به گزارش قدس آنلاین، دولت کره جنوبی از این ابتکار به عنوان بخشی از چشم انداز خود برای سال ۲۰۴۰ میلادی (۱۴۱۸ شمسی) پرده برداری کرد که یک طرح راهبردی با هدف توسعه فناوری های پیشرفته برای کشتی های خودران و موتور های بدون کربن است.

بر اساس این گزارش، با وجود نوظهور بودن این ایده، نگرانی هایی مبنی بر این که صنعت داخلی کشتی سازی کره جنوبی با وجود ظرفیت برجسته اش در جهان به شدت وابسته به فناوری ها و تجهیزات اصلی است، وجود دارد.

دولت کره جنوبی برای رفع این نگرانی ها متعهد شده است تا با تغییر ساختار نیروی کار، کشور را به یک مرکز قدرتمند در زمینه مهندسی دریایی تبدیل کند.

کره جنوبی همچنین ۱۰ طرح مهم که شامل بهره برداری از فناوری های پیشرفته مانند توسعه کشتی های حامل دی اکسید کربن مایع و سیستم ذخیره کربن برای کشتی ها است را در نظر گرفته است.

این وزارت خانه افزود که این طرح ها شامل حفظ یک سیستم کاملا خودمختار است که توسط سازمان دریایی بین المللی به عنوان توانایی «اتخاذ تصمیم‌ها و انجام اقدامات به‌طور خودکار» تعریف می‌شود.

گفتنی است؛ با توجه به تغییرات زیست محیطی و قوانین بین‌المللی، تلاش‌های جهانی در جهت کاهش گازهای گلخانه‌ای از سوی صنایع حمل و نقل دریایی توسط کشورهای مختلف در حال پیگیری است. در این راستا، تحقیقات بر روی سوخت‌های جدید مانند هیدروژن و تکنولوژی‌های جدید مانند سلول‌های سوختی افزایش پیدا کرده است.

به صورت کلی سوخت‌های مورد استفاده در کشتی‌ها با توجه به نیازها، فناوری‌ها و چالش‌های زیست محیطی در طول زمان تغییرات زیادی کرده‌اند و به نظر می‌رسد که این تحولات در آینده نیز ادامه داشته باشد.

سازمان جهانی دریانوردی برای حذف انتشار گازهای گلخانه‌ای از صنعت حمل و نقل دریایی، افق بلند مدتی را در نظر گرفته است و به صورت مرحله‌ای سعی دارد با اعمال سیاست ‏های اتخاذ شده، تولید گازهای گلخانه‌ای حمل و نقل دریایی را تا سال ۲۱۰۰ میلادی به صورت کامل از حمل و نقل دریایی حذف کند.

بر این اساس، حجم کربن تولیدی در سال ۲۰۳۰ باید دست‌کم ۴۰ درصد نسبت به سال ۲۰۰۸ کاهش پیدا کند. این میزان کاهش در سال ۲۰۵۰ برابر با ۷۰ درصد برای کربن و ۵۰ درصد برای مجموع گازهای گلخانه‌ای است. در نهایت در سال ۲۱۰۰ باید تولید گازهای گلخانه‌ای در حمل و نقل دریایی به صفر برسد.