هواپیمای غیرنظامی حامل رییس جمهور آمریکا در روز ۱۸ اکتبر (۲۶ مهرماه) یعنی تنها یازده روز پس از طوفان الاقصی (۷ اکتبر یا ۱۵ مهرماه)، در سرزمین های اشغالی به زمین نشست. همچنین، چند روز قبل و بعد از دیدار بایدن از سرزمین های اشغالی نیز برخی مقامات بلندپایه اروپایی به این سرزمین سفر کردند. سوال این است که چرا بایدن و برخی مقامات اروپایی در بحبوهه نبرد غزه و طوفان الاقصی، سراسیمه و با هواپیمایی غیرنظامی به این سرزمین سفر کنند؟ این یادداشت تلاش دارد از دریچه امنیت به این سوال پاسخ دهد.

واقعیت این است که امنیت پاشنه آشیل بقا و حیات رژیم صهیونیستی است. منطقی است، رژیمی که براساس مصوبات لرزان و بدون اجماع بین المللی ایجاد شده، عملا و همواره با مشکل هویت و امنیت روبرو باشد. نکته این است که رژیم اشغالگر قدس نه تنها موجودیت خود را مدیون مصوبه لرزان و غیرمنصفانه بین المللی و توسل به زور و اسلحه است، بلکه تداوم بقا و رشد و توسعه اقتصادی آن نیز منوط به حمایت های بین المللی و سرمایه گذاری و مهاجرت است. لذا هر چیزی که امنیت این رژیم را به خطر اندازد، عملا به ماهیت وجودی این رژیم صدمه زده و این نکته را مقامات غربی بهتر از همه درک می کنند.

بحث امنیت رژیم صهیونیستی آن قدر برای بقای این رژیم مهم است که حمایت های مستمر بین المللی از این رژیم تنها منوط به حمایت های سیاسی، رسانه ای، مهاجر فرستی، تشویق گردشگران برای بازدید از این سرزمین و مانند آن نیست بلکه کمک های نقدی، سرمایه گذاری، تجهیزاتی، تسلیحاتی زیادی هم بصورت بلاعوض به این رژیم غاصب انجام می دهند. براساس اطلاعات منتشره توسط مرکز تحقیقات کنگره آمریکا، تنها آمریکا در سال های پس از جنگ جهانی دوم تاکنون، بیش از ۲۶۰ میلیارد دلار در قالب اقتصادی و نظامی به این رژیم کمک کرده است (نمودار زیر). برای تقریب ذهن باید گفت که این کمک حدود ۱۸ درصد ارزش کل درآمد حاصل از صادرات نفت خام ایران طی بیش از یک قرن گذشته است. این در حالی است که جمعیت ایران امروز بیش از ۸۵ میلیون نفر و جمعیت ساکن در سرزمین های اشغالی بین ۷-۹ میلیون نفر است. علاوه بر آمریکا، کشورهای غربی دیگر نیز میلیاردها دلار سالانه در قالب های مختلف به این رژیم کمک می کنند. براساس یکی از برآوردها، تنها آلمان طی دهه های گذشته در مجموع بیش از ۳۱ میلیارد دلار به این رژیم کمک کرده است. در واقع، همه این تلاش ها برای تثبیت رژیمی است که بر بستر نامطئنی شکل گرفته و هر لحظه امکان از بین رفتن آن وجود دارد.

حمایت از موجودیت رژیم اشغالگر تنها به کمک های مالی و سیاسی نیست، بلکه به محافل علمی نیز کشیده شده است. بطوری که در برخی مقالات علمی، تلاش شده، رژیم اشغالگر را به عنوان کشوری نمونه که توانسته، با وجود تحریم های خارجی و تهدیدهای داخلی، کماکان رشد اقتصادی بالایی را تجربه کند، مطرح کنند. این در حالی است که همواره غربی ها تلاش کرده اند، اثرات منفی انقلاب های مختلف مردم فلسطین مانند انتفاضه اول و دوم و سایر انقلابات کوچکتر بر اقتصاد رژیم غاصب را با کمک ها و حمایت های مستقیم مالی و سیاسی بشدت کاهش دهند تا بتوانند جلوی هر گونه خدشه به امنیت و ثبات این رژیم را بگیرند. به همین دلیل، در مقالات علمی هم عامدانه و با اطلاع، ادبیات کشور پایلوت یا نمونه را مطرح می کنند. 

بنابراین، در شرایطی که همه کمک های بلاعوض اقتصادی و نظامی غربی ها در کنار تبلیغات رسانه ای غول های رسانه دنیا و همه استدلالات علمی در قالب مقالات علمی، نوعی تلاش برای تثبیت امنیت و تقویت این رژیم جعلی بوده، ناگهان حمله سحرگاه ۷ اکتبر حماس به سرزمین های اشغالی و گذشتن از همه موانع و دستگیری چند صد نفر از ساکنان سرزمین های اشغالی و انتقال آنها به غزه، به یک باره، همه سرمایه گذاری غربی ها را با شکست مواجه کرد. بحران امنیت برای رژیم صهیونیستی، سرمایه گذاری خارجی در این کشور و به تبع آن فرصت شغلی در آن را محدود و مهاجرت متخصصان به این منطقه را به تعویق خواهد انداخت. علاوه بر این، گردشگران هم تمایلی برای سفر به منطقه نا امن از خود نشان نمی دهند و لذا مهاجرت معکوس شروع شده و افول این رژیم جعلی که بر بستری غیرمشروع و نا امن ایجاد شده، سرعت خواهد گرفت.

با توجه به موارد فوق، باید گفت که حرکت مبتکرانه، پیش دستانه و حساب شده حماس در ۷ اکتبر، ضربه ای بسیار مهلک بر «امنیت پوشالی» این رژیم بود. با این نگاه، سفر سراسیمه رهبران کشورهای غربی و شخص رییس جمهور آمریکا، آن هم با هواپیمای غیرنظامی، به این سرزمین و تخصیص فوری میلیاردها دلار کمک تسلیحاتی و بلاعوض به آن و حمایت های مستقیم سیاسی، قابل توجیه است.