به گزارش قدس آنلاین، در تاریخ معاصر و پس از تأسیس اداره هواشناسی در ایران نخستین‌بار که برف آمد و همه را شگفت‌زده کرد، سال ۱۳۴۲ بود و این‌طوری بود: «سرمای ‌سال ١٣٤٢ کم‌نظیر بود... کمترین دما در شهر رشت منفی ١٩ ثبت شد و حداقل دمای ثبت‌شده برای شهر ارومیه منفی ۲۲، تبریز منفی ۲۵، اراک منفی ۲۶ و سنندج و شهرکرد منفی ۲۸ بود. مردم زنجان دمای منفی ۳۰ درجه را تجربه کردند....

شهری مثل اهواز که رکورد دمای ۵۴ درجه را در فصل تابستان دارد برای چند شب دمای منفی ٧ درجه را تجربه کرد و بسیاری از شهرهای گرم ایران نیز دچار یخبندان شدند... زمستان آن ‌سال بارش‌های سنگین برف در روستاهای غرب و شمال‌غرب ایران تلفات انسانی هم داشته است اما آمار دقیق و مستندی در دسترس نیست».

دفعه بعد که سرما و بارش برف رکورد زد، سال ۱۳۵۰ بود و این‌طوری شد: «در بعضی مناطق کشور برف به صورت مداوم و به مدت ٣٦ ساعت می‌بارید و ارتفاع برف در برخی نقاط به ٣ تا ۸ متر رسیده بوده است. دمای زنجان به ۲۴ درجه زیر صفر و دمای شهرکرد به ۲۷ درجه زیر صفر رسید... تلفات این برف در کل کشور و بیشتر در مناطق روستایی به ۴ هزار نفر رسید... این رویداد به‌عنوان پرتلفات‌ترین برف و بوران جهان در تاریخ معاصر در کتاب رکوردهای گینس به ثبت رسیده است».

دفعه بعدش هم سال ۱۳۸۶ بود که از ۱۷ دی بارندگی شروع شد و تا ۲۲ دی وضعیت این‌طوری شده بود: «تهران با بیشینه دمای منفی ٤ و کمینه منفی ١٢ یکی از سردترین روزهای خود را پشت سر گذاشت. تاکسی‌های گازسوز در تهران یخ زدند... به گزارش اداره کل هواشناسی گیلان، ارتفاع برف در بندرانزلی به ١٧٠ سانتیمتر رسید. همچنین مردم استان چهارمحال و بختیاری در دمای منفی ٣٠ درجه زندگی می‌کردند...

برف سنگین در ٢٢ استان کشور جاده‌ها و مسیرهای اصلی را مسدود کرد. اوضاع راه‌ها و جاده‌ها چندان مناسب نبود و پروازهای ١٦ فرودگاه کشور لغو شد... آن‌قدر برف روی برف بارید تا بعضی از شهرها دچار کمبود گاز و نان شدند. بیشتر نگرانی‌ها در این روز برای استان‌های شمالی کشور بود چرا که برف روی سقف‌ خانه‌ها در گیلان تا روز قبل به وزن ٨٥ کیلوگرم رسیده بود و کارشناسان پیش‌بینی می‌کردند اگر این وزن به ١٠٠ کیلو برسد سقف‌ها فرومی‌ریزد».