به گزارش قدس آنلاین، اگر به تحقیقات گذشته نگاه کنیم خیلی طول نمی کشد تا ببینیم کدام گروه بیشتر در صدر توجهات قرار می گیرند. تحقیقات می گوید که کسانی که زود بیدار می شوند شادتر، وقت شناس تر، در مدرسه بهتر عمل می کنند و اخلاق محافظه کارانه تری دارند. اما شب زنده داران بی فکر تر و عصبانی‌تر هستند و احتمالاً به قلدرهای سایبری تبدیل می‌شوند. آنها رژیم های غذایی بدتری دارند و حتی در بازی فوتبال نیز بدتر هستند. اما آیا واقعاً می توان جمعیت را فقط به این دو قسمت دسته بندی کرد؟
مطالعه ای که در ۲۴ ماه مه در PLOS ONE توسط گروهی از محققان لهستانی منتشر شد، با بررسی یک متغیر جداگانه اما بالقوه مهم یعنی مذهب نگاهی تازه به ارتباط دیرینه بین سحر خیز بودن و وظیفه شناس بودن دارد. این تیم دریافت که افرادی که زودتر از خواب بیدار می‌شوند، در تمام ابعاد دینداری نمرات بالاتری کسب می‌کنند، و به این ترتیب مذهبی بودن می‌تواند به توضیح اینکه چرا افراد سحرخیز به طور کلی با وجدان‌تر و راضی‌تر هستند، کمک کند. «صبح» ممکن است با خداپرستی همخوانی نزدیکی داشته باشد، تا حدی به این دلیل که برخی ادیان نماز صبح را دارند، بنابراین دین می‌تواند باعث ایجاد ارتباط بین سحرخیزی و وظیفه‌شناسی شود.
البته دین تنها یک متغیر مورد بررسی است که ممکن است به ارتباط بین رفتار خواب و بیداری کمک کند. تعداد متغیر بیشمار دیگر وجود دارد که نشان می دهد ما احتمالاً در تحقیقات و در زندگی واقعی به شدت به تقسیم پرنده صبح / جغد شب فکر می کنیم. برایان گونیا، محقق خواب، پروفسور و دانشیار دانشکده بازرگانی کری جانز هاپکینز، می‌گوید: «من فکر می‌کنم اکثر مردم متوجه می‌شوند که در واقعیت، در وضعیت بررسی شخصیت آن ها بر طبق خواب بیشتر از یک متغیر وجود دارد. برخی از افراد چرخه نامنظمی از سحرخیزی و دیر بیدار شدن را دارند، اما بسیاری از تحقیقات از این طبقه‌بندی دوتایی استفاده می‌کنند، زیرا مردم معمولاً می‌توانند خود را از این طریق شناسایی کنند.»
این ذهنیت که افرادی که زود بیدار می شوند از نظر اخلاقی بر افرادی که دیر بیدار می شوند برتری دارند، فقط در تحقیقات علمی مهم نیست. دکلن گیلمر، دانشجوی دکترا در دانشگاه کانکتیکات که در زمینه روانشناسی محیط کار مطالعه می کند، می گوید که این قضیه در قلب اصول بنیادین صنعت و سخت کوشی ایالات متحده نیز مورد توجه است. او می‌گوید: «اگر در این کشور کسی ساعت ۶ صبح از خواب بیدار شده و زودتر سر کار حاضر شود، به احتمال زیاد متعهدتر به نظر می‌رسد.»
گیلمر برای پایان نامه کارشناسی ارشد خود در سال ۲۰۱۸ از مردم خواست که خود را به عنوان مدیر تصور کنند و درخواست های کارمندان را برای تغییرات برنامه خود به راحتی و قابل انطباق بر اساس تعدادی از عوامل بررسی کنند. او دریافت که افرادی که به‌عنوان مدیر عمل می‌کنند، به ندرت با درخواست‌های مربوط به زمان‌بندی کاری مانند درخواست برای شروع و پایان روز کاری دیرتر در زمانی که چنین برنامه‌ای در جلسات تداخلی ایجاد نمی‌کند کنار می آیند. و هنگامی که کارمندانی که شب ها دیر می خوابیده و صبح دیر بیدار می شدند چنین درخواست هایی را مطرح می کردند، آنها را بسیار منفی تر می دیدند، حتی زمانی که آنها به اندازه افراد سحرخیز سازنده بودند. دیگر تحقیقات اخیر منتشر شده در ژورنال Behavioral Sleep Medicine نشان می دهد که عموم افراد، کسانی که شب زنده دار هستند را به طور قابل توجهی تنبل تر، ناسالم، بی انضباط، نابالغ، اما خلاق و جوان لقب می دهند.
با این حال، ترجیح خواب برای یک فرد هنوز عاملی ثابت نیست. فوگل می‌گوید اگرچه این قضیه ریشه‌های بیولوژیکی و ژنتیکی دارد و از ماه به ماه یا فصل به فصل آنچنان تغییر نمی‌کند، اما می‌دانیم که سن فرد در این امر نقشی واقعاً مهم را ایفا می کند. او می گوید که بازه ثابت خواب فرد می تواند با افزایش سن تغییر کند، به این معنی که تحقیقات باید مواردی مانند سن را حتماً کنترل کنند. او می‌گوید: «برخی از بهترین تحقیقاتی که در این حوزه به انجام رسیده، در تلاش برای شناسایی ژن‌هایی بوده است که بیشترین ارتباط را با صبح و عصر دارند.»
شاید مهم‌ترین دلیل برای عدم لزوم به تکیه زیاد بر برتری اخلاقی دادن به افراد سحرخیز این باشد که جنبه‌های شخصیت شما (مانند میزان امیدواری و خلاقیت شما) و فیزیولوژی بدن شما (مانند میزان تمرکز) به تغییر کرونوتیپ شما در طول روز مرتبط است تا اینکه به سحرخیز بودن یا دیر بیدار شدن شما مربوط باشد. تعداد بسیار کمی از مطالعات کرونوتایپ شامل اطلاعات مربوط به زمانی از روز است که در طی آن تحقیق انجام شده است، مثلا تحقیقات دیگر نشان داده که این عامل به ظاهر ساده می تواند داده ها را تغییر دهد. به عنوان مثال، در مطالعه ای که در سال ۲۰۱۴ در مورد کرونوتایپ و رفتار اخلاقی انجام گرفت، نشان داد که افراد سحرخیز در صبح اخلاقی‌تر هستند، و افرادی که دیر بیدار می شوند در عصر اخلاق مدارتر هستند، بنابراین شاید بیشتر تاثیر تحقیقات تناسب بین زمان‌بندی بیدار شدن فرد و زمان روز باشد. پس مطالعاتی که زمانی مشخص از روز را در نظر نمی گیرند نیمی از معادله را در تحقیقات خود از دست داده اند.
انسان‌ها همیشه در یکی از این دو دسته سحرخیز و شب زنده دار قرار نمی‌گیرند، حتی در مورد ترجیحات خوابشان نیز نمی توان با قطعیت آن ها را در این دو دسته قرار داد. محققان حوزه خواب اخیراً به سمت یک دیدگاه فردی تر رفته اند و تحقیقات اولیه آن ها نشان می دهد، برای کامروا شدن الزامی به سحرخیز بودن نیست و هر زمانی از روز می توانید به این کامروایی برسید.
منبع: تایم
مترجم: امیرمحمد سلطانپور
نظر شما