این روزها و در میان سروصدای لیگ برتر، جام حذفی و تیم ملی فوتبال، مهدی مهدوی‌کیا، سرمربی تیم امید شاگردانش را تمرین می‌دهد. مردانی که قرار است یکی از آرزوهای دیرینه فوتبال ایران را محقق کنند.
مهدوی‌کیا و شاگردانش قرار است به آرزوی ۴۶ ساله فوتبال ایران برای حضور در المپیک پایان دهند، اما چگونه؛ این روزها همه با چهره‌های خندان به اردوی تیم امید سر می‌زنند و وعده حمایت می‌دهند، اما آیا واقعاً این وعده‌ها کافیست؟ مهدوی‌کیا همین چند هفته قبل با انتقاد از روند آماده‌سازی تیم گفته بود: «تیم‌های حریف ما الان دارند در تورنمنت‌های معتبر محک می‌خورند، اما ما اینجا فقط داریم تمرین می‌کنیم. باید به مسابقه برویم، باید شرایطی فراهم شود که تیم بتواند بازی تدارکاتی مناسب برگزار کند، والا با این اردوهای مقطعی و داخلی نمی‌توانیم کاری از پیش ببریم.»
حرف‌های مهدوی‌کیا عین واقعیت است. تیم امید فقط در مواقعی که مسابقات باشگاهی تعطیل باشد چند روزی اردو برگزار می‌کند، آن‌هم بدون بازی تدارکاتی مناسب. به‌طور قطع دیدار با پرسپولیس و نساجی نمی‌تواند دیدار مناسبی برای تیمی باشد که می‌خواهد به جنگ رقبای تا دندان مسلح آسیایی برای رسیدن به المپیک برود. پس باید نگاه به تیم امید عوض شود، باید کاری کرد که آن‌ها در یک میدان واقعی محک بخورند و بتوانند نقاط ضعف و قوت خود را بشناسند.
دیروز خبر رسید که نخستین جلسه کمیته فنی فدراسیون فوتبال با حضور اعضای جدید تشکیل شد. جلسه‌ای که خبر می‌رسد برای اولین بار در مورد تیم ملی بزرگسالان در آن هیچ صحبتی به میان نیامده است و محور اصلی جلسه، بررسی وضعیت تیم‌های پایه فوتبال کشور بوده است. خب این اتفاق را باید به فال نیک گرفت که فدراسیون‌نشینان می‌خواهند سروسامانی به وضعیت تیم‌های پایه و نوجوانان و جوانان بدهند، اما در حال حاضر به نظر می‌رسد یکی از اصلی‌ترین برنامه‌ها باید تیم امید و شاگردان مهدوی‌کیا باشد.
ترکیب جدید کمیته فنی هم مؤید این نکته است. نفراتی، چون مدیرروستا که درد نرفتن به المپیک را چشیده‌اند، خوب می‌دانند که تیم امید چه شرایطی دارد و در چه وضعیتی باید آماده رویارویی با حریفان بزرگ شود. البته نباید از یاد برد که صرف تشکیل جلسه هم مشکلی برطرف نمی‌شود، والا این جلسات زیاد برگزار شده و حاصل آن‌ها هم کاملاً مشخص و معلوم بوده است. تیم امید برای رسیدن به المپیک ۲۰۲۴ پاریس نیازمند یک حمایت همه‌جانبه و درست است. نباید از یاد ببریم که فوتبال ایران زمانی رشد واقعی را تجربه کرد که ابتدا به المپیک رسید و بعد راهی جام جهانی شد. بنابراین اگر می‌خواهیم دوباره اقتدارمان را در قاره کهن به صورت واقعی و نه در آمار و ارقام ثابت کنیم باید هوای تیم امید را داشته باشیم و این محقق نمی‌شود، مگر آنکه فدراسیون فوتبال برنامه‌ای جامع و کامل در حمایت از این تیم داشته باشد.
امیدهای فوتبال ایران باید در میدان‌های جدی محک بخورند و این مسئله‌ای نیست که صرفاً با برگزاری جلسه حل شود، حتی اگر در آن جلسه به چیزی جز امیدهای فوتبال و المپیک اشاره نشود.
منبع: روزنامه جوان
نظر شما