نیاز دارد و در همه ابعاد گستردگی دارد و شما می توانید در طول سال این برنامه را داشته باشید.

منبع: فارس