به گزارش قدس خراسان، بازی اول تیم ملی فوتبال در جام ملت‌ها که با برتری قاطع ملی‌پوشان کشورمان برابر فلسطین به پایان رسید را قطعاً بسیاری از علاقه‌مندان فوتبال دیده و مسائل پیرامون آن را نیز برای خودشان کارشناسی کرده‌اند.

با اینکه از نمایش خوب و قابل تحسین فوتبالیست‌های کشورمان در شروع کارشان در قطر خرسندیم اما قرار نیست بازی تیم ملی و عملکرد بازیکنان و کادر فنی را تحلیل و کارشناسی کنیم؛ چرا که مجال آن اینجا نیست.

اینجا می‌خواهیم از شهر و استان بازیکنان تیم ملی صحبت کنیم، بازیکنانی که هر کدامشان از یک نقطه کشور دور هم جمع شدند تا تیم ملی فوتبال ایران شکل بگیرد. اسم و چهره هر کدام از ملی‌پوشان را که از نظر می‌گذرانیم حتی نسبت به چند پشت قبل از آن‌ها هم به مشهد و خراسان نمی‌رسید چه رسد به اینکه از فوتبال این استان به تیم ملی رسیده باشند، حتی نیمکت‌نشینانشان. بوشهر به آن کوچکی که تمام استانش به اندازه یک سبزوار خراسان رضوی نیست سه بازیکن بزرگ و تأثیرگذار در تیم ملی دارد. طارمی، محبی و قائدی را می‌گویم که تیم ملی روی کاکل آن‌ها می‌چرخد. مازندرانی‌های تیم ملی هم به همین منوال. تهران که بماند حتی لرستان در تیم ملی بیرانوند را دارد و پرچمش بالاست اما خراسان رضوی چه؟

خراسان رضوی سال‌هاست که حتی بازیکنی در قواره تیم ملی ندارد که بتوان روی آن حساب و به وجودش افتخار کرد. نسل خداداد عزیزی، علیرضا نیکبخت واحدی، رضا عنایتی، حسن بادامکی و حتی سیاوش یزدانی و احسان پهلوان که گهگاهی به اردوی تیم ملی رسیدند گویا در حال انقراض است، همه داشته‌هایمان خداداد در کادر فنی تیم ملی بود که آن هم مثل همیشه ناز کرد و حاضر نشد کنار تیم ملی بماند. فعلاً دلمان به کهنه‌سوار هشتاد و چند ساله‌ای مثل حشمت مهاجرانی خوش است که او در تیم ملی که نه، گاهی در میان میهمانان ویژه افتتاحیه‌ها یا فینال تورنمنت‌های معتبر دیده می‌شود و تنها آنجاست که پرچم فوتبال مشهد و خراسان بالا می‌رود. پرچم از دست حشمت‌خان که بیفتد حتی این جایگاه تشریفاتی را هم از دست رفته خواهیم دید!  

افسوس که سال‌هاست بازیکنی با پیشوند و پسوند مشهدی و خراسانی در جمع بهترین‌های تیم ملی نداریم. متأسفانه اوضاع خراب‌تر از این است!

با بررسی بازیکنان آینده‌دار عضو تیم‌های ملی پایه از نوجوانان ملی‌پوش تا جوانان و امیدها نیز بازیکنی خراسانی حتی در این رده‌ها هم نداریم! گویا باید با نسل بازیکنان خراسانی در سطح ملی هم خداحافظی کنیم. 

البته انتظار چندانی هم نباید با نابسامانی‌های فعلی فوتبال در خراسان رضوی داشت. وقتی نه نماینده‌ای در لیگ برتر داریم، نه اسمی از خراسانی‌ها در جدول تیم‌های لیگ یکی دیده می‌شود و نه تیمی در لیگ دسته دوم باشگاه‌های کشور، استعدادهای فوتبالی استان کجا باید مجال رشد پیدا کنند و دیده شوند؟ 

زمانی که زمین شماره یک ورزشگاه تختی مشهد می‌شود محل مناقشه اداره کل ورزش و جوانان خراسان رضوی با هیئت فوتبال استان توقعی بزرگ است حتی اگر بخواهیم فکر کنیم این سیستم می‌خواهد یا می‌تواند بازیکن بااستعداد به فوتبال ملی معرفی کند!

دو مدیر کل (هاشمی جواهری و تاج فیروز) یکی رفت و دیگری آمد اما همچنان مسئله فوتبال استان در گیر و دار مصاحبه‌ها و اظهارنظرهایی قرار دارد که هر کدام از دو طرف علیه یکدیگر ترتیب داده و می‌دهند. مصاحبه‌هایی که هیچ حاصلی ندارد. 

مادامی که رفتار اینچنینی چه از سمت اداره کل ورزش و جوانان که متولی ورزش خراسان رضوی است و چه هیئت فوتبال که خود را تافته جدا بافته از همه داستان‌های ورزشی استان می‌داند ادامه‌دار باشد خروجی فوتبال در این استان چیزی جز تخریب حتی داشته‌های گذشته نخواهد بود.

خبرنگار: هاشم رسائی‌فر