محمدحسن دیده ور، عضو کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی تهران با اشاره به این موضوع که ورود بخش خصوصی به بهره برداری از میادین نفت و گاز مشترک برایمان سودمند است، تصریح کرد: اگر بستر برای ورود بخش خصوصی واقعی به پروژه‌های بالادستی صنایع نفت و گاز فراهم شود، اتفاق بسیار مبارکی است. باید بین بخش خصوصی واقعی و خصولتی تفکیک قائل شویم.

وی ادامه داد: به شدت باید از این موضوع پرهیز کنیم که بخش خصولتی که در واقع هیچ نظارتی بر آن وجود ندارد، به پروژه‌های بالادستی نفت و گاز ورود کند. لازم است، مراقبت به عمل آوریم که مصوبه برنامه هفتم توسعه مبنی بر مشارکت بخش خصوصی در بهره برداری از میادین نفت و گاز مشترک بستری برای سوءاستفاده نشود.

عضو کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی تهران خاطرنشان کرد: از ملاحظه بالا که بگذریم، مشارکت بخش خصوصی واقعی در پروژه‌های بهره برداری از میادین نفت و گاز مشترک بسیار مفید خواهد بود.

دیده ور گفت: به ویژه برداشت از میادین مشترک اهمیت دارد. زیرا در این میادین ما با کشورهای دیگر در منابع مشترک هستیم و غفلت از برداشت برایمان ضرر دارد. دولت‌ها نمی توانند تمام منابع مالی مورد نیاز برای برداشت از میادین را تأمین کنند، به همین دلیل استفاده از ظرفیت بخش خصوصی اهمیت پیدا می‌کند.

وی ادامه داد: بخش خصوصی قابلیت‌ها و توانمندی‌های خوبی دارد. چنانچه بتوانیم سیاست گذاری‌های صحیحی در راستای جذب سرمایه‌های این بخش داشته باشیم، نتایج خوبی برایمان خواهد داشت.

عضو کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی تهران خاطرنشان کرد: بخش خصوصی از انگیزه لازم برای افزایش بهره وری پروژه‌ها برخوردار است. برعکس بخش دولتی که عموماً کند است و کارها را با معطلی انجام می‌دهد. بخش خصوصی از چابکی لازم برخوردار است و می‌تواند به افزایش بهره وری در پروژه‌های بهره برداری از میادین کمک کند.

دیده ور گفت: بهره برداری از میادین نفت و گاز مشترک با تکیه بر سرمایه گذاری بخش خصوصی و به کارگیری مشوق دولتی و تسهیل مسیر این همکاری موجب خواهد شد که بدون تکیه به بودجه دولتی، دست ما در توسعه برداشت نفت و گاز از میادین مشترک کشور در جهت رفع نیازهای داخلی باز شود. از سوی دیگر، می‌توانیم به تعهدات خودمان در مقابل دیگر کشورها برای صادرات عمل کنیم و به این ترتیب جایگاه مان در بازارهای بین المللی انرژی تقویت می‌شود.

وی تأکید کرد: بهره مندی از مزیت‌هایی که در بالا به آن‌ها اشاره کردیم، در گروی این امر است که بستر برای ورود بخش خصوصی واقعی داخلی و خارجی به پروژه‌های بهره برداری از میادین نفت و گاز مشترک کشور فراهم شود. 

گفتنی است، کشور ایران در حال حاضر با حجم ذخیره قابل استحصال نفت و گاز معادل حدود 340 میلیارد بشکه، رتبه نخست را در دنیا دارد. طبق آمار وزارت نفت، باقی‌مانده ذخایر هیدروکربور مایع قابل استحصال، 158 میلیارد بشکه و باقی‌مانده گاز قابل استحصال نیز 32.6 تریلیون متر مکعب برآورد شده که این حجم ذخیره در 189 میدان و 410 مخزن نفت و گازی ( 178 مخزن تولیدی) انباشته شده است.

از مجموع میادین نفتی و گازی یاد شده 89 میدان نفتی و گازی مشتمل بر 232 مخزن توسعه نیافته بوده و از حدود 5500 افق اکتشافی شناسایی شده حدود 1000 افق اولویت‌دار تاکنون حفاری نشده و گمانه‌زنی‌ها درباره پتانسیل تولید حداقل 6.5 میلیون بشکه‌ای نفت خام و 1.5 میلیارد مترمکعبی گاز در کشور هنوز پیشرفتی نداشته است.

بررسی ذخایر و تولید منابع هیدروکربوری ایران نشان می‌دهد که نیاز به توسعه همچنان امری ضروری است و پتانسیل بسیار خوبی برای حضور بخش خصوصی و متنوع‌سازی الگوهای واگذاری میادین وجود دارد.

مجلس در برنامه هفتم توسعه مصوبه ای را در خصوص حضور بخش خصوصی داخلی و خارجی در بهره برداری از میادین مشترک نفت و گاز کشور داشت. به این ترتیب، انحصار بزرگ شرکت ملی نفت در این زمینه شکسته شد و زمینه برای جذب سرمایه گذاران خصوصی به وجود آمده است.