به گزارش قدس آنلاین، او پاشنه‌ها را ور کشیده تا در فصل جدید فوتبال بلژیک، رستگاری را از حلقوم تقدیر بیرون بکشد و از تمام چهارراه‌های شلوغ آن سوی آنتورپ به سرعت رد شود.

روزهای انتظار در هال سیتی ته گرفتند تا قامت شکارچی شمالی به اندازه قامت آرزوهای درختان کاج زادگاهش بلند شود و او در خط آتش وسترلو به گذر از مسیر بادهای مخالف بیندیشد.

در بعدازظهر پرهیاهویی که سرجوخه‌های «یونیون سن ژیل» چهار بار میخکوب شدند، اللهیار باز هم برای تیمش گل زد و باز هم پاس گل داد تا دوآتشه‌های وسترلو در برج های آرزو به عشق پسر ایران کِل بکشند و دنیا را روی سرشان بگیرند.

* با جیب‌های پر از گلوله!

همه روزهای خدا ابری و بارانی نیستند. روز آفتابی هم هست. شب مهتابی نیز...وقتی تفنگداری با ۲۳ سال سن روی دوش یاران خویش به میهمانی ماه قدم می گذارد و به سرخط خبرها بدل می شود، حتماً از سیاره بداقبالی فاصله گرفته و قصد دارد در مرداد گرم فرنگ با جیب‌هایی پر از گلوله دیوارهای بلند را منفجر کند و  فرشته نجات مردان و زنانی با چشمان آبی و موهای بلوند لقب بگیرد.

از پدیده ساری تا فنر باغچه و زوریا لوهانسک و از آنجا تا هال سیتی و وسترلو زمان مثل برق و باد گذشت و کماندو قهار از جنگ‌های طولانی سربلند بیرون آمد تا به دقیقه اکنون بی تبختر و تفرعن بر فراز آشیانه فاخته رژه رود و عبور از خاکریزها را در سر بپروراند. اللهیار اما راهی دراز تا مقصد دارد و برای آنکه با کفش‌های استوک‌دار به قله‌های مرتفع منتهی شود، گریز و گزیری ندارد، جز آنکه سقف آمال خود را بالاتر ببرد و دست در گردن سرنوشت، پرده های ابری را کنار زده و خود را  به چکاد رؤیاها برساند. صدالبته برای توپچی تمام کننده‌ای که در اوان برنایی حضور در جزیره را تجربه کرده، راه سنگلاخ نیست و او در ادامه نوار پیشتازی‌هایش در وسترلو این فرصت را دارد که با تداوم موفقیت‌ها دوباره به جزیره برگردد و پیراهن‌های پرزرق برق‌تری را به سلیقه خود اتو کند.

حالا که پروژه بازگشت اللهیار به استقلال فرجام نیافته و مهاجمی با ۱۸۲ سانتی متر قد در عصرهای بارانی بلژیک بال می گشاید، امید می رود او در پایان یک فصل خاطره‌انگیز عنوان ماشین گلزنی ژوپیر لیگ را به خود اختصاص دهد. آرزو بر جوانان عیب نیست و چه ابرها ببارند و چه نبارند پسر خوب مازندران سوار بر آسانسور زمان خود را به غرفه‌های آسمان معرفی خواهد کرد.

*  به نیمکت برنمی گردم

غروب یک روز گرم با فورواردی همکلام شدیم که این روزها دلتنگی را مثل خرده نان در باغچه خانه اش تکانده تا با طیب خاطر تنها برای مشتعل کردن قفس توری حریفان خیز بردارد. صیادمنش در خصوص آخرین شرایط خود در وسترلو گفت: خوشبختانه مستر «دی روئک» به من اعتماد کافی دارد و از هفته اول مرا در ترکیب اصلی گذاشته. من هم با دو گلی که در سه ایستگاه پشت سر گذاشته زدم، خیال نیمکت را تا حد زیادی راحت کردم.با این روند دیگر به نیمکت برنمی‌گردم و با توجه به هافبک‌های ششدانگی که در اختیار داریم می توانم آقای گل ژوپیرلیگ شوم. هر چند کاری سخت و طاقت فرساست و باید جانم را وسط بگذارم.

رنجر خوش تکنیک که مثل بلبل فارسی، انگلیسی، ترکی و مازنی حرف می زند معتقد است حضور زودهنگامش در فوتبال اروپا به سودش تمام شده:«من هجده سالگی به اروپا آمدم و خیلی زود با فرهنگ اینجا خودم را ئفق دادم و زبان انگلیسی را یاد گرفتم. این یک پوئن برایم نسبت به بازیکنانی است که در بیست و پنج سالگی به اروپا می آیند و امیدوارم بتوانم در باشگاه های بزرگ‌تر بازی کنم».

 اللهیار که در استقلال سیمای کاملی از یک مهاجم کارآمد را در دیدها قرار داد امیدوار است تیم مورد علاقه اش امسال فاتح لیگ برتر شود: «پارسال استقلال در قدم های آخر بدشانسی آورد و جام را از دست داد اما امسال با توجه به مهره هایی که جذب شده اند راه هموارتر است و دلم روشن است آبی ها در روز آخر جام را بالای سر ببرند».

اما تیم ملی؟ به جامه سپید هم فکر می‌کنید آقای صیادمنش؟«صد در صد. من اگر به همین روند ادامه دهم قطعاً جای پای محکم تری در تیم ملی خواهم داشت و اگر خدا بخواهد در جام جهانی آینده زیر پرچم ایران به میدان خواهم رفت. یادتان نرود من ۲۳ سال دارم و می توانم تا اطلاع ثانوی بی چشمداشت به فوتبال ملی کمک کنم».

اما نظر اللهیار نسبت به وسترلو:«این تیم قدمت  نودساله دارد و  پنج‌بار هم فاتح ژوپیرلیگ شده است. وسترلو شهری زیبا و همیشه سبز در استان مرکزی آنتورپ است و هواداران پرشور آن هر هفته ورزشگاه کینگ بودوئن را جوری تسخیر می کنند که جایی برای سوزن انداختن پیدا نمی‌شود.ما با ۹ امتیاز هم اکنون در صدر جدول ایستاده ایم و هم‌قسم شده‌ایم سالی شکوهمند را برای وسترلو در لیگ رقم بزنیم».