از انتهایی ترین نقطه شمال شرقی مشهد که دو کیلومتر خارج شوی به "شهرآباد" میرسی. "روستایی" که نه شهر است و نه آباد... شاید ورودی زیبای این روستا با حروف رنگارنگ لاتین در چشم و ذهن تو یک منطقه ییلاقی نشین و لاکچری را رقم بزند، اما این تمام "شهرآباد" و روستایی با بیش از دو هزار نفر جمعیت نیست. روستایی که با وجود برخی تلاش هایی که برای آبادانی اش شده هنوز راه زیادی تا به دست آوردن امکانات ضروری زندگی دارد. تانکرهای آب شور و تلخی که در چند نقطه روستا می کوشند تا مشکل لاینحل آب آشامیدنی اهالی را بر طرف کنند، کوچه های خاکی و پشه های سالک، انباشت زباله هایی که در برخی نقاط به حال خود رها شده اند، سرازیر شدن آب فاضلاب خانه ها به کوچه ها و ... فقری که بر سرای بسیاری از خانه های روستا سایه شوم خویش را پهن کرده است... امروزه"شهرآباد" خیلی خسته است و نیازمند همت مسئولان.