به گزارش قدس آنلاین، محمدرضا شهبازبگیان در جمع خبرنگاران در خصوص احداث سد قیزقلعه سی گفت: احداث سد، بر روی رودخانه‌های بین‌المللی با همکاری کشورها موضوع خیلی جدیدی نیست و مدل‌های مختلفی از این نوع همکاری بسته به نوع سرمایه‌گذاری، فیزیوگرافی رودخانه بین المللی و آرایش تقاطع مرزهای هیدرولوژیکی و سیاسی در دنیا وجود دارد، اما به جرأت می‌توان گفت که ساخت سد با همکاری کشورهای همسایه بر روی رودخانه‌های بین‌المللی که مرز دو کشورهمسایه را تشکیل می‌دهند مانند سد دوستی، سد ارس، سد خداآفرین و اخیراً سد قیز قلعه‌سی از توانمندی‌های منحصر بفرد ایران محسوب می‌شود.

وی افزود: این مدل از پروژه‌های همکاری شامل پیچیدگی‌های فنی، سیاسی، اجتماعی، محیط زیستی، مالی، امنیتی و بین‌المللی فراوانی بوده که ممکن است در نگاه اول درک نشوند و تنها به عنوان یک پروژه نرمال سدسازی به نظر برسند، اما اگر به صورت عمیق به این پروژه‌ها نگاه کنیم مهارت‌های ظریف و مهمی را در لابلای مراحل و زمان‌های مختلف اجرای پروژه درک خواهیم کرد.

رئیس انجمن دیپلماسی آب ایران در این باره ادامه داد: هرچند در کوتاه مدت نمی‌توان قضاوت دقیقی در مورد عملکرد این پروژه داشت ولی در صورت تأمین پایدار و بلند مدت حقابه ایران طی اجرای این پروژه، مسلماً یک موفقیت عالی در سطح ملی محسوب می‌شود و باید تمهیدات اساسی برای تقویت و پایداری آن و همچنین یک برنامه‌ریزی مؤثر در جهت ثبت و ترویج خرد تخصصی کسب شده از آن برای استفاده در آینده در نظر گرفته شود.

وی همچنین به تأثیر این پروژه در روابط و مناسبات دو کشور ایران و آذربایجان پرداخت و گفت: معمولاً تمامی پروژه‌های مشترک سدسازی توسط کشورهای همسایه در حوضه‌های آبریز بین‌المللی در کوتاه مدت موجب تقویت روابط بین کشورها شده و انگیزه برای همکاری‌های سیاسی و بین‌المللی آتی را افزایش می‌دهد؛ مواردی هم وجود دارند که همکاری اولیه درکوتاه مدت به یک تنش در بلند مدت تبدیل شده‌اند، بر این اساس برنامه‌ریزی و لزوم تمرکز بر درس آموخته‌های پروژه‌های مشابه برای حفظ پایداری در همکاری بین دو کشور بسیار ضروری هستند.

عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس اضافه کرد: تجربه ایران در پروژه‌های مشابه علی‌رغم فراز و نشیب‌های فراوان، در کل حاکی از حفظ سطح نرمالی از روابط بین کشورهای همسایه در پروژه‌های مشابه در عین تأمین منابع آب خود بوده است.