به گزارش قدس آنلاین از ساعت ۲۰ تا ۲۴ روز دوشنبه نخستین مناظره اقتصادی بین کاندیداهای ریاست جهموری برگزار شد و داوود دانش جعفری، مهدی غضنفری، طهماسب مظاهری، حمیدرضا فولادگر، حمید پورمحمدی، علی مروی، محمود نجفی عرب، محمدجواد ایروانی، محمد خوش چهره، محمدرضا باهنر، غلامرضا مصباحی مقدم، پیمان قربانی، محمدرضا پورابراهیمی سوالاتی را در محورهایی هم چون شیوه تعامل دولت احتمالی هر یک از شش کاندیدا با برنامه هفتم توسعه، تورم مزمن و نقدینگی، سرمایه گذاری و بخش خصوصی، تحقق رشد اقتصادی ۸ درصدی و چگونگی جذب سرمایه گذاری خارجی،  سند راهبردی توسعه صنعتی، بهبود فضای کسب و کار، پیمان سپاری ارزی، ثبات بخشی به اقتصاد کلان کشور، جهش تولید و سرمایه گذاری و مشارکت آحاد مردم، مردمی کردن اقتصاد، افزایش بهره وری، کاهش ناترازی بانکها و اصلاحات بانکی و درمان ناترازیهای بودجه ای مطرح کردند.

سه اقتصاددان در گفتگو با خبرنگار ما ضمن تاکید بر حساسیت، اهمیت و جذابیت بالای سوالات مطرح شده در مناظره اقتصادی روز دوشنبه معتقدند این نشست برای افکار عمومی به قدری اقناع کننده نبود که بتواند در حوزه اقتصادی که مهم ترین و مرتبط ترین حوزه با معیشت مردم است، خط مشی فکری مشخص و تخصصی ای را از هر کاندیدا به نمایش بگذارد و به خوبی نشان از بی برنامگی کاندیداها در حوزه اقتصاد داشت.

  علی سعدوندی:  کاندیداها مشاوره اقتصادی درستی نگرفته اند

 شاهد آشوب فکری زیادی در بین کاندیداها بودیم و محرز شد که مشاوره اقتصادی درستی نگرفته اند و متاسفانه هر شش نفر در مناظره اول که اقتصادی و مورد توجه عموم مردم بود، بسیار ضعیف، فاقد برنامه و در مواردی کاملا گمراه کننده ظاهر شدند.

کاندیداها اصلا علمی حرف نزدند که ما فضای مناظره و حرفهای آنان را تحلیل علمی کنیم. یکی از کاندیداها معتقد است نسبت نقدینگی در کشور پایین است پس می توانیم نقدینگی بیشتری خلق کنیم! این فاجعه است که در کشوری که مستعد ابرتورم است، تقدینگی خلق شود. چنین نحله فکری ای در دنیا همانند ندارد و حتی در کشورهای سوسیالیستی هم معتقد نیستند که نقدینگی به تورم نمی انجامد. به باور من چاپ پول و خلق پول بانکی، نوعی دزدی است و چنین اظهاراتی نشان از بی برنامگی کاندایداها دارد و متاسفانه به نظر می رسد برای خلق نقدینگی، شمشیر را از رو بسته اند.

 محمدرضا سبزعلیپور: آنچه دیدیم میزگرد بود نه مناظره!

  کاندیداها انتظارات را در اولین مناظره برآورده نکردند و اصلا مناظره داغی را شاهد نبودیم. نحوه نشستن کاندیداها هم بیشتر به میزگرد شبیه بود تا مناظره و خبری از به چالش کشیدن یکدیگر به شکل مناظره ای نبود.

در مناظره اقتصادی، برنامه مشخصی از سوی کاندایداها اعلام نشد که دیگران با استدلال آن را به چالش بکشند و آنچه شاهد بودیم حرف زدن صرف و گفتگو بود  ضمن اینکه برخی کاندیداها حتی از شعار امسال به درستی یاد نکردند.

در این بین البته ترکیب سوال کنندگان هم بسیار تامل برانگیز و ناهمگون بود. سوالات بسیار پراکنده و از جاهای مختلف مطرح شد و بعضا سوال کنندگان خودشان جزو مفسدین اقتصادی بودند پس صلاحیت ندارند در مورد آینده مردم ایران و ریاست جمهوری سوال کنند.

هیچ یک از کاندیداها به سوالات مطرح شده پاسخ دقیق، مرتبط و شفافی ندادند و نشان دادند تسلط کافی بر حوزه اقتصاد و موضوعات این حوزه ندارند. اطلاعات کاندیداها ناکافی بود و بعضا آمار اشتباه به مردم ارائه شد و برخی حتی نام سازمانهای بین المللی را اشتباه گفتند!

در مجموع کاندیداها در مناظره اول به مردم امکان شناخت گزینه اصلح را ندادند و در یک مورد منابع مورد نیاز برای تحقق رشد اقتصادی ۸ درصدی هر یک به عدد متفاوتی اشاره کردند که این امر نشان داد این افراد صرفا احساسی در مورد مسائل مهم اقتصادی کشور حرف می زنند.

   فرشاد پرویزیان: جای سوالات مربوط به حکمرانی اقتصادی خالی بود

   فردی که می خواهد رئیس جمهور شود، کارشناس اقتصادی نیست و لزوما برای تمام مسائل اقتصادی، پاسخ ندارد بلکه تیمی اقتصادی برای پاسخ علمی و تخصصی به سوالات مطرح شده داشته باشد.

صرف نظر از اینکه افرادی که سوال پرسیدند کارشناس اقتصادی هستند یا نه اما این افراد اغلب در بخشهایی از کشور مسوولیت دارند و چه بسا در ایجاد شرایط موجود، نقش دارند و کارشناس مستقل دانشگاهی نبودند.

امکان ندارد کاندیداها حتی به فرض تسلط بر حوزه اقتصاد، بتوانند در ۴ دقیقه پاسخ پنج سوال تخصصی را به درستی بدهند!  نباید انتظار داشت فردی که قرار است رئیس جمهور شود برای ناترازیهای اقتصادی که اغلب تجمعی و آثار برجای مانده از چند دهه گذشته است در ۴ دقیقه پاسخ کارشناسی قانع کننده و به مردم بدهد.

رئیس جمهور جایگاهی سیاسی دارد که کلیت قوه مجریه را هدایت و راهبری می کند و باید عمدتا در مورد متغیرهایی فراتر از اقتصاد که بر اقتصاد اثر می گذارند و به تعبیری "حکمرانی اقتصادی" صحبت کند حال آنکه در این مناظره هیچ سوالی از شیوه حکمرانی اقتصادی و آثار شیوه حکمرانی بر حوزه اقتصاد پرسیده نشد.

وقتی چنین سوالی پرسیده نمی شود کاندیداها با کمبود زمان برای پاسخ به سوالات طرح شده مواجه می شوند و پاسخشان را هم احیانا از روی کاغذ و به طور آشفته ارائه می کنند و بعضا در این میان شاهد متلک پرانی غیرجذابشان به یکدیگر هستیم.

در حوزه حکمرانی هیچ یک از این افراد صراحتا در مورد روشن کردن تکلیف تحریم و نحوه مناسبات با اقتصاد جهان و یا مشکل فیلترینگ که آثار اقتصادی دارد و سایت های زیادی را مسدود کرده و کسب و کارها را راکد کرده اما درآمد چند هزار میلیاردی از فروش وی پی ان و گردش مالی بالا به نفع سروروهای اینترنتی خلق کرده، به طور واضح و شفاف سخنی نگفتند.  

همچنین باید از رئیس جمهور در راستای اسناد بالادستی مانند سند چشم انداز، سیاستهای کلی اصل ۴۴ و اقتصاد مقاومتی که حکمرانی را تعیین کرده طی دوره چهار ساله فعالیتش سوال شود.

مردم هم البته کارشناس اقتصادی نیستند که این پاسخها را صحت سنجی کنند و بدانند این پاسخها به صلاح عموم جامعه هست یا نه اما در مجموع سوالات مهم اقتصادی را نباید از کاندیداهای ریاست جمهوری پرسید بلکه باید از تیم اقتصادی شان سوال کرد آن هم با دادن زمان کافی و در واقع مناظره باید بین تیمهای اقتصادی باشد تا مردم انتخابهای دقیق تری خواهند داشت.