جو بایدن رئیس‌جمهور آمریکا بعدازظهر روز گذشته برای نخستین‌بار در دوره ریاستش بر دولت وارد غرب آسیا شد. این سفر که ۱۸ ماه پس از ورود دموکرات‌ها به کاخ سفید صورت می‌گیرد، از فلسطین اشغالی آغاز شده است. بایدن روز چهارشنبه پس از فرود در فرودگاه بین‌المللی دیویدبن‌گورین در حومه تل‌آویو مورداستقبال سیاستمداران رژیم‌صهیونیستی به ریاست یائیر لاپید نخست‌وزیر این رژیم قرار گرفت. در مراسم استقبال روز گذشته، بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسبق رژیم‌صهیونیستی و رهبر فعلی اپوزیسیون نیز حضور داشت.
هرچند دولتمردان آمریکایی درمیانه یک بی‌ثباتی سیاسی عمیق در سرزمین‌های اشغالی تلاش کرده‌اند برای صهیونیست‌ها سنگ‌تمام گذاشته و با این سفر به آنها کمک کنند اما اندکی پیش از سفر بایدن و حتی در روز پا گذاشتنش روی زمین متوجه عمق فاجعه در رژیم‌صهیونیستی شدند. روز گذشته همزمان با سفر بایدن رئیس فرودگاه بن‌گورین از سمت خود استعفا داد زیرا گفته می‌شود پس از لغو محدودیت‌های کرونایی این فرودگاه توانایی خدمت‌رسانی به مسافران را نداشت. افزایش مسافران موجب شده بود بن‌گورین با انباشت و گم‌شدن چمدان‌ها درکنار هرج و مرج روبه‌رو باشد. این استعفا اگر بدون شائبه‌ای سیاسی بود می‌توانست پیش یا پس از سفر رئیس‌جمهور آمریکا صورت بگیرد اما وقوعش حکایت از کشمکش و انتقام‌جویی‌های داخلی دارد.
دو روز قبل از استعفای شائبه‌برانگیز مدیر فرودگاه بن‌گورین کارمندان وزارت خارجه رژیم نیز دست به تحصن زده و خواستار بهبود شرایط کاری خود شدند. اعتراض‌ها در وزارت خارجه رژیم‌صهیونیستی از سال ۲۰۱۹ زمانی شروع شد که کارمندان و دیپلمات‌های آن از دولت خواستند تا حقوق و سطح شغلی آنان را افزایش دهد.
این مشکل اما خود ناشی از یک تغییر کلان در رژیم‌صهیونیستی بود، به‌گونه‌ای که عملا وظایف نهادهای دیپلماتیک برعهده دفتر نخست‌وزیری، اعضای دولت و نهادهای اطلاعاتی گذاشته شده است و دیگر نه کسی به حرف اعضای وزارت خارجه گوش می‌دهد و نه اساسا کاری با آنها دارد؛ دیدارها و سفرهای خارجی را دفتر نخست‌وزیری تنظیم می‌کند و ارتباط با دیگر کشورها نیز در دست ماموران سیاسی یا امنیتی است.
ایجاد اخلال در دو نهادی که باید به‌صورت مستقیم در سفر بایدن نقش داشته باشند نشان می‌دهد نگرانی‌های پیشین درباره سفر بایدن به رژیم‌صهیونیستی بیهوده نبوده است؛ پیش‌تر هنگامی که زمان حدودی این سفر تعیین شده بود گفته می‌شد مشخص نیست در این سفر که مدت کوتاهی تا انجام آن باقی است نفتالی بنت به‌عنوان نخست‌وزیر از بایدن استقبال می‌کند یا یائیر لاپید.
این مشکل نه‌فقط به این دو شخص بلکه به شرایط جایگاه‌شان مربوط بود. نفتالی بنت نخست‌وزیر سابق رژیم‌صهیونیستی به‌دلیل التهابات سیاسی مجبور شد در سه هفته قبل پارلمان این رژیم را پیش از پایان دوره‌اش منحل کند. با انحلال پارلمان و تبدیل دولت مستقر به دولت موقت، براساس توافق دولت ائتلافی بنت-لاپید، این لاپید بود که تا برگزاری انتخابات مسئولیت نخست‌وزیری را برعهده گرفت.
حالا لاپید که روز اول جولای به ریاست دولت رسیده و هنوز دو هفته از عمر دولت موقتش نگذشته است، ماموریت استقبال از بایدن را به انجام رساند.
بایدن در زمان‌بندی سفر خود به سرزمین‌های اشغالی ریسکی بزرگ و خارج از قاعده را متحمل شد که نشان‌دهنده دو موضوع به‌صورت همزمان است؛ نخست وضعیت اسفبار رژیم‌صهیونیستی به‌گونه‌ای که آمریکایی‌ها را به این نتیجه رسانده که باید با هرچه در چنته دارند به فریاد این رژیم برسند. دومین موضوع نیز به‌انگیزه بالای دولت آمریکا به‌ویژه دموکرات‌ها در صرف هزینه‌های بالا برای تامین امنیت رژیم حکایت دارد که حتی در دوره‌های پیشین نیز بی‌سابقه بوده به‌طوری‌که بایدن حاضر شد آبروی خود و کاخ‌سفید را در گرو آن قرار داده و راهی سرزمینی با نخست‌وزیری ۱۳ روزه شود. این مساله البته نمی‌تواند بدون صحنه‌گردانی یهودیان متعدد حاضر در دولت بایدن روی داده باشد؛ کسانی که به نظر می‌رسد هرچند با برخی مسئولان رژیم‌صهیونیستی اختلافات تاکتیکی دارند اما در حفاظت از رژیم‌صهیونیستی از هیچ‌چیز کوتاه نمی‌آیند.
تفنگ پرتیر یهودیان در دولت بایدن
گفته می‌شود مذهب در آمریکا چندان اهمیتی ندارد و به همین دلیل افراد زیادی می‌توانند بدون توجه به مذهب وارد مناصب عالیه این کشور شوند. علی‌رغم این موضوع اما درطول تاریخ سه قرنی آمریکا تاکنون این کشور دو رئیس‌جمهور کاتولیک به خود دیده است. جان اف کندی در سال ۱۹۶۱ به ریاست‌جمهوری رسید و در سال ۱۹۶۳ به طرز مرموزی ترور و کشته شد.
جو بایدن نیز به‌عنوان دومین رئیس‌جمهور کاتولیک آمریکا در سال ۲۰۲۱ وارد کاخ‌سفید شده و زمزمه‌هایی پیرامون استعفایش به‌دلیل کهولت سن و سپردن زمام امور به کامالا هریس وجود دارد.
این موضوع نشان می‌دهد با وجود ادعای کمرنگ‌بودن نقش مذهب در دولت اما با این مساله در هر سطحی برخوردی متفاوت می‌شود. افراد مذهب خاصی می‌توانند مدارج ترقی را به‌راحتی طی کنند اما قطعا از جایی به بعد اوضاع برای آنها سخت‌تر خواهد شد.
هرچند چنین قواعد نانوشته‌ای حتی در آمریکا نیز وجود دارد اما یهودیان موفق شده‌اند در دولت‌های آمریکا به‌ویژه درطول نیم‌قرن گذشته جایگاه‌های مهمی را به دست آورند؛ با این وجود این موضوع در دولت بایدن به اوج خود رسیده است.
هرچند بایدن و همسرش مسیحی کاتولیک به‌شمار می‌روند اما هر دو عروس جو بایدن و تک‌دامادش یهودی هستند؛ به‌گونه‌ای که تقریبا نوه‌های وی را می‌توان خارج از مسیحیت و داخل جریان یهودیت محاسبه کرد.
کامالا هریس معاون رئیس‌جمهور نیز یک مسیحی پروتستان است اما همسرش یهودی است. وی به دلیل سمتش در دولت همزمان رئیس مجلس سنا نیز به حساب می‌آید و درصورت استعفا یا برکناری بایدن به‌عنوان رئیس‌جمهور جایگزین وی خواهد شد. همچنین او یکی از گزینه‌های مطرح دموکرات‌ها برای انتخابات ریاست‌جمهوری آتی است.
نفوذ یهودیان هرچند در خانواده بایدن و هریس غیرمستقیم به نظر می‌رسد اما توان بسیاری دارد. بلافاصله پس از رئیس‌جمهور و معاونش نفوذ یهودیان مستقیم و ریشه‌دارتر می‌شود.
آنتونی بلینکن وزیر خارجه، وندی شرمن معاون وزیر خارجه و ویکتوریا نولاند معاون سیاسی وزیرامور خارجه به‌عنوان سه مسئول ارشد حاضر در این وزارتخانه یهودی هستند. رابرت مالی نماینده آمریکا در امور ایران نیز که مسئولی ارشد در وزارت خارجه است یک یهودی است. در سویی دیگر جیک سولیوان مشاور امنیت ملی که سازمان متبوعش درکنار وزارت خارجه ازجمله اصلی‌ترین تصمیم‌سازان حوزه سیاست خارجی است، نیز یهودی به شمار می‌رود.
دیگر یهودیان حاضر در دولت بایدن شامل جانت یلن وزیر خزانه‌داری، الخاندرو مایورکاس وزیر امنیت داخلی، مریک گارلند دادستان کل ایالات‌متحده، رئیس وزارت دادگستری ایالات‌متحده، ایوریل هینز مدیر اطلاعات ملی آمریکا و ران کلاین رئیس کارکنان کاخ سفید، هستند. جانت یلن به‌عنوان وزیر خزانه‌داری قلب طراحی تحریم‌های آمریکا علیه ایران را در دست دارد و می‌تواند برآن اعمال نفوذ کند. الخاندرو مایورکاس نیز که وزارت امنیت ملی و مدیریت امور مهاجران را برعهده دارد، می‌تواند یکی از حامیان ادامه فشار بر مهاجرانی باشد که واشنگتن آنها را به جرم ایرانی‌بودن متهم می‌داند.
همچنین ایوریل هینز مدیر اطلاعاتی ملی آمریکاست که رئیس جامعه اطلاعاتی آمریکا به‌شمار می‌رود. این جامعه اطلاعاتی از ۱۶ نهاد اطلاعاتی آمریکا تشکیل شده است. آژانس اطلاعات مرکزی (CIA)، دفتر تروریسم و اطلاعات مالی (TFI) و آژانس امنیت ملی (NSA) ازجمله نهادهای زیرمجموعه ایوریل هینز هستند. هینز با استفاده از جایگاهش قادر است در جمع‌بندی اطلاعات و تحلیل‌های سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا اعمال نفوذ کرده و آنها را به‌نفع رژیم‌صهیونیستی و زیان دشمنانش متمایل کند.
یهودیان آمریکا؛ دوایی که درد می‌آفریند
اگر آمریکا تا دیروز صرفا به‌دنبال تقویت رژیم‌صهیونیستی از طریق اشغال عراق، ایجاد درگیری در سوریه و تحریم ایران بود اما امروز به‌صورت مستقیم‌تری وارد میدان شده و حتی سعی می‌کند به جای مقامات صهیونیستی بازی کند؛ موضوعی که حکایت از شکسته‌شدن حلقه‌های مدیریتی در داخل سرزمین‌های اشغالی دارد.
باوجود این اما یک مساله در این‌صورت می‌تواند برای هر دوطرف گران تمام شود. آمریکا در زمانی مجبور است در امور رژیم‌صهیونیستی به‌صورت مستقیم‌تری دخالت کند که شکاف فکری میان این دو بیش از اندازه زیاد است.
در انتخابات گذشته ریاست‌جمهوری سه‌چهارم یهودیان آمریکا طرفدار بایدن و یک‌چهارم‌شان حامی ترامپ بودند اما اندکی جزئی‌تر، درحالی‌که سه‌چهارم یهودیان ارتدکس (مذهبی) طرفدار ترامپ بودند صرفا ۱۸درصد از آنها از بایدن حمایت می‌کردند. موضوعی که نشان می‌دهد میان یهودیان سکولار و مذهبی شکافی بزرگ در آمریکا وجود دارد.
در داخل سرزمین‌های اشغالی این شکاف با اندکی تفاوت وجود دارد. در داخل فلسطین اشغالی صرفا یهودیان مذهبی به‌دلیل دیدگاه‌های تند دینی، راست افراطی به شمار نمی‌روند بلکه بخشی از یهودیان سکولار نیز به‌دلیل روبه‌رو شدن رژیم با تهدیدات امنیتی و موجودیتی به‌سمت راست‌گرایی افراطی متمایل شده‌اند.
همچنین برخلاف آمریکا که یهودیان راست‌گرای افراطی در اقلیت هستند، در داخل سرزمین‌های اشغالی این راست‌گرایان افراطی هستند که در جامعه دست بالا را دارند.
یهودیان حاضر در دولت بایدن حامی رژیم‌صهیونیستی هستند؛ اما دل خوشی از طیف غالب جامعه این رژیم ندارند. شاید یکی از دلایلی که امروز لاپید غیرراست‌گرا به‌عنوان نخست‌وزیر موقت در راس ائتلافی فروپاشیده قدرت را در تل‌آویو و جامعه راست‌گرای آن برعهده دارد ناشی از قدرت‌گیری دموکرات‌ها در آمریکا باشد، موضوعی که نشان می‌دهد شکاف میان یهودیان و به‌ویژه عدم توازن دو جناح آنها در آمریکا و رژیم‌صهیونیستی می‌تواند چه اثراتی داشته باشد.
درظاهر دیدار بایدن با لاپید و نتانیاهو به‌عنوان دو رهبر دو جناح اصلی این رژیم قرار است به‌عنوان نمادی جهت حمایت آمریکا از تمامیت رژیم‌صهیونیستی فارغ از دیدگاه‌های آن برجسته شود اما ورود مستقیم آمریکا به جریان داخلی رژیم‌صهیونیستی بدون تبعات و واکنش باقی نخواهد ماند. البته باید توجه داشت این ورود مستقیم مشابهی در سمت صهیونیست‌ها نیز دارد، جایی که بنیامین نتانیاهو با سخنرانی علیه توافق هسته‌ای با ایران در کنگره آمریکا علیه رئیس‌جمهور وقت باراک اوباما و همچنین حمایت جسورانه از ترامپ، بذر کینه را میان حزب دموکرات و خود کاشت.
منبع: فرهیختگان
نظر شما