به گزارش قدس خراسان، «زمانی که در مجموعه سوارکاری دانشگاه فردوسی به عنوان کمک مربی مشغول فعالیت بودم، روزانه می‌دیدم حجم زیادی از ضایعات کشاورزی و دامی ارزشمند دور ریخته می‌شود. در مقطع کارشناسی بخشی از درس‌های ما مربوط به همین موضوع بود و در آن زمان فهمیدم این ضایعات به صورت کلی حجم زیادی دارد و ما در حوزه کشاورزی و دامپروری بدون هیچ استفاده مفیدی عمدتاً این مواد را می‌سوزانیم و یا دفع می‌کنیم».
علی بابایی از دانشجویان ارشد رشته مهندسی مکانیزاسیون کشاورزی در گرایش مدیریت پسماند دانشگاه فردوسی مشهد با ذکر این موضوع ادامه می‌دهد: به دنبال راهکاری برای این موضوع بودم و با این دید وارد مقطع ارشد شدم که از این ضایعات کشاورزی و دامی یک محصول کاربردی برای صنعت کشاورزی بسازم. در نهایت پس از مطالعه تحقیقات داخلی و خارجی به این نتیجه رسیدم در دنیا از این ضایعات بستری گلدان مانند برای کشت گیاهان و نشای سیفی‌جات می‌سازند و من سعی کردم با فراوری نتایج همین تحقیقات آن را به مرحله اجرا برسانم.
تولید خانه‌ای مغذی برای رشد نشا
وی می‌گوید: در حال حاضر کار ما تبدیل پسماند گیاهی و حیوانی به محصولی است که کشاورزان از آن استفاده کنند. به عنوان مثال یک گوجه‌کار تفاله گوجه خود را در اختیار ما قرار می‌دهد و ما برای او یک بستر نشا تولید می‌کنیم که او می‌تواند در داخل آن نشای گوجه خود را کشت کند و مستقیم با همان ظرف در داخل زمین بگذارد و همین ظرف منشأ تغذیه و رشد گیاه شود.
بابایی عنوان می‌کند: در اواخر سال ۹۹ با همکاری دو نفر از دانشجویان دیگر نخستین محصول خود که یک گلدان سایز ۱۱ سانتیمتر بود را تولید کردیم و پس از دریافت بازخورد از مشتریان و رفع ایرادهایی که آنان گرفتند وارد مرحله بعدی تحقیقات شدیم و محصول بعدی خود یعنی گلدان سایز ۶ یا دهانه ۶ سانتیمتری را به مرحله تولید رساندیم. سرمایه اولیه کار ۳۰ تا ۴۰ میلیون بود که پس از نخستین تولید، ۱۰۰ میلیون تومان سرمایه شخصی خودم را وارد کردم و با وام ۱۰۰ میلیون تومانی از کمیته امداد توانستیم به تولید گلدان سایز ۶ برسیم و به دنبال گرفتن اعتبار برای توسعه کار در روستاها هستیم.
وی به بازخورد خوب مشتریان از محصول تولیدی جدیدشان اشاره و اضافه می‌کند: محصول کوچک ما گلدانی بود که توانستیم با تولید آن در ۶ هکتار از زمین‌های مرکز تحقیقات کشاورزی نشاهای خربزه، گوجه و گیاهان مدیترانه‌ای را در دل زمین بکاریم و اکنون به دنبال تولید سینی نشا برای تولید در حجم بالا هستیم.
این دانشجوی مشهدی یادآور می‌شود: ما یک استارت‌آپ هستیم و فرهنگ‌سازی محصول باید در حوزه محصولات کشاورزی اجرایی شود. نمونه‌های ما در دو سال پیش با قیمت‌های۵ تا ۱۰ هزار تومان تولید می‌شد اما با انبوه شدن تولید ما این قیمت تا ۵۰۰تومان کاهش پیدا کرد و توانسته‌ایم ۱۵ هزار نمونه تولیدی خود را در اختیار کشاورزان قرار دهیم.
وی به زنجیره تولید محصول خود اشاره می‌کند و می‌گوید: صفر تا صد دستگاه تولید را خودمان ساخته‌ایم، ابتدا ضایعاتی مثل شاخ و برگ حاصل از هرس درختان، تفاله برخی از کارخانجات صنعتی مواد غذایی و فضولات حوزه دامپروری را شناسایی و آنالیز می‌کنیم و پس از فراوری ماده اولیه وارد فرایند تولید می‌شویم و بعد از تولید و انبار محصول آن را در اختیار کشاورزان قرار می‌دهیم.
کاهش تلفات نشا
بابایی استفاده از پسماند بومی استان و هر روستا را از مزایای تولید این گلدان‌های زیست تخریب‌پذیر عنوان می‌کند و ادامه می‌دهد: محصولی را تولید می‌کنیم که تمام مواد آن داخل آب و خاک خودمان است و می‌تواند ضایعات و مشکلات محیط زیستی گلدان‌های پلاستیکی را کامل از بین ببرد و فرایند تولید را برای کشاورز ایمن کند. زمانی که نشا می‌خواهد وارد زمین بشود به خاطر تنش‌های محیطی و جابه‌جایی از بین می‌رود که در استفاده از گلدان‌های بستر نشا تلفات در زمان انتقال گیاه به صفر می‌رسد و عملکرد در هکتار بالا می‌رود.
تولیدکننده گلدان‌های زیست تخریب‌پذیر به روش کشت نشا در بسترهای پلاستیکی و گلدان‌های پلیمری اشاره می‌کند و می‌گوید: یکی از مهم‌ترین مشکلات خاک کشاورزی وجود میکروپلاستیک‌ها در آن است. به صورت معمول پلاستیک‌های ضایعاتی در زمین‌های کشاورزی رها و پس از مدتی این پلاستیک‌ها از هم گسیخته می‌شوند و ذرات پلاستیک در زمین نفوذ می‌کنند که در نهایت در کشت‌های بعدی این ذرات پلاستیکی موجود در خاک وارد گیاه و از طریق گیاهان خوراکی وارد بدن انسان می‌شوند.
وی ادامه می‌دهد: در مزارع خربزه در هر هکتار ۲۶ هزار عدد نشا کشت می‌شود که این تعداد نشا در داخل سینی‌های نشای پلاستیکی پرورش می‌یابند، پس از دو یا سه مرتبه کشت، این سینی‌ها عمدتاً غیرقابل مصرف است. در مراحل نهایی کشت به واسطه حجم زیاد کار و نیروی کارگری کم این سینی‌ها در مزارع رها می‌شوند که در این فرایند اگر دیواره سینی نشا زیست تخریب‌پذیر یا گیاهی باشد می‌تواند به راحتی در زمین جذب شود و علاوه بر اینکه مشکلات سینی‌های پلاستیکی از بین می‌رود در کنار آن گیاه از آن سینی به عنوان کود در دسترس و متمرکز در اطراف خود تغذیه می‌کند.
بابایی تصریح می‌کند: دغدغه اساسی من همیشه این بود که بتوانم کاری راه‌اندازی کنم که علاوه بر اینکه برای خودم منفعتی داشته باشد بتوانم برای کشور خودم هم نقش‌آفرینی کنم. پس از وارد شدن به فضای دانشگاه دیدم حوزه‌های استارت‌آپی کاملاً می‌تواند این دغدغه من را رفع کند ولی دنبال ایده‌ای بودم که بتوانم آن را راه‌اندازی کنم و کارم را گسترش دهم. وقتی وارد رشته کشاورزی در دانشگاه شدم حوزه وسیعی مقابلم قرار گرفت که جای کار بسیار دارد و معاش مردم ما را کامل در برمی‌گیرد که در نهایت در سال ۹۹ توانستم به بخشی از دغدغه خودم جامه عمل بپوشانم.
ایجاد اشتغال متناسب با نیاز روستا
وی ادامه داد: با توجه به اینکه کار ما جدید است و کشاورزان از آن اطلاعی ندارند نیاز به فرهنگ‌سازی دارد. به عنوان شرکت پیشران از طرف دانشگاه در مرکز رویش چهاربرج در شاهنامه مستقر شده‌ایم و در این منطقه دوره‌های آموزشی برای کشاورزان در داخل مسجد برگزار می‌کنیم تا در نهایت علاقه‌مندان در این منطقه وارد فرایند تولید و استفاده از گلدان‌های زیست تخریب‌پذیر شوند. در حال حاضر به دنبال گرفتن محیط کارگاهی هستیم و افراد بومی منطقه را به کارگاه خود در دانشگاه آورده‌ایم تا آموزش لازم را ببینند و در زمان ایجاد کارگاه در منطقه شاهنامه در آنجا مستقر شوند.
تولیدکننده مشهدی به چشم‌انداز و هدف نهایی خود و تیمش اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: چشم‌انداز ما این است که با توجه به اینکه دستگاه ساخته شده قابلیت بهینه شدن با میزان تولید و مصرف هر منطقه را دارد این فرایند کاری به عنوان یک بسته پیشنهادی و همه‌گیر در نقاط مختلف کشور که کار کشاورزی انجام می‌شود عرضه شود و کشاورزان با توجه به شرایط بومی منطقه خود و نوع پسماند گیاهی و حیوانی که دارند اقدام به تولید این بسترهای گلدانی برای محصولات کشاورزی خود بکنند و به نوعی اشتغال پایدار و سبز را توسعه دهیم.
وی در پایان بخشی از خاطرات کاری خود را یادآور می‌شود و می‌گوید: بهترین لحظه کاری من زمانی بود که نخستین خروجی را دیدم، تلخی یا سختی در کار وجود دارد که همه آن‌ها کمک می‌کند تا انسان باتجربه‌تر شود، در اوایل کار هر کس گلدان‌ها را می‌دید خیلی ما را تشویق می‌کرد و ما احساس می‌کردیم بهترین کار را داریم اما وقتی کار وارد بازار شد بازخوردهای منفی گرفتیم که باورمان نمی‌شد اما مسیر ما با همین نکات ساخته شد و پیشرفت کردیم که به نظرم جزو دستاوردهای کاری هر شخصی می‌تواند باشد.
خبرنگار: طاهـــره فـجرداودلی
نظر شما