هفتاد و پنجمین سوره قرآن کریم «قیامه» نام دارد. این سوره با 40 آیه در جزء 29 قرآن کریم قرار گرفته است. این سوره که مکی است، در ترتیب نزول، سی و یکمین سوره‌ای است که بر پیامبر اکرم(ص) نازل شده است.

«قیامت» به معنای روز معاد است. روزی که همه از قبرها بیدار می‌شوند و به سوی سرنوشت ابدی خود در بهشت یا جهنم می‌روند. در نخستین آیه این سوره به قیامت، سوگند یاد شده است و آن روز را به انسان یادآوری می‌کند. نام سوره نیز از همین آیه گرفته شده است.

سوره قیامت،حتمی‌ بودنِ روز قیامت و معاد و اوضاع و احوال روز قیامت را بیان می‌کند و انسان‌ها را در جهان آخرت در دو گروه توصیف می‌کند.

گروهی تازه‌رو و نورانی، و گروهی با قیافه‌های غمگین و ترش‌رو. این سوره سپس یادآور می‌شود که آدمی دنیای نقد را می‌گیرد و آخرت را فراموش می‌کند و در آن روز حسرت می‌خورد؛ همچنین به این نکته اشاره می‌کند که انسان بر نَفْس خود آگاه و بر رفتارش داناست؛ اگرچه بهانه بیاورد و کارهای اشتباه خود را رد کند. در پایان به منکران می‌گوید خدایی که انسان را از نیستی مطلق، به شکل نطفه و سپس خونِ بسته آفرید، آیا توانا نیست که مردگان را زنده کند؟

این موضوع در آیه سوم و چهارم سوره قیامت اشاره شده؛ آنجا که می‌فرماید: «أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُ بَلَی قَادِرِ‌ینَ عَلَی أَن نُّسَوِّیَ بَنَانَهُ؛ آیا انسان می‌پندارد که هرگز استخوان‌های او را جمع نخواهیم کرد؟! آری قادریم که (حتی خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب کنیم».

این آیات هنگامی نازل شدند که یکی از همسایگان پیامبر(ص) در مورد روز قیامت سؤال کرد و گفت «چگونه خداوند استخوان‌های مردگان را جمع می‌کند و [در آخرت] دوباره انسان را می‌آفریند». قرآن در پاسخ به این انکار می‌گوید خداوند نه تنها استخوان‌ها، بلکه قادر است سرانگشتان را بازسازی کند. گفته شده ‌است این آیات اشاره لطیفی به اثر انگشت و شناسایی هر فرد با سرانگشتانش دارد.

امروزه مسئله «انگشت‌نگاری» کاملا علمی شده و دانشمندان ثابت کرده‌اند کمتر کسی یافت می‌شود که اثر انگشتش با دیگری یکی باشد. نویسنده تفسیر المیزان نیز بر این باور است که اگر از بین اعضای بدن، فقط انگشتان مطرح شده شاید برای اشاره به خلقت عجیب آن از نظر صورت‌های مختلف، خصوصیات و فواید بسیار آن باشد.