شورای ملی انتخابات ونزوئلا در حالی روز گذشته با امضای خود بر پیروزی «نیکلاس مادورو» در ماراتن انتخابات ریاست جمهوری این کشور مهر تایید زد که مطابق پیش بینی ها مقامات واشنگتن این مسئله را برنتافته و در اقدامی خلاف موازین بین الملل طی تماس تلفنی، به بازنده انتخابات پیروزی را تبریک گفتند! «آنتونی بلینکن» وزیر خارجه ایالات متحده با انتشار بیانیه‌ای و ادعای اینکه «دلایل روشنی وجود دارد که نشان می‌دهد «ادموندو گونزاس» پیروزی انتخابات شده است، اعلام کرد که با رهبر مخالفان تماس گرفته و پیروزی او در انتخابات را تبریک گفته است.

همزمان مادورو با اشاره به مداخلات یانکی ها در امور کشورش گفت: «ایالات متحده، ایلان ماسک، رئیس‌جمهور آرژانتین خاویر مایلی  و دیگر فاشیست‌ها در تدارک برای سازماندهی کودتا در ونزوئلا هستند». در این محیط که رهبر مخالفان مردم را به اردوکشی خیابانی فراخوانده، زیر سایه مداخلات خارجی، آینده سرزمین سیمون بولیوار در خطر جدی قرار گرفته است. به همین بهانه در گفت‌وگو با مسعود ادریسی سفیر پیشین ایران در کوبا و تحلیلگر مسائل آمریکای لاتین چالش های پیش روی کاراکاس را به بحث گذاشته ایم.

ارزیابی شما از تحولات و حواشی انتخابات ونزوئلا چیست؟

در این دوره، فضای انتخاباتی به شدت بین حامیان ادامه راه هوگوچاوز که عموما از طبقات تهیدست جامعه هستند و مخالفان غربگرای حکومت که از طبقه متمول و متوسط شهری می باشند، بصورت قطبی در آمده بود. هرچند که این تنش ها با مشارکت مستقیم آمریکا و رژیم صهیونیستی در راستای ایجاد هرج و مرج ملی در ونزوئلا بود اما بالاخره روز گذشته پس از حواشی بسیاری که به دلیل اعتراضات گسترده رقیب مادرو (ادموندو گونزالس) و درخواست برای شمارش دوباره برخی از صندوق های رأی ایجاد شد، بالاخره الویس آموروسو، رئیس شورای ملی انتخابات ونزوئلا پیروز انتخابات را اعلام کرد تا بر همه اعتراضات خط بطلان بکشد.

علت دخالت بی محابای آمریکا در ونزوئلا چیست؟

حقیت آن است راهی که نیکلاس مادورو از سال ۱۴ آوریل ۲۰۱۳تا به امروز ادامه داده همان مسیری است که چاوز در طول دوران ریاست جمهوری خود انجام داده است ضمن اینکه باید به این نکته اشاره کرد، که منطقه آمریکای جنوبی یکی از پایگاه های نفوذ رژیم صهیونیستی در جهان محسوب می شود و  همواره تل آویو سعی دارد با نفوذ مالی، تبلیغاتی، سیاسی و رسانه ای  افرادی از همپیمانان خود را بعنوان رئیس جمهور انتخاب کند همان کاری که در ۲۲ اکتبر ۲۰۲۳ در آرژانتین انجام داد و شخصیتی راست گرایی مانند خاویر میلی را بعنوان ۵۵امین رئیس‌جمهور آرژانتین بر سرکار آورد.

امروز نیکلاس مادرو سومین دوره ریاست جمهوری خود را در حالی شروع می کند که جهان بر علیه سیاست های نژاد پرستانه و آپارتاید رژیم صهیونستی در غزه قیام کرده است. هرچند که در دوره های گذشته به خصوص در سال ۲۰۱۸ واشنگتن با رئیس جمهور خواندن خوان گوایدو تنش و آشوب های گسترده ای را در خیابان های کاراکاس به راه انداخت اما آنها امروز به خوبی می دانند دیگر در حیات خلوت خود (آمریکای جنوبی) جایی برای عرض اندام ندارند. پیام تبریک آنتونی بلینکن به رهبر مخالفان ونزوئلا هم در حالی بود که افرادی مانند «گلوریا لاریوا» ناظر آمریکایی و کاندیدای سابق انتخابات ۲۰۰۸، بر روند انتخابات نظارت داشتند و شفافیت آن را تأیید کردند.

چرا با تمام فشارهای خارجی، فردی هم فکر چاوز بعنوان رئیس جمهور انتخاب شد؟

ابتدا باید به این مسئله اشاره کرد اقتصاد ونزوئلا که از سال ۲۰۱۲ سقوط آزاد خود را شروع کرده بود در سال ۲۰۱۹ و به دنبال اوج‌گیری فشارهای خارجی و کودتای غربگرایان داخلی به مرز فروپاشی کامل رسید بطوریکه تورم از ۴۰ درصد در سال ۲۰۱۳ به ۲۵۴ درصد در سال ۲۰۱۶ رسید. این پایان دومینوی تورم در ونزوئلا نبود و رقم تورم ۱۳۰ هزار درصدی که حتی در داستان‌های افسانه‌ای اقتصاد نیز انتزاعی محسوب می‌شد، سال ۲۰۱۸ در ونزوئلا تحقق پیدا کرد. ۳۲ میلیون نفر قدرت تهیه غذا را از دست دادند و حتی در بیمارستان‌ها نیز امکانات دارویی پیدا نمی‌شد اما نیکلاس مادورو با یک جراحی اقتصادی توانست لغو ممنوعیت نگهداری دلار، تاکید بر جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی از طریق اعطای بیشتر فعالیت‌ها به بخش خصوصی و تضمین بهره‌وری موجی از بازگشت سرمایه‌گذاران خارجی و ترغیب به حضور و سرمایه‌گذاری در بازارهای داخلی را ایجاد نماید و طبق اعلام بانک مرکزی ونزوئلا در سال ۲۰۲۱پس از چند سال از ابرتورم خارج شود و امروز تورم در این کشورتک رقمی شده است.

امروز بخشی از تلاش آمریکا و جریان صهیونیسم در تقابل با کاراکاس، بخاطر حمایت های مادرو از آرمان مردم غزه در فلسطین است چراکه او همواره در برابر نسل کشی و نظام آپارتاید اسرائیل ایستاده است و همین مسئله باعث شده تل آویو از هیچ اقدامی برای سرنگونی این نظام مستقل و مشروع خودداری نکند.