بغل کردن از رایج‌ترین انواع ارتباط غیرکلامی‌ و یکی از اعمالی است که می‌تواند منتقل‌کننده بسیاری از احساسات مثبت به خصوص عشق باشد. این کار بر رشد کودکان بسیار موثر است و می‌تواند به سیر بهتر آن کمک کند. بیشتر والدین معتقدند که باید در مرحله اول، نیازهای رایج و سطحی‌تر کودکان مثل غذا، خانه، آموزش و... برطرف شود. با اینکه یکی از اساسی‌ترین خواسته‌های کودک، احساس امنیت، راحتی و محبت است که معمولا بغل کردن بهترین راه برای انتقال آن‌هاست.

در آغوش گرفتن کودکان برای انتقال حس عشق تنها یکی از مزایای این کار است. محققان‌، این موضوع را در ابعاد جسمانی و روانی هم بررسی کرده‌اند که در ادامه مطلب به نتایج آن‌ها می‌پردازیم.

فواید جسمانی

در تحقیقات علمی اثبات شده است که یک آغوش ساده می‌تواند منجر به انواعی از هورمون‌هایی شود که بر ایجاد احساسات مثبت در کودکان بسیار اثر پررنگی دارند. یکی از این هورمون‌ها، اکسی توسین است. این هورمون از هیپوتالاموس مغز ترشح شده و در خون جریان می‌یابد. یکی از ویژگی‌های اکسی توسین، خاصیت ضدالتهابی است که به دنبال آن، استرس و اضطراب کاهش پیدا می‌کند و احساس آرامش و امنیت بیشتر می‌شود. طبق مطالعات گوناگون، بغل کردن و فرآیند ترشح اکسی توسین بسیار سریع و در لحظه اتفاق می‌افتد.  علاوه بر اکسی توسین، ترشح هورمون‌های رشد هم افزایش پیدا می‌کنند. طبق این استدلال علمی، در آغوش گرفتن کودک به معنای حقیقی باعث رشد آن‌ها می‌شود.

از جمله هورمون‌های دیگری که با بغل کردن‌ ترشح می‌شود، می‌توان به دوپامین اشاره کرد. این هورمون، باعث ایجاد شادی، لذت و رضایت می‌شود. ترشح دوپامین از طریق تماس فیزیکی در کودکان، باعث می‌شود فرزندتان بیش از پیش متوجه میزان علاقه شما به خود شود و اعتماد به نفسش بالاتر برود. در آغوش گرفتن کودکان باعث ترشح هورمون کورتیزول می‌شود و به آن‌ها کمک می‌کند تا میزان اضطراب را کاهش دهند. این کار حتی موجب ترشح نوعی مسکن به نام اندروفین می‌شود که احساس شادی را در کودک به وجود می‌آورد.  نیروی بغل کردن به حدی زیاد است که سیستم ایمنی را تقویت کرده و تعداد گلبول‌های سفید که وظیفه مبارزه با عوامل بیماری‌زای خارجی هستند را افزایش می‌دهد. هورمون دیگری که توسط آغوش ترشح می‌شود، سرتونین است که به کیفیت خواب کودک کمک می‌کند.

فواید روانی

تا اینجا فواید و آثار جسمانی بغل کردن را بررسی کردیم و در این بخش  نگاهی به اثرات آن بر جوانب روانی می‌پردازیم. کودکان هنگامی که در آغوش گرفته می‌شوند، احساس عزت نفس و اعتماد به نفسشان به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد، احساس قدرت می‌کنند و می‌توانند حس امنیت بیشتری را در خود پیدا کنند. طبق تحقیقات علمی، کودکانی که به اندازه نیازشان بغل می‌شوند، کمتر درگیر اختلالاتی همچون افسردگی و انزوا دچار خواهند شد.

یکی دیگر از نتایج قابل ذکر در آغوش گرفتن، جلوگیری از بروز رفتارهای نامناسب و مخرب است؛ به این صورت که کودکان با بغل کردن و در آغوش کشیده شدن، شناخت بیشتری نسبت به خود و احساساتشان پیدا می‌کنند و بهتر می‌توانند آن‌ها را شناسایی و بیان کنند. اگر یکی از دغدغه‌های تربیتی‌تان، داشتن فرزندی اجتماعی‌ با مهارت‌های ارتباطی زیاد است، آغوشتان را از او دریغ نکنید. بغل کردن، کودک را به فردی تبدیل می‌کند که موقعیت‌ها اجتماعی را بهتر درک می‌کند و می‌تواند با گستره بیشتری از اطرافیانش در ارتباط باشد.

منبع: Daddy simply

ترجمه: تکتم شریفی نژاد – تحریریه جوان قدس