با روی کار آمدن دولت سیزدهم، جمهوری اسلامی شاهد حاکم شدن نگاه جدیدی به حوزه هسته‌ای بود که همین راهبرد رو به جلو در حوزه انرژی صلح آمیز هسته‌ای، غرب همیشه مدعی را نگران کرده است. حال با رشد هسته‌ای ایران امروز بخش قابل توجهی از سیاستمداران و مسئولان دولت بایدن به این نتیجه رسیده‌اند نادانی دونالد ترامپ در خروج از توافق ۲۰۱۵ برای آن‌ها به قیمت شکست کمپین فشار حداکثری بر علیه جمهوری اسلامی تمام شده است. به همین خاطر آن‌ها درصدد جلوگیری از این روند بوده و تلاش دارند هرچه زودتر به توافق با ایران دست پیدا کنند. یکی از تفاوت‌های اساسی ما با آن‌ها در همین نکته هست، آن‌ها که در جلوگیری از قدرت‌یابی ایران ناتوان‌تر از هر روز هستند، به توافق نیاز دارند و این در حالی است که ما به دلیل ابزارهای قدرتی که پس از اجرای قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها از سوی مجلس شورای اسلامی با پیشرفت‌های هسته‌ای خود ایجاد کرده‌ایم، در این زمینه دست برتر را داریم.

اینکه امروز شاهد فشار رسانه‌ای و سیاسی طرف غربی هستیم و ادعا می‌کنند تنها تا آخر ماه فوریه برای گفت‌وگوها وقت هست و بعد ازآن  غرب و آمریکا به سمت پلن «B»  می‌روند، با هدف اعمال فشار بر ایران است. آن‌ها می‌خواهند با عجله و فشار سیاسی در نهایت تهران را ناچار به پذیرش خواست و سازش کنند. البته طرف ایرانی بارها اعلام کرده است درگیر جوسازی آن‌ها نمی‌شود و می‌خواهد مذاکره را بر اساس منطق پیش ببرد؛ زیرا این  آمریکا و طرف‌های غرب هستند که باید به تعهداتشان عمل کنند. در این بین با توجه به تجربه گذشته ما اصل بهره‌مندی اقتصادی ملت از هر توافقی را مدنظر داریم و معیار در هرگونه توافقی تأمین حقوق ملت ما خواهد بود.

تفاوت اولویت‌های طرفین در تضمین‌دهی و تضمین‌گیری یکی دیگر از دلایل پیچیده شدن مسئله اجرای تعهدات و راستی‌آزمایی محسوب می‌شود. جمهوری اسلامی معتقد است اگر آمریکایی‌ها خواستار توافق هستند باید متضمن تضمینی بشوند که با آمد و رفت دولت‌های این کشور به هیچ وجه دچار خلل و خلف وعده نشود. البته آمریکایی‌ها این موضوع را نپذیرفته و سعی می‌کنند که دست رئیس جمهور بعدی این کشور را باز بگذارند و  تعهد مطلقی به ایران ندهند. این یعنی یانکی‌ها باز هم آرزوی تکرار بازی گذشته را در سر می پرورانند که این مسئله باید مورد توجه تیم مذاکره کننده باشد. ولی در این زمینه هم دست ایران باز است و باید از طرف اروپایی به عنوان شریک سیاسی کاخ سفید تضمین محکم گرفته و عزم سیاسی آن‌ها برای حل مشکلات سنجیده شود. اروپایی‌ها تاکنون در عمل حسن نیتی نشان نداده‌اند و تنها در پازل تکمیل نقشه‌های آمریکا نقش آفرینی کرده‌اند.

اما واقعیت آن است که حضور ما در توافق برجام با توجه به روند بدعهدی طرف غربی، تا همین جای کار هم نشان از حسن نیت واقعی دارد. پس اکنون زمان امتیازدهی آن‌هاست. ایران به صراحت اعلام کرده به دنبال توافق موقت نیست؛ چرا که آن را تله‌ای برای امتیازگیری بعدی طرف غربی می‌داند. همچنین ما با توجه به تجربه گذشته معتقدیم هر توافقی باید برای تمام ملت ما آورده اقتصادی داشته باشد، درغیر این صورت امضای توافق کاغذی که نفعی نداشته باشد، هیچ اهمیتی نداشته و تنها منافع غرب را تأمین خواهد کرد.