به گزارش قدس آنلاین، این مرکز این بار در مقاله ۴۶ صفحه‌ای به بررسی پرونده هسته‌ای ایران پرداخته و تلاش کرده مقاومت ایران را در پرونده ۲۰ ساله هسته‌ای بررسی کند. در این مقاله آمده است:
۲۰سال از زمانی که مشخص شد ایران برنامه هسته‌ای دارد، گذشت.

در طول این مدت همواره ایران با به حداکثر رساندن غنی‌سازی هسته‌ای و به تعویق انداختن و مقاومت در برابر خواسته‌های ابرقدرت‌ها خود را در مرکز توجهات جامعه بین‌المللی قرار داده است. دولت‌ها به دنبال اعمال محدودیت و تحریم‌هایی علیه برنامه هسته‌ای ایران هستند و تلاش می‌کنند دست‌کم دستیابی این کشور به سلاح هسته‌ای را به تأخیر بیندازند. در همین راستا آژانس بین‌المللی انرژی اتمی  به دنبال اعمال نظارت و راستی‌آزمایی سنتی و پیشرفته بوده و همچنین اقدامات ویژه برجام را پیگیری کرده است. طولانی شدن مذاکرات از زمان دو مدیر کل سابق، محمد البرادعی و یوکیا آمانو تا زمان کنونی-رافائل ماریانو گروسی- پرونده را بغرنج کرده است.

مؤسسه بلفر از پرونده هسته‌ای ایران با عبارت آلمانی (sturm und drang)  یاد می‌کند که به معنای «توفانی و استرس زا»  بودن است.

قرار بود توافق پیشگامانه، برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) به درگیری‌ها و اختلافات پایان دهد. پس از مذاکرات سخت برجام در جولای ۲۰۱۵ توسط ایران و اتحادیه اروپا، چین، فرانسه، آلمان، روسیه، بریتانیا و ایالات متحده سرانجام این برنامه امضا و این توافق توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۸ تأیید و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، اگرچه عضو برجام نیست، موظف به اجرای آن شد.

آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به مدت ۱۲ سال با ایران در پیچیده‌ترین، طاقت‌فرساترین و طولانی‌ترین پرونده تاریخ خود مواجه شد. حق استقرار دائمی بازرسان در تأسیسات کلیدی هسته ای ایران، به صورت ۲۴ ساعته، دسترسی آسان در صورت درخواست، نظارت مستمر بر تولید و غنی‌سازی اورانیوم، نظارت بر وضعیت و تولید سانتریفیوژها، از جمله وظایف بازرسان بود که چالشی جدی محسوب می‌شود. در زمان قرارداد برجام در کمال ناباوری ایران اجرای چنین اقداماتی را پذیرفته که نشان می‌دهد در آن زمان صادقانه رفتار می‌کرده است. اما در نهایت ایران فعالیت‌های تحقیق و توسعه را انجام داده که جمهوری اسلامی  را به تولید مواد شکاف‌پذیر لازم برای تولید سلاح‌های هسته‌ای نزدیک‌تر می‌کند. هرچند در حال حاضر ساخت سلاح هسته‌ای را انجام نمی‌دهد.

این اندیشکده آمریکایی معتقد است: خروج ایالات متحده از توافق  برجام در ماه مه ۲۰۱۸ و اعمال دوباره تحریم‌های ایالات متحده علیه ایران، این کشور را واداشت در گزینه‌های خود تجدیدنظر کند و در نتیجه به غنی‌سازی ۶۰ درصد و انباشته شدن ذخایر زیادی از مواد ادامه دهد. ایران می‌تواند تمام مواد ۶۰ درصدی خود را در حدود ۲۳ روز به ۹۰ درصد غنی کند که این مقدار برای  ساخت هفت سلاح هسته ای در سه ماه کافی است.

فراتر از پرونده خاص ایران، اقدامات جمهوری اسلامی در حال تضعیف اعتبار پادمان‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است که پیامدهای جدی را برای آینده رژیم پادمانی به دنبال خواهد داشت. 
 ایران از سال ۲۰۱۸، ساخت و ساز رآکتور آب سنگین را با طراحی داخلی انجام داده است. آغاز ساخت آن در آبان ۱۳۹۸ واحد ۲ در بوشهر و نیروگاه اتمی بوده است. گروسی بارها به ایران یادآوری کرده این کشور نمی‌تواند به طور یک‌جانبه هر بخشی از تعهدات خود را تعدیل کند، اما ایران به مقاومت خود [در برابر بدعهدی‌های غربی‌ها] ادامه می‌دهد.

از منظر بلفر این مقاومت ایران الگویی برای کشورهای دیگر هم شده و در حال حاضر عربستان به‌دنبال غنی‌سازی با فشارهای کمتری در سطح بین‌الملل است.