زمانی که اسرا را پیش یزید آورده بودند، امام سجاد علیه السلام روبه‌روی یزید ملعون قرار داشت و بزرگان قوم در مجلس حضور داشتند. یزید ملعون در جایگاه خود گفت که کربلا را خودتان پیش آوردید و به این آیه استناد کرد: «وَمَا أَصَابَکُمْ مِنْ مُصِیبَةٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ وَیَعْفُو عَنْ کَثِیرٍ، و آنچه از رنج و مصائب به شما می‌رسد همه از دست (اعمال زشت) خود شماست در صورتی که خدا بسیاری از اعمال بد را عفو می‌کند».

حضرت فرمودند: «لَسنا مِن اَهلِ هذهِ الآیه وَ لَا فینا نَزَلَت اِنّما نَزَلَت فینا، ما از اهل این آیه نیستیم و هرگز این آیه در شان ما نازل نشده است؛ بلکه این آیات درباره ماست»:«مَا أَصَابَ مِن مُّصِیبَةٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی أَنفُسِکُمْ إِلَّا فِی کِتَابٍ مِّن قَبْلِ أَن نَّبْرَأَهَا إِنَّ ذَلِکَ عَلَی اللَّهِ یَسِیرٌ، هیچ مصیبتی نه در زمین و نه در وجود شما روی نمی‌دهد، مگر اینکه پیش از آنکه زمین را بیافرینیم، در لوح محفوظ ثبت بوده است؛ و این امر برای خدا آسان است».

امام سجاد علیه السلام فرمودند که «برای شما تعجب آور است که در سرنوشت ما اینطور نوشته شده باشد، اما در دنباله آیه خداوند متعال می فرماید که إِنَّ ذَلِکَ عَلَی اللَّهِ یَسِیرٌ
یعنی قبل از اینکه به دنیا بیاییم برای ما این اسارت نوشته شده است».

در ادامه حضرت سجاد علیه السلام بقیه آیه را می خواند: «لِکَیْلَا تَأْسَوْا عَلَی مَا فَاتَکُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاکُمْ وَاللَّهُ لَا یُحِبُّ کُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ، این بدان سبب است که برای آنچه از دست داده‌اید تاسف نخورید، و به آنچه به شما داده است دل بسته و شادمان نباشید، و خداوند هیچ متکبر فخرفروشی را دوست ندارد!»

یعنی در واقع خداوند متعال می فرماید که به اطلاعتان برسانم، قبلا برای شما این مصائب مقدر شده است تا اینکه نه اگر چیزی برای شما داده شد خود را گم کنید و نه اگر چیزی از کف شما رفت افسرده شده و خود را ببازید؛ بعد امام سجاد علیه السلام فرمود که ماییم که هر چه به ما بدهند خود را گم نمی‌کنیم و هر چه از ما بگیرند خود را نمی بازیم.