اما با نارضایتی وزارت علوم همراه بود بهطوری که در دو دهه گذشته این وزارتخانه بارها بر بازگشت آموزش پزشکی به این وزارتخانه تأکید کرده است. بهتازگی نیز زمزمه پیوستن دوباره دانشگاههای علوم پزشکی به دانشگاههای سایر علوم از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی و برخی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی شنیده میشود.
به طوری که سعیدرضا عاملی؛ دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی موضوع ادغام دانشگاههای علوم پزشکی با سایر دانشگاهها را مستلزم پیگیری عنوان کرده و گفته است: ستاد نقشه جامع علمی کشور باید به صورت جدی موضوع ادغام دانشگاههای علوم پزشکی و دانشگاههای سایر علوم را پیگیری کند چرا که جداسازی این دانشگاهها از یکدیگر موجب عدم استفاده بهینه از ظرفیتهای رشتهای و برخوردار نبودن از حوزههای بینرشتهای و ضعیف شدن توان دانشگاهی در سطح جهانی میشود.
احمد نادری؛ نایب رئیس کمیسیون آموزش مجلس نیز چندی پیش در توییتی از تصویب کلیات طرح اصلاح نظام آموزش پزشکی و ایجاد عدالت در دسترسی به خدمات درمانی (جداسازی آموزش پزشکی از وزارت بهداشت و الحاق دوباره آن به وزارت علوم) با اکثریت آرا در این کمیسیون خبر داده و گفته بود: مجلس یازدهم در مبارزه با تعارض منافع با هیچ صنف و طبقهای تعارف ندارد.
وزارت بهداشت موجب ایجاد رانت و انحصار شده است
امان قلیچ شادمهر؛ عضو دیگر کمیسیون آموزش، تحقیقات و فناوری مجلس شورای اسلامی هم نگاه مثبتی به بازگشت آموزش پزشکی به دامن وزارت علوم دارد و در خصوص دلایلش به قدس میگوید: اینکه آموزش پزشکی دوباره در وزارت علوم ادغام شود قابل توجیه است. یعنی بین دانشگاههای علوم پزشکی و سایر دانشگاهها فقط یک دیوار کشیده شده اما به لحاظ مالی و پرداخت حقوق کارکنان و... تفاوتهای فاحشی با یکدیگر دارند و این موضوع موجب ایجاد شکاف بین آنها شده است در حالی که هم سیستم آموزش پزشکی و هم سیستم وزارت علوم- دانشگاه- موضوع آموزش را یدک میکشند.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا دلایلی که موجب شدند بخش آموزش پزشکی در سال ۱۳۶۴ از وزارت علوم جدا و به وزارت بهداشت ملحق شوند الان دیگر وجود ندارند، میگوید: قرار بود وزارت بهداشت بر اساس اهداف تعیین شده پیش برود اما این وزارتخانه دانشگاه و آموزش پزشکی را زیر بیرق خودش گرفته و موجب ایجاد رانت و انحصار شده است. یعنی شاهد تعارض منافع و رانت و انحصار در این حوزه هستیم. الان در سهمیههای پزشکی بومیگرایی نداریم و در مناطق محروم هم مشکل کمبود پزشک وجود دارد. ضمن اینکه گسترده شدن آموزش، ضرورت ایجاد رشتههای بینرشتهای، تمرکز آموزش در یک بخش و ضرورت ارتقای دانشگاهها در رتبهبندیهای جهانی هم مزید بر علت هستند تا به فکر یکپارچگی نظام آموزش عالی باشیم.
شادمهر از بررسی طرح اصلاح نظام آموزش پزشکی از سوی کمیسیون متبوعش پس از بررسی و تصویب لایحه بودجه ۱۴۰۱ خبر میدهد و میگوید: البته بهتازگی این طرح در کمیسیون آموزش مطرح، اما با چالش عمدهای مواجه شد و انشاءالله در نخستین جلسه پس از بررسی و تصویب لایحه بودجه سال آینده بار دیگر به موضوع ادغام آموزش پزشکی در وزارت علوم ورود میکنیم.
این طرح اصلاً قابل مطرح شدن نیست
با وجود این، سکه آموزش پزشکی روی دیگری هم دارد. در واقع مخالفان ادغام آموزش پزشکی در وزارت علوم هم کم نیستند.
حسینعلی شهریاری، رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی یکی از آنان است که به قدس میگوید: این طرح برخلاف اسناد بالادستی «سیاستهای کلی سلامت» و «سیاستهای علم و فناوری» است که از سوی رهبر معظم انقلاب ابلاغ شدهاند. بنابراین اصلاً قابل طرح در مجلس نیست حالا هر کسی هرچه میخواهد، بگوید.
پیامدهای گسترده این طرح
نایب رئیس اول کمیسیون بهداشت و درمان مجلس هم چنین نگاهی به موضوع دارد و به قدس میگوید: مخالف طرح ادغام آموزش پزشکی در وزارت علوم هستم چون آن را طرح خام و زیانباری میدانم.
سید محمد پاک مهر با اشاره به اینکه آموزش پزشکی با شدت به آموزش عملی وابسته و گرهخورده است، تصریح میکند: اصلاً آموزش پزشکی بدون آموزش عملی بهویژه در حوزه درمان معنایی ندارد. تمام بیمارستانها و مراکز درمانی ما را استادان و دستیاران تشکیل میدهند. یعنی عمده کار مراکز درمانی بر پایه دستیاران است؛ پس نمیتوان درمان را از آموزش جدا کرد.
وی در همین زمینه میافزاید: طراحان ادغام آموزش پزشکی در وزارت علوم تصور میکنند علوم پزشکی مثل سایر علوم فقط جنبه آموزشی دارد؛ اما واقعیت این است که نمیتوان درمان را از آموزش پزشکی جدا کنیم. بنابراین اگر قرار است ادغامی صورت گیرد، بهتر است دو وزارتخانه علوم و بهداشت و درمان با هم ادغام شوند چون اگر فقط آموزش پزشکی را از وزارت بهداشت جدا کنیم دیگر این وزارتخانه چیزی نخواهد داشت، یعنی فقط بخش بهداشت را دربرمیگیرد.
پاک مهر تعارض منافع را عمدهترین دلیل طراحان ادغام آموزش پزشکی در وزارت علوم میخواند و میگوید: اینها معتقدند تعارض منافع موجب شد سهمیههای پزشکی کم شود و وزارتخانه در چنته همین گروه پزشکی باشد و پزشکان برای اینکه منافعشان به خطر نیفتد با افزایش ظرفیت نیرو و... مخالفت میکنند در حالی که واقعیت این نیست و من این استدلالشان را قبول ندارم.
وی تفکیک آموزش پزشکی از وزارت بهداشت و ادغام آن در وزارت علوم را کار اشتباهی میخواند و میگوید: اگر این اتفاق بیفتد پارادوکس عجیبی بهوجود میآید و پیامدهای گستردهای خواهد داشت بهطوری که هم کیفیت آموزش و هم کیفیت کار عملی و... تحت تأثیر قرار میگیرد و اُفت میکند؛ چنین چیزی قابل پذیرش نیست.
نظر شما