به گزارش قدس آنلاین، محمدرضا ایرانمنش (زاده ۸ اردیبهشت ۱۳۴۶ در جیرفت) فارغ‌التحصیل بازیگری از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و فوق لیسانس کارگردانی از دانشگاه تربیت مدرس است. او در سال ۱۳۴۶ در جیرفت در استان کرمان متولد شد. او در سال ۱۳۶۵ ازدواج می‌کند و در سال ۱۳۶۹ مدرک فوق لیسانس کارگردانی خود را از دانشگاه تربیت معلم دریافت می‌کند. او همچنین از جانبازان جنگ ایران و عراق است. وی در عملیات‌های متعددی حضور داشت و در عملیات والفجر ۸ به علت استشمام گاز خردل، جانباز شیمیایی می‌شود.
«رضا ایرانمنش» بازیگر سینما و تلویزیون در روزهای پایانی فروردین‌ماه ۱۳۹۱ به کما رفت، اما در ۲۵ فروردین به هوش آمد. ایرانمنش در بیش از ۶۰ فیلم سینمایی و مجموعه تلویزیونی حضور داشته‌است. در سال ۱۳۷۲ برای بازی در فیلم سجاده آتش نامزد دریافت بهترین بازیگر نقش اول مرد در دوازدهمین جشنواره فیلم فجر شد. او این روزها نسبت به قبل کم کار تر شده است.
رضا ایرانمنش در خصوص فعالیت‌های این روزهای خود گفت: چند پیشنهادی کاری دارم که از چند وقت دیگر کار آن شروع می‌شود. همچنین یک کار کوتاه ۲۵ دقیقه‌ای با نام «خاور» و با موضوع اجتماعی هم تولید کرده‌ام که به موقعیت‌های عصبانی شدن آدم‌هایی می‌پردازد که دست به کارهای اشتباهی می‌زنند و بعد از انجام آن از کار خود پشیمان می‌شوند. به نوعی سعی داریم تا در این فیلم، علامت سوال را در ذهن مخاطب به وجود آوریم که نسبت به قرار گیری در شرایط بحرانی و سخت بهترین مدیریت را در زندگی خود داشته باشند. در نظر دارم تا این فیلم را در جشنواره‌های معتبر فیلم کوتاه داخلی و خارجی شرکت دهم و امیدوارم که با توجه به انتخاب نوع موضوع، بتوانم مخاطب را با خود همراه کنم. البته فیلمی کمدی با عنوان «سپه سالار» را هم ۱۹ سال است که می‌خواهم بسازم، اما با توجه به نبود حمایت‌های ارگانی موفق به انجام آن نشده‌ام.
از ایرانمنش درمورد فیلم‌هایی با مضمون دفاع مقدس بیان کرد: در چند سال اخیر باید بگویم که تولید آن چنانی در خصوص دفاع مقدس نداشتیم و این روند نزولی بوده است و باید دید که چرا متولیان فرهنگ و هنر کشور نسبت به این موضوع رویکرد انفعالی گرفته اند و از آن ها باید پرسید که چرا یکباره این موضوع به عنوان دغدغه مسئولان کشور در دهه‌های گذشته بسیار کم رنگ شده است. حتی مجموعه‌هایی که به عنوان نهاد متولی در این زمینه باید نقش جدی در تولیدات با مضمون دفاع مقدس باید ایفا کند هم می‌بینیم که متأسفانه هیچ خروجی از آن بیرون نمی‌آید و تنها دورنمایی غیرواقعی از آن‌ها در اذهان جامعه وجود دارد که وقتی در بطن جریان آن قرار می‌گیرید با ابعاد واقعیت که چیزی جز خروجی صفر است روبرو می‌شویم که این موضوع واقعا جای تأمل دارد.
بازیگر فیلم سجاده آتش ادامه داد: چطور می‌شود مجموعه‌هایی که سالانه بودجه‌های مستقل و مصوبی دارد نه با شخص من بلکه با اشخاص دیگر هم وارد کار تولید نمی‌شوند و به واقع خروجی از آن‌ها نمی‌بینیم. البته چند مجموعه که در چند سال گذشته خوب کار کردند مثل بنیاد فارابی، صدا و سیما، روایت فتح، حوزه هنری هم در طی یکی دوسال اخیر رویکرد و اقبال کمتری را به ساخت و تولید فیلم‌هایی با مضمون دفاع مقدس داشتند و گاها می‌بینیم که موضوعی که ۸ سال جزو مهمترین موضوعات در تمام ابعاد کشور بوده چرا باید یکباره از تیررس توجه سازمان‌های مرتبط با آن خارج شود و به یکباره کم رنگ شود.
این کارگردان سینما و تلویزیون به بیان نشدن خیلی از ابعاد جنگ و دفاع مقدس و مبحوس ماندن آن در سینه خیلی از رزمنده های آن دوران اشاره کرد و گفت: وقتی پای صحبت خیلی از رزمنده های ۸ سال دفاع مقدس می‌نشینید، حرف‌هایی دارند که هیچ رسانه و فیلمی تاکنون به آن‌ها نپرداخته است و هنوز تازگی دارند و می‌تواند در قالب فیلم دیده شود اما این مهم محقق نشده است.
حتی در این دهه اخیر هم بحث مدافعان حرم هم جذابیت قصه شدن بسیار بالایی دارد که آن چنان به آن نپرداخته‌ایم.
بازیگر سریال «مردان آنجلس» از سنگ اندازی‌هایی که در مراجعه به سازمان‌های سینمایی در مسیر کاری او به وجود آمده است، اشاره کرد و بیان داشت: چندین فیلمنامه و طرح خوب در حوزه دفاع مقدس و موضوعات اجتماعی ارزشی داشتم که در مراجعه به خیلی از همین سازمان‌های مدعی که بودجه‌های بسیار بالایی هم دارند با جواب منفی روبرو شدم و این موضوع برای من که بچه همین انقلاب و جنگ هستم و در این مسیر بدون ادعا به جانبازی نائل شدم بسیار درد آور است و مرا می‌رنجاند.
ایرانمنش ادامه داد: وقتی فیلمسازی بدون هیچ گونه تقاضای کمک مادی و تنها با توجه به سرمایه و علاقه شخصی‌اش به سراغ ساخت فیلم در خصوص جنگ می‌رود امیدوار است که حداقل با او همراه شوند اما وقتی مثلا در شهرک سینمایی دفاع مقدس از او اجاره می‌گیرند یا برای کرایه وسایل با محدودیت جریمه در صورت خسارت روبرو می‌شود چطور باید انتظار داشته باشیم که با این سنگ اندازی‌ها و محدودیت‌ها، فیلمساز به سراغ موضوعاتی که بار مالی ساخت فیلمش را دو چندان می‌کند، برود و نتیجه آن می‌شود که این فیلمسازان ترجیح می‌دهند عطای تولید در حوزه آثار دفاع مقدسی را به لقایش ببخشند و بیشتر به سراغ ساخت فیلم‌هایی با مضمون کمدی و اجتماعی بروند که حساسیت‌ها و هزینه‌های به مراتب کمتری را برای او در پی دارد.
وی خاطر نشان کرد: سینما، تلویزیون و شبکه خانگی ما محدود به چند آدم در مقام بازیگری، کارگردانی و تهیه کنندگی شده است که به صورت دوره‌ای می‌چرخند و اجازه کار را به دیگران نمی‌دهند. به نظرم حاکم شدن روابط به جای ضوابط باعث نوعی سطحی شدن قصه‌ها و خروجی کارها شده است و نوعی بازی با ذائقه مخاطبان است که روز به روز داریم آن‌ها را پس می‌زنیم.
مخاطب فرق میان فیلم خوب و بزن در رویی را می‌فهمد و ما فیلمسازان باید به این درک برسیم که مخاطب ما فهیم است و نباید با شعور مخاطب بازی کنیم.
از وی در خصوص تغییر نوع نگاه به جنگ که در فیلم‌های اخراجی‌ها به آن پرداخته شد، پرسیدم که بیان داشت: همان طور که در قصه این فیلم‌ها هم شاهد هستیم و در واقعیت جنگ هم وجود داشت آدم‌هایی بودند که در ابتدا خیلی اعتقاد قوی نداشتند اما وقتی در شرایط جنگ و جانفشانی که در آن جا شد قرار گرفتند بطور ناخوداگاه این تغییر در آن‌ها ایجاد شد. حال و هوای مذهبی حاکم بر دفاع مقدس می‌توانست هر آدمی را عوض کند و او را به انسان معنوی‌تری تبدیل کند.
انتهای پیام/
منبع: فارس
نظر شما