به گزارش قدس آنلاین، جدایی ناگهانی پژمان درستکار از کادر فنی تیم ملی کشتی آزاد و موافقت علیرضا دبیر با این استعفای یکی از عجیب ترین اتفاقات اخیر کشتی ایران پس از حضور در رقابت های جهانی و بازی های آسیایی بود.

هرچند که برخی کارشناسان و پیشکسوتان انتقاداتی از عملکرد کادر فنی تیم ملی آزاد ایران داشتند اما حمایت دبیر پس از اتمام مسابقات از حضور درستکار در جمع کادرفنی تیم ملی نشان داد او می تاوند تا بازی های المپیک پاریس به فعالیت خود در کادرفنی تیم ملی ادامه دهد اما در اوج ناباوری پژمان درستکار از ادامه فعالیت در کادرفنی تیم ملی انصراف داد تا آزادکاران در کمتر از هشت ماه تا شروع بازی های المپیک بدون سرمربی باقی بمانند.

با این حال توقع می‌رفت پس از خداحافظی درستکار، دبیر بدون فوت وقت سرمربی جدید آزادکاران را معرفی کند اما نه تنها این اتفاق رخ نداده بلکه برخی اسامی به عنوان گزینه های هدایت تیم ملی مطرح شده که در خصوص توانمندی و پتانسیل آنها ابهامات بسیار زیادی در حوزه کشتی مطرح است.

طرح نام منصور برزگر ، محسن کاوه یا اکبر فلاح به عنوان سرمربی جدید تیم ملی یا مدیر فنی تیم ملی آزاد شاید در نگاه نخست یک انتخاب معقول به حساب آید اما وقتی توانمندی این نفرات با مربیان حریف را مورد مقایسه و آنالیز قرار می دهیم به نتیجه رضایت بخشی نمی‌رسیم، از این رو باید دید آیا علیرضا دبیر در آستانه بازی های المپیک سرنوشت تیم ملی را به اما و اگر خواهد سپرد یا با انتخابی معقول تیم ملی را از دروازه ورود به حاشیه و تنش دور نگه خواهد داشت.

از طرفی دیگر برگزاری رقابت های لیگ برتر کشتی آزاد این حقیقت تلخ را برملا ساخت که کشتی اگیران ایرانی در برابر حریفان روس خود که به عنوان لژیونر به لیگ ایران آمدند دسته جمعی شکست خوردند و این اتفاق می تواند زنگ خطر بزرگی برای مجموعه مدیریت کشتی ایران به حساب آید، بدون تردید اگر معضلات و کمبودهای موجود در این حوزه برطرف نشود بعید نیست در بازی های المپیک برخی نتایج دور از انتظار توسط برخی گشتی گیران آزادکار ما دوباره تکرار نشود تا حسرت و اندوه آنها سوژه عکاسان و تصویربردان حاضر در پاریس شود.

مطمئنا در آوردگاه بزرگی نظیر المپیک همه ورزشکاران جهانی که سهمیه ورودی به بازی های را به دست آورده اند تمام توانمندی و پتانسیل خود را به کار خواهند گرفت تا برای کشورشان افتخارآفرینی کنند، با شرایط بایستی به نحوی برنامه ریزی کرد که استعدادهای موجود در این رشته مهیج و جذاب زیر نظر یک کادر مجرب و با دانش برای حضور در مسابقات حساس و سرنوشت ساز به مرز آمادگی برسند تا دوباره پرچم ایران در یک تورنمنت جهانی معتبر به اهتزار در بیاید. 

قطعا اگر بناست آرامش نسبی موجود در کشتی ایران با کنار رفتن درستکار از بین برود و تیم ملی دوباره درگیر قهر و آشتی‌های گاه و بیگاه آدم های این حوزه شود همان بهتر که پژمان درستکار همچنان به عنوان نفر یک تیم ملی مشغول به کار بماند تا پروسه تغییر و تحولات به بعد از المپیک موکول شود، اگر هم اصرار به ایجاد شوک به حوزه آزادکاران است بهتر است دبیر به سراغ اصلح ترین گزینه برای هدایت تیم ملی کشتی آزاد برود.

نکته تامل برانگیز اینجاست که هیچ یک از گزینه های مطرح شده برای هدایت تیم ملی در بازی های المپیک نه توانمندی لازم را برای خلق یک نتیجه خارق العاده دارند، نه رزومه قوی و چشم گیر به همین دلیل یک دلهره بزرگ و عمومی میان علاقمندان به این رشته ورزشی به راه افتاده که تنها انتخاب یک فرد واجد شرایط می تواند آن را به کلی از بین ببرد در غیر این صورت از هم اکنون می توان ناقوس ناکامی در المپیک را به راحتی شنید.