به گزارش قدس آنلاین به نقل از ارث، کارشناسان اظهار کردند اثرات منفی تغییرات آب‌ و هوایی به‌ ویژه در بزرگترین مخزن آب آشامیدنی آلمان، مخزن راپبوده(Rappbode) که آب آشامیدنی را برای حدود یک میلیون نفر فراهم می‌کند، آشکار است.

بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ دوره‌های طولانی خشکسالی به‌ شدت جمعیت درختان را در منطقه هارز تضعیف کرد؛ جایی که انگل‌هایی مانند سوسک‌های پوستخوار قبل از این خسارت قابل‌ توجهی را وارد کرده بودند و تاثیر خشکسالی برای درختان بسیار زیاد بود و به سرعت از بین رفتند.

پروفسور مایکل رود، آب‌شناس مرکز تحقیقات زیست‌محیطی هلمهولتز، در این خصوص توضیح داد: طی چهار سال گذشته حوضه آبریز راپبوده که مشخصه آن درختان مخروطی و در درجه اول صنوبر است، بیش از ۵۰ درصد از جنگل خود را از دست داده است. این خشکی عظیم جنگل به سرعت در حال پیشرفت و چشمگیر است. این موضوع پیامدهایی برای مخزن آب شرب نیز به همراه خواهد داشت.

جنگل‌ها برای کیفیت آب ضروری است زیرا آب را تصفیه و مواد مغذی را محصور می‌کند. آب با مواد مغذی کمتر مانند ترکیبات نیتروژن یا فسفر آسان‌تر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

دکتر کارستن رینکه، یکی از محققان این تحقیق، می‌گوید: این امر رشد جلبک‌ها را دشوارتر و تصفیه آب آشامیدنی در کارخانه‌های آب را مقرون‌ به‌ صرفه‌تر و آسان‌تر می‌کند؛ بنابراین مدیریت مواد مغذی در مناطق حفاظت شده آب بسیار مهم است.

در طول دهه‌های گذشته همکاری نزدیک بین مدیریت جنگل و آب توسعه مناطق وسیعی از جنگل را در حوضه آبریز مخزن راپبوده پیش برده است.

گروه تحقیقاتی این مرکز تحقیقات زیست‌محیطی بررسی اثرات جنگل‌زدایی ناشی از آب‌ و هوا بر کیفیت آب مخزن را آغاز کرد.

دکتر کونگ ژیانگژن، سرپرست گروه تحقیق، گفت: ما توانستیم به داده‌های محیطی از یک دوره بیش از ۱۰ سال دسترسی داشته باشیم و مجموعه‌ای از داده‌ها در اختیارمان قرار گرفت.

ما ابتدا این داده‌ها را به مدلی وارد کردیم تا اثرات مرتبط با آب‌ و هوا بر تعادل مواد مغذی در حوضه آبریز را تخمین بزنیم؛ سپس داده‌های به‌ دست‌ آمده در یک مدل اکوسیستم مخزنی پردازش شد که با آن توانستیم اثرات سناریوهای مختلف جنگل‌زدایی را بر کیفیت پیش‌بینی‌ شده آب برای سال ۲۰۳۵ تعیین کنیم.

ما توانستیم نشان دهیم که برای جنگل‌زدایی پیش‌بینی‌ شده تا ۸۰ درصد، سد راپبوده ۸۵ درصد افزایش غلظت فسفر محلول و بیش از ۱۲۰ درصد افزایش غلظت نیتروژن را تنها طی ۱۵ سال تجربه خواهد کرد؛ بنابراین سد راپبوده تا حدی به همان سطوح مواد مغذی سد هاسل خواهد رسید.

این موضوع منجر به افزایش بیش از ۸۰ درصدی دیاتومه‌ها(گروه بزرگی از جلبک‌ها) و افزایش بیش از ۲۰۰ درصدی جلبک‌های سبز در سد راپبوده خواهد شد. یافته‌ها نیاز فوری به دامنه وسیعی از سازگاری‌ها در مدیریت آب آشامیدنی را برجسته می‌کند.

پروفسور رود افزود: ورودی مواد مغذی به حوضه‌های آبریز مخزن باید حتی بیش از گذشته کاهش یابد؛ پروژه‌های احیای جنگل با گونه‌های درختی مقاوم در برابر خشکسالی باید بیشتر ترویج و آبرسانی باید با توسعه‌های قریب‌الوقوع با راهبردهای حذف انتخابی آب سازگار شود اما آنچه مهم است نظارت‌های گسترده و دقیق محیطی است.

نتایج این تحقیق در مجله Water Research منتشر شده است.