به بهانه اکران این فیلم در سینما، گپی کوتاه با کارگردان آن داشته‌ایم که می‌خوانید.

 هدف و دغدغه شما از پرداخت به یک داستان واقعی و چالشی چه بود؟

عنکبوت مربوط به یک پرونده واقعی است که حدود ۲۰ سال پیش در مشهد اتفاق افتاد. آن زمان من در مشهد هنرجوی هنرستان بودم و ۱۹ سال بیشتر نداشتم. تأثیر ترس و وحشت قتل‌هایی که انجام شد در ذهن من باقی ماند تا اینکه سال ۹۶ در گفت‌وگو با دوست و همکارم «اکتای براهنی» به این دغدغه مشترک رسیدیم که گذشت دو دهه زمان مناسبی است تا جامعه با این پدیده مواجه شود و به بهانه این آسیب‌های اجتماعی که بیشتر گریبانگیر زن‌های جامعه ماست، بتوانیم آگاهی‌بخشی عمومی داشته باشیم.

 ساخت چنین فیلم‌هایی حساسیت‌های خودش را دارد. نحوه انتخاب بازیگران و بازی گرفتن متفاوت از ماهور الوند به چه شکل بود؟

 من غیر از تحصیلات تخصصی در حوزه سینما، دوره‌های بازیگری آقای تارخ را در سال ۸۵ گذراندم و همین مسئله من را به شناخت جزئی‌تری در مقوله بازیگری رساند. یکی از وظایف کارگردان، شناخت بازیگران و بازی گرفتن از آن‌هاست که من در بازی گرفتن از بازیگران با وسواس بیشتری عمل می‌کنم. همیشه دو نکته را برای انتخاب بازیگر در نظر می‌گیرم؛ اول بازیگر و توانایی او در ایفای نقش و دوم خورند کاراکتر و بازیگر یعنی نقش باید به قواره بازیگر بیاید. بر اساس این دو مسئله صرفاً کسی که کارنامه‌ای قوی‌ در بازیگری دارد برای انتخاب نقش مناسب نیست و باید ویژگی‌هایی داشته باشد که از عهده نقش هم برآید. محسن تنابنده و ماهور الوند فارغ از همه توانمندی‌هایی که در عرصه بازیگری دارند دارای این دو ویژگی مدنظر من بودند. 

 شما در فیلم به جزئیات خاصی پرداخته‌اید، دقت به جزئیات و میزانسن چه تأثیری در روند فیلم دارد؟

 من شانس این را داشتم در دو پروژه در کنار آقای تقوایی حضور داشته باشم که یکی از مشخصه‌های کار ایشان دقت به جزئیات و کاربرد همه عناصر بود. 
وقتی تأثیر این دقت نظر و نتیجه وسواس را در فیلم‌های ایشان می‌دیدم، درس می‌گرفتم. در عنکبوت به همین شکل عمل کردم و بازخوردهای مثبتی هم گرفتم.

 چرا فیلم چند روز در مشهد توقیف بود؟ 

 من به عنوان فیلمساز انتظار دارم وقتی سازمان سینمایی کشور به فیلمی پروانه ساخت و نمایش می‌دهد، این حجت را برای همه زیرمجموعه‌های وزارت ارشاد در شهرهای مختلف تمام کند تا موقع اکران سراسری مشکلی پیش نیاید. 

مطمئن بودم نمی‌توانند نظری غیر از اکران فیلم بدهند، اما مسئله اساسی این است چرا باید این موضوع عنوان شود؟! چون عنکبوت پروانه اکران سراسری دارد.

 چرا در این فیلم به لهجه مشهدی درست پرداخته نشده است؟

طبیعتاً وقتی در شهری که جغرافیای اصلی قصه است نمی‌توانیم حضور داشته باشیم امکان پرداخت به لهجه هم گرفته می‌شود. 

تنها کاری که می‌شد انجام داد این بود که به کاراکترهای اصلی داستان لحن و آوا بدهیم. نقطه قوت بازی آقای تنابنده لهجه ایشان است. من از ایشان خواستم فقط لحن مشهدی داشته باشد. 

ادعایی هم در مورد لهجه مشهدی نداریم. همان‌طور که در انتخاب لوکیشن طوری عمل کردیم که مردم فکر کنند مشهد است و شهر دیگری برایشان تداعی نشود.

شما در عنکبوت به یک موضوع اجتماعی پرداختید. ضرورت پرداخت سینما به چنین موضوعات و آسیب‌های اجتماعی چیست؟

متأسفانه در سال‌های اخیر، فیلم‌هایی که به چنین موضوعاتی بپردازند بسیار کم بوده‌اند. انتظار می‌رود سالی چندین فیلم با موضوع آسیب‌های اجتماعی ساخته شود تا جامعه آگاه شود. آگاهی موجب کم شدن بزه‌های اجتماعی می‌شود و سینما می‌تواند از این حیث تأثیر زیادی در جامعه داشته باشد. این اتفاقی است که در همه جای دنیا می‌افتد، مثلاً در آمریکا برای تغییر رویکرد درزمینه مسئله نژادپرستی سالی چندین فیلم ساخته می‌شود. 

جامعه ما هم از برخی آسیب‌های اجتماعی رنج می‌برد و سینما موظف است در این شرایط به میدان بیاید و با ابزاری که در اختیار دارد به وظیفه‌اش عمل کند. 

ما با همه محدودیت‌هایی که داشتیم تلاش کردیم در این مسیر قدمی برداریم و امیدوارم مخاطبان با در نظر گرفتن این مسائل به دیدن فیلم ما بنشینند.