تحولات منطقه

وقتی به خانواده های با فرزندان زیاد نگاه می کنیم، اغلب آن ها یا بسیار پولدار و یا بسیار فقیر هستند. اما دلیل آن چیست و آیا خانواده های طبقه متوسط نیز می توانند بچه های زیادی داشته باشند؟

چرا فقط خانواده‌های ثروتمند و فقیر بچه‌های زیادی دارند؟
زمان مطالعه: ۵ دقیقه

به گزارش قدس آنلاین، وقتی گوردون رمزی آشپز و چهره مشهور تلویزیونی هفته گذشته عکسی از همسرش تانا در حالی که نوزاد تازه متولد شده خود را در آغوش گرفته بود منتشر کرد، والدینی که عکس های آن ها را دیدند متعجب شدند. نه تنها به دلیل سن آنها که همسرش ۴۹ ساله و خودش ۵۷ ساله هستند، بلکه به این دلیل که جسی جیمز کوچک ششمین فرزند رمزی محسوب می شود.

در سرزمین سلبریتی ها، داشتن خانواده های پرجمعیت مطمئناً از دنیای واقعی رایج تر است. الک و هیلاریا بالدوین هفت فرزند دارند، در حالی که آنجلینا جولی و برد پیت شش فرزند دارند. جیمی و جولز اولیور که در حال حاضر پدر و مادر پنج فرزند هستند در مورد ناراحتی های خود از عدم داشتن ششمین فرزند صحبت کرده اند. جولز، ۴۸ ساله، سال گذشته در مصاحبه‌ای در مورد سقط جنین خود گفت: «وقتی این سقط‌ها را دارید، همیشه مثل این است که این بچه باید اینجا باشد اما نیست. من باید به تلاش خودم برای داشتن بچه بعدی ادامه دهم.»

اما در میان عموم خانواده ها، داشتن یک خانواده پرجمعیت اینچنینی نادر است. طبق گزارش ONS، تقریباً ۴۵ درصد از خانواده ها در بریتانیا در سال ۲۰۲۲ فقط از یک فرزند تشکیل شده بودند، در حالی که ۴۱ درصد دارای دو فرزند و فقط ۱۵ درصد دارای سه فرزند یا بیشتر بودند.

تحقیقات به طور فزاینده ای نشان می دهند که فقط افراد بسیار ثروتمند و بسیار فقیر هستند که رویکردی برای پیشگیری نکردن از بارداری دارند، در حالی که طبقات متوسط کمترین باروری را دارند.

دلایل متعددی برای این امر وجود دارد، که در بریتانیا هزینه‌های بسیار بالا برای مراقبت از کودکان به این معنی است که در میان والدین شاغل، معمولاً فقط آن‌هایی که چندین پرستار بچه دارند و یا مقدار زیادی پول دارند، (مثلاً دارایی خالص گوردون ۶۱۰ میلیون پوند تخمین زده می‌شود.) کسانی هستند که می توانند به تولید مثل ادامه دهند.

داشتن یک کار دولتی رده بالا قطعا می تواند به این قضیه کمک کند. برای مثال، جاکوب ریس موگ، نماینده محافظه‌کار پارلمان بریتانیا، پدر شش فرزند است، و به خود می بالد که هرگز پوشک بچه هایشان را خودشان عوض نکرده اند و یک پرستار بچه ای دارند که ۵۰ سال برای خانواده آن ها کار کرده است.

گرایش زنانی که می خواهند دیرتر بچه به دنیا بیاورند عامل دیگری در به وجود آمدن خانواده‌های کوچک‌تر است. اکنون، بیش از نیمی از زنان بریتانیایی در سن ۳۰ سالگی بدون فرزند هستند. و داشتن شش فرزند بسیار دشوارتر است اگر مثلا از ۳۵ سالگی شروع به بچه دار شدن کنید . افراد مشهوری مانند تانا رمزی و ویکتوریا کورن میچل، ۵۱ ساله، هر دو اخیراً در سال های بالای زندگی خود زایمان کرده اند. زنان به طور کلی تنها ۳ درصد شانس بارداری طبیعی و به دنیا آوردن نوزاد پس از ۴۶ سالگی را دارند.

اما برای برخی خانواده ها، داشتن تعداد زیاد فرزند کاری کاملاً منطقی است، حتی اگر نتیجه آن آشفتگی هایی باشد که به وجود می آورد. (و مقدار وحشتناکی از لباسشویی!) اشلی بلیکر، ۴۸ ساله، نویسنده یک کتاب راهنمای فرزندپروری با نیازهای ویژه، خود شش فرزند دارد و می گوید می‌داند که چرا رمزی به داشتن فرزندان بیشتر علاقه دارد. او می‌گوید: «نمی‌توانم دقیقاً بگویم که چرا شش فرزند دارم، غیر از اینکه من شخصیتی دارم که نسبت به انجام هر کاری حتی داشتن بچه اعتیاد پیدا می کنم. سال‌های اولیه زندگی بدون شک بسیار پر هرج و مرج بود، به خصوص به این دلیل که ما دو پسر مبتلا به اوتیسم و یک دخترخوانده مبتلا به سندرم داون داریم، و زندگی با نیازهای خاص آن‌ها مسلماً زمان‌برتر از رسیدگی به تعداد زیادی از بچه‌ها بود.»

بچه های او اکنون بین ۱۰ تا ۱۹ سال سن دارند و بلیکر توضیح می دهد که با تبدیل شدن آنها از کودک به نوجوان، او از یک مراقب اکنون به راننده تاکسی آن ها تبدیل شده است. اما زمانی که آنها بچه تر بودند، کارهای قابل پیش‌بینی مانند شستن لباس‌ها، آشپزی و روتین قبل از خواب آن ها وجود داشت که چندین ساعت طول می‌کشید. و مواردی که کمتر قابل پیش بینی هستند، مانند دائما به سراغ آن ها آمدن برای رفع مشکلاتشان برای استفاده از ابزارهای مختلف فناوری، که این احساس را به او می داد که اپراتور پشتیبانی فنی یک شرکت فناوری است. بلیکر می گوید با این که او تعداد زیاد بچه‌های خود را دوست دارد اما احساس می‌کند که دنیای مدرن واقعاً برای خانواده‌های بزرگ‌تر طراحی نشده است. برای مثال، شهربازی ها اغلب از کودکان می‌خواهند که در هنگام سوار شدن در دستگاه ها حتما در کنار یک بزرگسال باشند و این قضیه برای والدین خانواده های پرجمعیت که می خواهند کودکان خود را به شهربازی ببرند دغدغه بزرگی به وجود می آورد. او می گوید: «وقتی به گذشته نگاه می‌کنم، نمی‌دانم چگونه با این همه بجه کنار آمدیم ، و مردم دائماً از اینکه من و همسرم هنوز عقل خود را از دست نداده ایم شگفت‌زده می‌شوند.»

اگرچه بلیکر مانند خانواده رمزی به دلیل داشتن ثروت و استخدام پرستار نیازمند سر و کله زدن ها و دعواهای شبانه برای غذا خوردن یا خوابیدن آن ها نیست، اما باز هم چالش های خود را دارند. او می گوید: «عبارت فرزندان کوچک مشکلات کوچک و بچه‌های بزرگ مشکلات بزرگ واقعا حقیقت دارد. اما با این وجود، گروه شادی تشکیل داده ایم و بچه ها دوست دارند با هم وقت بگذرانند. و من فکر می کنم که ما در ادامه چیزهای زیادی یاد گرفتیم، به این معنی که هیچ بهانه ای برای کوچکترین فرزندمان که خود را بی نقص نداند وجود ندارد. در مورد ازدواجمان، ما گهگاه به این فکر می‌کنیم که اگر بعد از داشتن دو کودک، دیگر بچه دار نمی شدیم چه اتفاقی می‌افتاد؟ اما نمی‌توان دقیق گفت، زیرا ما افراد کاملاً متفاوتی بودیم. و خوشبختانه، قطعاً نمی‌خواهیم هیچ یک از این بچه ها را نداشته باشیم.»

همانطور که رمزی ها بدون شک تایید می کنند، داشتن پول مطمئناً به داشتن بچه های بیشتر کمک می کند. نورین گودوین، مادر هشت فرزند، که یک پرستار بچه و یک نظافتچی را به صورت نیمه وقت در کنار خود داشت، می‌گوید: «شوهرم صاحب یک شرکت موفق است، به این معنی که ما از نظر مالی در شرایط خوبی هستیم. البته نتوانستم در بیشتر بیست سال گذشته کارهایی که خودم می خواستم را انجام دهم چون حتی با وجود پرستار کارهای زیادی برای انجام دادن وجود داشت.»

او می‌گوید: «من برای رمزی ها بهترین ها را آرزو می کنم و امیدوارم در این سفر خود در دنیا موفق باشند. آنها با داشتن بچه های زیاد خرد بالایی به دست خواهند آورد، که به نظر من به معنای شادی بیشتر است. و اگر بدن شما می تواند داشتن فرزندان بیشتر را مدیریت کند و از حیث مالی نیز مشکلی برای شما پیش نمی آید، پس چرا به تلاش برای داشتن بچه های بیشتر ادامه ندهید؟»

منبع: تلگراف

مترجم: امیرمحمد سلطانپور

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.