بیل باتلر که برای فیلمبرداری «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» یا «دیوانه از قفس پرید» نامزدی اسکار را کسب کرده بود و فیلمبرداری «آرواره‌ها» استیون اسپیلبرگ را انجام داده بود چهارشنبه از دنیا رفت.

اسپیلبرگ در بیانیه‌ای با گرامیداشت یاد باتلر نوشته است: در «آرواره‌ها» بیل باتلر پایه محکمی برای آن قایق بود. او تنها آرامشی بود که در میان همه طوفان وجود داشت. وقتی با طبیعت و تکنولوژی رو در رو شدیم هر دوی ما خسته شده بودیم و در نهایت تماشاگران در این نبرد پیروز شدند. نگرش بیل به زندگی عملگرایانه، فلسفی و بسیار صبورانه بود و من برای کمک‌های خلاقانه‌اش برای شکل گرفتن «آرواره‌ها» بسیار مدیون او هستم.

علاوه بر «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» باتلر فیلمبردار شماری از فیلم‌های مطرح دهه ۱۹۷۰ بود که «مکالمه» فرانسیس فورد کاپولا و «گریس» رندال کلایسر با بازی جان تراولتا و اولیویا نیوتن جان در سال ۱۹۷۸ از جمله آنهاست.

در هر ۲ فیلم «مکالمه» و «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» باتلر جایگزین هاسکل وکسلر فیلمبردار مطرح شده بود.

وی همچنین فیلمبردار «دانه شیطان» و «کاپریکورن یک» در دهه ۱۹۷۰ بود و فیلمبرداری «راکی ۲» سال ۱۹۷۹، «راکی ۳» سال ۱۹۸۲ و «راکی ۴» سال ۱۹۸۵ به کارگردانی سیلوستر استالونه، «بیلوکسی بولز» اقتباسی از نیل سایمن در سال ۱۹۸۸، فیلم ترسناک «بازی بچه» ساخته تام هالند در سال ۱۹۸۸، درام موزیکال «پل گرافیتی» در سال ۱۹۹۰، «فلیپر» در سال ۱۹۹۶ را انجام داده بود. باتلر در هزاره جدید هم پشت دوربین بود و در هشتاد و چند سالگی درام جنایی تحسین شده بیل پکستون را با عنوان «شکنندگی» یا «سرزمین مجازات» در سال ۲۰۰۱ و کمدی «پول خنده‌دار» چوی چیس سال ۲۰۰۶ را فیلمبرداری کرده بود. آخرین فیلم وی «فرشته شیطان» ریچارد دویچر در سال ۲۰۰۹ بود.

باتلر با تلویزیون هم بسیار کار کرده بود و سال ۱۹۷۷ برای فیلمبرداری فیلم تلویزیونی «راندن در انتب» و سال ۱۹۸۴ برای فیلمبرداری از اقتباسی از «اتوبوسی به نام هوس» با بازی آن مارگارت و تریب ویلیامز ۲ جایزه امی دریافت کرد. وی سال ۱۹۸۳ برای مینی سریال «تورن بردز» یا «مرغان خارزار» نامزدی امی را کسب کرد.

باتلر در مصاحبه‌ای درباره فیلمبرداری «آرواره‌ها» گفته بود حدود ۹۰ درصد فیلمبرداری روی قایق را با دوربین روی دست انجام داد.

این فیلمبردار که در شهر کوچکی در ماونت پلیزنت بزرگ شد در دانشگاه آیووا در رشته الکترونیک تحصیل کرده بود. وی کارش را به عنوان مهندس در ایستگاه رادیویی ایندیانا آغاز کرد و به طراحی و ساخت اولین ایستگاه‌های تلویزیونی ای‌بی سی در شیکاگو کمک کرده بود.

وی سپس به فیلمبرداری آثار مستند علاقه‌مند شد و اولین فیلمبرداری برای فیلم داستانی را با «فرانک بی‌باک» فیلیپ کافمن تجربه کرد. این فیلم سال ۱۹۶۷ با بازی جان وویت ساخته شد. «مردم باران» در سال ۱۹۶۹ ساخته فرانسیس فورد کاپولا با بازی جیمز کان، شرلی نایت و جک نیکلسون فیلم بعدی او بود.