بعد از دوسال و نیم آموزش مجازی و عادت کردن دانش‌آموزان به این سیستم آموزشی نوین، حالا بعد از بازگشایی مدارس، دانش‌آموزان و کادر آموزشی با چالش‌های جدیدی روبه‌رو شده‌اند. بی‌حوصلگی دانش‌آموزان، نپذیرفتن قوانین مربوط به کلاس و مدرسه و پرخاشگری از مسائلی است که برای والدین و اولیای مدرسه دردسر ساز شده و موجبات نگرانی آن‌ها را فراهم کرده است البته هم اکنون به دلیل مشکلات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و اتفاقات خشونت‌آمیز و تغییر سبک زندگی و فکری افراد، خشم در جامعه گسترش یافته و محدود به سن و قشر خاصی نیست اما کودکان و دانش‌آموزان با استفاده از فضای‌مجازی به عنوان بستر آموزشی، درگیر شبکه‌های اجتماعی و اخبار غیرضروری شدند و اکنون با دانش‌آموزانی بی‌حوصله، پرخاشگر و بی‌تفاوت مواجه هستیم. در ادامه، نکاتی در همین باره مطرح خواهد شد.

 دانش‌آموزانی که از درس و کلاس منفک شده بودند
در دوران کرونا و آموزش مجازی، نیازی به زودتر از خواب برخاستن، حاضر شدن و پیمودن مسیر و تحمل ترافیک نبود. دانش آموزان با فشردن یک دکمه به سادگی در کلاس حضور پیدا می کردند، حتی هر از گاهی دراز می‌کشیدند، گوشی خود را بررسی می‌کردند، از اتاق خارج می‌شدند و از امور مربوط به منزل مطلع بودند. در این میان اگر درس باب میل‌شان نبود، خود را با چیز دیگری سرگرم می‌کردند و گویی از اتفاقات و جریانات کلاس منفک بودند،  اما اکنون تمامی معادله‌ها به هم ریخته و قوانین خشک کلاس و مدرسه برای آن‌ها طاقت‌فرساست و خود را ملزم به رعایت آن‌ها نمی‌دانند. در نتیجه با کادر مدرسه به چالش بر می‌خورند و از اطاعت سر باز می‌زنند.
  سازگاری با دوستان از یاد دانش‌آموزان رفته است
مورد بسیار مهم بعدی، در طول آموزش مجازی، دانش‌آموزان با همکلاسی‌های خود در ارتباط مستقیم و رو در رو نبودند و حتی بسیاری از آن‌ها را نمی‌شناختند. این را اضافه کنید به محدود شدن مراودات اجتماعی و پایین آمدن سطح تحمل و سازش دانش‌آموزان و در نتیجه، این روزها بچه‌ها قادر به کنار آمدن با سایر همسن و سال‌های خود نبوده و گویی سازگاری با دوستان خود را از یاد برده‌اند. به همین دلیل با کوچک ترین اختلافی، سر و صدای اضافه یا مشکل به شدت واکنش نشان می‌دهند و هیجانات منفی آن ها بروز می‌کند.
  ریشه این خشم را باید کشف کرد
حال چگونه می‌توان به مدیریت این اوضاع کمک کرد؟ برای کم کردن پرخاشگری کودکان و دانش‌آموزان، یکی از مهم‌ترین راه‌ها پی‌بردن به علت و ریشه خشم است. به این معنی که علت ایجاد کننده خشم برای دانش‌آموز چه معنایی دارد؟ مثلا اگر او از حرف معلم ناراحت شده چه فکری در پشت این احساس خشم مخفی شده است؟ یا اگر حرف خاصی از سمت یک دوست باعث بروز دعوا شده است؛ کدام فکر منفی او را برای دعوا و کتک کاری ترغیب کرده است؟ در گام بعدی با تکنیک حل مسئله و پیدا کردن روش‌های مسالمت آمیز می‌توان رفتار پذیرفته‌تری را جایگزین رفتار خشونت‌آمیز کرد. قطعا در موارد شدید کمک گرفتن از کمک تخصصی روان شناس ضروری است.
  استفاده دانش‌آموز از فضای‌مجازی را کاهش دهید
راهکار بعدی، کم کردن زمان صرف شده در فضای‌مجازی است. تا حد امکان باید شرایط حضور در اجتماعات واقعی، حضور در میان همسالان و کلاس‌های آموزشی و ورزشی برای دانش‌آموزان فراهم شود تا خمودگی و بی‌حوصلگی ناشی از در خانه ماندن در آن‌ها از بین برود. با ادامه حضور بیشتر در فضای‌مجازی نه تنها اوضاع بهتر نمی‌شود بلکه به نوعی اعتیاد تبدیل و نجات فرد بسیار سخت‌تر می‌شود.
 سیستم آموزشی باید کمی منعطف‌تر شود
به‌عنوان نکته آخر، شاید بهتر باشد سیستم آموزشی حضوری کمی انعطاف بیشتری برای رفتار با دانش‌آموزان در پیش گیرد و به جای روش‌های مقابله ای و قهری، از روش‌های تعامل مثبت با دانش‌آموزان استفاده کند چرا که دور شدن دانش‌آموزان از فضای مدرسه و بی‌تفاوتی به آموزش نه برای جامعه و نه برای افراد عاقبت خوشی نخواهد داشت.

منبع:خراسان