با ورود منافقین به عراق، نیروهای نظامی این گروهک که بعد از شکست فاز مسلحانه تقابل با انقلاب اسلامی در ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ از کشور متواری و به‌تدریج در اروپا و سپس در کردستان عراق مستقر شده بودند و همچنین سایر نیروهای گردآوری‌شده از داخل ایران و ترکیه و پاکستان، در قرارگاه‌های تشکیلاتی تازه‌تاسیس در عراق سازماندهی شدند و سلسله‌عملیات‌های نظامی را در طول نوار مرزی مریوان، سرپل‌ذهاب، جنوب بانه، ارتفاعات کرمانشاه تا مهران، قلاویزان و فکه شمالی به انجام رساندند.
منافقین با این هدف و تصور که سرنوشت جمهوری اسلامی به نتیجه جنگ عراق علیه ایران گره خورده است و با توجه با این تحلیل که ابرقدرت‌ها مایل نبودند ایران در جنگ پیروز شود و بنابراین رژیم صدام درنهایت بازنده نخواهد بود، در چهارچوب طرح آمریکا و متحدانش برای براندازی نظام جمهوری اسلامی، رسما و علنا درکنار صدام و رژیم بعث قرار گرفتند.
سال ۱۳۶۷ افزایش حمایت حامیان عراق از گروهک تروریستی منافقین، موجب شد این گروهک به حرکت جهشی روی آورد و خواستار سهم و نقش بیشتری در استراتژی نظامی رژیم بعث عراق شود و به همین منظور با فراخوان هواداران فراری خود از کشورهای مختلف و با پیوستن تعداد زیادی از زندانیان فراری که طی سال‌های قبل مورد رأفت نظام اسلامی قرار گرفته و آزاد شده بودند، دست به اجرای سه عملیات نظامی نسبتا گسترده با نام‌های آفتاب (۸ فروردین ۶۷، فکه)، چلچراغ (۲۸ خرداد ۱۳۶۷، مهران) و فروغ جاویدان (۳ مرداد ۱۳۶۷، کرمانشاه) زد و درخلال این حملات تعداد صدها نفر از مردم ایران را به شهادت رساند که به اجمال درباره این عملیات ها توضیح داده می‌شود.

 عملیات موسوم به آفتاب
این عملیات در ساعات اولیه بامداد هشت فروردین ۱۳۶۷، در منطقه مرزی فکه با همکاری ارتش عراق و منافقین صورت گرفت که به گفته منافقین، ۱۵ تیپ رزمی در آن شرکت داشتند. در این عملیات که هدف آن انهدام لشکر ۷۷ ارتش اعزامی از خراسان اعلام شده بود، چند تیپ مکانیزه ارتش عراق نقش اصلی را ایفا می‌کردند. منافقین خیانت‌پیشه پس از پیشروی ارتش عراق در خط پدافندی ایران، تمامی سنگرها را به آتش کشیدند و اعلامیه‌های خود را در آنجا توزیع کردند. با تک مقابل نیروهای ایرانی، منافقین پس از آنکه متحمل تلفات سنگینی شدند، در همان روز از خاک ایران تا پشت خط پدافندی رژیم بعثی عقب‌نشینی کردند. البته منافقین همین را که توانسته بودند ولو برای ساعاتی وارد مرز ایران شده و تعدادی از رزمندگان را به شهادت برسانند، برای خود پیروزی بزرگ تلقی کردند، به‌طوری‌که رجوی در پیامی این عملیات را هدیه نوروزی برای ملت ایران خواند! البته هدیه مشترکی با ارتش صدام؛ چراکه توپخانه ارتش عراق به‌خصوص هنگام ریختن آتش تهیه و خمپاره‌باران شدید مواضع نیروهای ایرانی، نقش بزرگی را ایفا کرده بود.

 عملیات موسوم به چلچراغ
تقریبا سه ماه بعد از «عملیات آفتاب»، یعنی در تاریخ ۲۸ خرداد سال ۱۳۶۷ یکی از بزرگ‌ترین عملیات‌های منافقین با هدف تصرف مهران انجام گرفت. در بهار همین سال، بعد از نشست محرمانه رجوی و صدام، تجهیزات سنگین شامل تانک «تی۵۵» و نفربرهای «پی‌ام‌پی» دراختیار منافقین قرار گرفت و افسران عراقی آموزش فشرده‌ای را برای آنها برگزار کردند. قبل از شروع عملیات، از ابتدای شب تمام محورهای منطقه توسط توپخانه ارتش عراق زیرآتش قرار گرفت. در عملیات مزبور که توسط تیپ‌های زرهی عراق و پیاده منافقین انجام شد، آتش سنگین توپخانه عراق، شهر خالی از سکنه مهران را به‌طور کامل ویران ساخت. منافقین خائن درواقع شهری را به تصرف خود درآورده بودند که از مدت‌ها قبل خالی از هرگونه سکنه بوده و این‌گونه وانمود می‌کردند که فتح عظیمی نصیب آنها شده است. بنابراین پس از ورود به شهر، با دعوت از خبرگزاری‌های خارجی دست به راه‌اندازی یک برنامه بزرگ تبلیغاتی زدند. پس از این عملیات، سرکرده منافقین مدعی شد وقتی در یک عملیات شهری تصرف می‌شود، بنابراین دسترسی به تهران مشکل نخواهد بود؛ از این‌رو شعار «امروز مهران، فردا تهران» را سر دادند که واهی‌بودن این شعار اندکی بعد آشکار شد.

 عملیات موسوم به فروغ جاویدان
عملیات مرصاد در پاسخ به عملیات منافقین موسوم به فروغ جاویدان به مرحله اجرا درآمد که منجر به متلاشی‌شدن بخش اعظمی از نیروها، امکانات و تجهیزات مدرن منافقین شد.
با پذیرش قطعنامه ۵۹۸ از سوی جمهوری اسلامی ایران در ۲۷ تیر ۱۳۶۷، منافقین مزدور در تحلیل‌های درون‌گروهی به این نتیجه رسیده بودند که ایران به لحاظ سیاسی، نظامی، اقتصادی و پایگاه مردمی به بن‌بست رسیده است؛ بنابراین به خیال یکسره ‌کردن کار نظام اسلامی این عملیات را طرح‌ریزی کردند و با فراخوان تمامی نیروها در داخل و خارج کشور و به‌دنبال هجوم عراق در ۳۱ تیر ماه ۱۳۶۷ در جبهه‌های جنوبی، میانی، غرب و شمال‌غرب، از صبح سوم مردادماه، از پادگان اشرف در استان خالص عراق به سمت مرزهای ایران به حرکت درمی‌آید.
لشکر منافقین بعد از عبور از مرزهای ایران و شهرهای قصرشیرین و سرپل‌ذهاب که از روزهای قبل به اشغال ارتش عراق درآمده بود، بدون هیچ‌گونه درگیری به گردنه پاطاق رسید، سپس در حدود ساعت ۱۸:۴۰ همان روز، شهر کرند را به اشغال خود درآورده و به‌دنبال آن به سمت شهر اسلام‌آباد حرکت کردند و در ساعت ۲۱:۲۰، شهر اسلام‌آباد نیز به تصرف کامل آنان درآمد.
منافقین جنایتکار در شهر اسلام‌آباد به بیمارستان‌ها، هلال‌احمر، مساجد و مراکز دولتی یورش برده و ضمن کشتار مجروحان بیمارستان امام‌خمینی(ره) اسلام‌آباد، دست به قتل و غارت مردم و اموال عمومی زدند. نیروهای منافقین که تا این مرحله، با مقاومت چندانی از طرف نیروهای ایرانی روبه‌رو نبودند به سمت کرمانشاه حرکت کردند و بعد از خروج ارتش به اصطلاح آزادی‌بخش منافقین از شهر اسلام‌آباد، ترافیک ناشی از خروج مردم وحشت‌زده از شهر و درگیری‌های نیروهای پراکنده سپاه پاسداران در گردنه حسن‌آباد، تاخیری در حرکت ستون نظامی آنها ایجاد شد. در ادامه، نیروهای مسلح جمهوری اسلامی از این فرصت استفاده تاکتیکی کرده و پس از آنکه منطقه از حضور مردم عادی خالی شد، در فرصتی مناسب به ستون نظامی منافقین حمله کرده و آنها را تارومار کردند.
درنهایت باقی‌مانده ستون نظامی منافقین یا به سمت مرز بازگشتند یا به کوهستان‌های اطراف فرار کردند یا آنها که آموزش کمتری دیده بودند و مسیر را گم کرده بودند به‌صورت انفرادی به سمت شرق، جنوب یا شمال فرار کردند که طی دوهفته پس از آن یا شناسایی و دستگیر شدند یا در حالت ترس و وحشت با نیروهای نظامی یا مردم درگیر شده و به هلاکت رسیدند و یا توانستند از نقاط دیگر مرزی فرار کنند.
درنهایت پایان عملیات مرصاد، پایانی بر خیال‌پردازی‌های منافقین بود که به شکست مفتضحانه آنان انجامید؛ به حدی که آنان با بحران‌های درونی غیرمترقبه‌ای مواجه شدند که اثرات آن هنوز در این سازمان وجود دارد.

انتهای پیام

سلیم صدیقی، پژوهشگر مطالعات تروریسم

منبع:فرهیختگان