قدس؛ در حالی که توجه جهان به وحشیگری های دولت اشغالگر اسرائیل معطوف شده است، اشغال نظامی غیرقانونی سوریه  توسط آمریکا تا حد زیادی نادیده گرفته شده است. اکنون، مقاومت محلی و منطقه‌ای در حال ادغام نیروها برای هدف قرار دادن اشغالگران آمریکایی است.

بدون شک استقرار استراتژیک پایگاه‌های نظامی آمریکا در شمال شرق سوریه تصادفی نیست. از مرز سوریه، اردن و عراق در جنوب غربی کشور، تا مناطق غرب فرات در شمال شرقی، ۲۸ پایگاه آمریکایی وجود دارد که ۲۴ مورد از آنها پایگاه های نظامی  است. این استقرار که به دقت با اهداف ژئواستراتژیکی خاص برنامه ریزی شده است، تنها برای خدمت به منافع محلی، منطقه ای و بین المللی واشنگتن انجام می شود.

 بر اساس داده های ارتش ایالات متحده، تعداد سربازان اشغالگر آمریکایی در سوریه از ۵۰ سرباز در سال ۲۰۱۵ به بیش از ۲۰۰۰ نفر در پایان سال ۲۰۱۷ افزایش یافته است. گزارش ها در آوریل ۲۰۱۷ حتی حاکی از آن بود که سرتیپ اچ.آر. مک مستر مشاور امنیت ملی آن زمان در نظر داشت تا ۵۰ هزار نفر را مستقر کند. اعزام نیرو به عراق و سوریه این افزایش قابل توجه نظامی توسط دولت اوباما به عنوان ضرورتی برای رسیدگی به بی ثباتی داخلی در سوریه، از جمله افزایش تروریسم و ​​تضعیف وضعیت نهادهای دولتی، توجیه شد.

ایالات متحده از این شرایط سوء استفاده کرد تا تسلیحات، پول نقد و اطلاعات را به گروه‌های شبه‌نظامی از به اصطلاح «ارتش آزاد سوریه» تا گروه‌های افراطی مانند جبهه النصره و بعداً داعش منتقل کند. ایالات متحده همچنین از نیروهای کرد در ایجاد یک تشکیلات خودمختار در شمال شرق سوریه حمایت کرد، اقدامی که پس از درخواست دمشق از نیروی هوایی روسیه برای کمک به خنثی کردن ستیزه جویان مورد حمایت خارجی با هدف متعادل کردن میزان نفوذ روسیه صورت گرفت.

 بی ثبات کردن و محاصره اقتصادی سوریه

یکی از اهداف اولیه حضور غیرقانونی آمریکا غارت منابع نفت و گاز سوریه است. این نه تنها به فعالیت‌های نیروهای نیابتی نیروهای سوریه دموکراتیک به رهبری کردها (SDF) کمک مالی می‌کند، بلکه محاصره اقتصادی سوریه را نیز تقویت می‌کند که نمونه آن تحریم‌های قانون سزار است که در ژوئن ۲۰۲۰ اعمال شد. در آن زمان، جیمز جفری، فرستاده سابق آمریکا در سوریه، اعلام کرد که این تحریم‌ها به سقوط واحد پول سوریه کمک کرده و مانع از سیاست اقتصادی دولت سوریه شده است و مدعی شد که دمشق «در مدیریت یک سیاست اقتصادی مؤثر و انجام پولشویی در بانک های لبنان ناتوان است!  ایالات متحده همچنین از درآمدهای نفتی برای تأمین مالی حضور نظامی خود و مانع تراشی در تلاش‌های بازسازی سوریه استفاده می‌کند. به عنوان مثال، در آگوست ۲۰۲۰، خبرگزاری CNN  در مورد توافقی که توسط دولت ترامپ تصویب شد، گزارش داد که به شرکت آمریکایی دلتا کرسنت انرژِی( Delta Crescent Energy LLC ) اجازه می دهد تا میادین نفتی تحت کنترل نیروهای کُرد را توسعه دهد.

مهار ایران و تامین منافع اسرائیل در سطح منطقه‌ای

یکی دیگر از اهداف ادامه حضور غیرقانونی آمریکا در سوریه،  جلوگیری از برقراری ارتباط زمینی ایران با دریای مدیترانه از طریق عراق و سوریه است. این موقعیت استراتژیک همچنین به عنوان پشتیبان پایگاه هوایی اینجرلیک در ترکیه در بحبوحه تنش های فزاینده بین واشنگتن و آنکارا عمل می کند.

 علاوه بر این، پایگاه های ایالات متحده در جنوب شرقی سوریه و نزدیک مرز عراق شامل قبایل عرب است و با مسدود کردن کریدور زمینی بین سوریه و عراق از اسرائیل محافظت می کند. به طور مشخص، این اقدام به دنبال منزوی کردن سوریه و قطع ارتباط دمشق  از متحدان منطقه‌ای خود، به‌ویژه ایران و حزب‌الله بود که تهدیدی مستقیم برای اسرائیل هستند.

 مقابله با نفوذ روسیه و چین در سطح بین المللی

حضور ایالات متحده در سوریه به واشنگتن کمک می کند تا سلطه خود را بر نظم جهانی حفظ کند و با نفوذ قدرت های اوراسیا روسیه و چین مقابله کند. استقرار در سوریه به عنوان مانعی در برابر ابتکار کمربند و جاده چین تلقی می شود که تهدیدی برای افزایش رشد اقتصادی پکن به گونه ای است که می تواند موقعیت استراتژیک ایالات متحده را تضعیف کند.

علیرغم حضور چشمگیر ایالات متحده، پایداری طولانی مدت سربازان آمریکایی در مناطق متخاصم نامشخص است. تلاش‌های واشنگتن برای تغییر نظام سیاسی سوریه تا حد زیادی شکست خورده است و پایگاه‌ها و تأسیسات آمریکا با حملات روزافزون گروه‌های مقاومت منطقه‌ای مواجه شده‌اند.

 از نوامبر ۲۰۲۳، سربازان و تاسیسات آمریکایی با ۱۰۲ حمله مواجه شده اند که نشان دهنده مخالفت فزاینده با اشغال سرزمین های سوریه توسط آمریکاست؛ اخیراً، موفقیت دیپلماسی روسیه و تحرکات به سمت آشتی سوریه و ترکیه ممکن است ایالات متحده را مجبور کند بین رویارویی و عقب نشینی یکی را انتخاب کند.

نتیجه انتخابات و آینده دخالت آمریکا در سوریه

انتخابات آتی ریاست جمهوری آمریکا نیز می تواند بر آینده دخالت آمریکا در سوریه تأثیر بگذارد. اگر دولت کنونی موفق به مذاکره درباره توافق آتش‌بس منطقه‌ای شود - و علاقه جدی به بازگشت به توافق هسته‌ای ایران را اعلام کند - ممکن است برای تقویت حمایت دموکرات‌ها، خروج نیروهایش از سوریه را انتخاب کند. برعکس، اگر دونالد ترامپ به قدرت بازگردد، تفاهم بالقوه با روسیه می‌تواند خروج آمریکا از اوکراین و سوریه را تسریع کند.

از سال ۲۰۱۵، دولت‌های متوالی ایالات متحده نتوانسته‌اند یک عدد مشخص و ثابت در مورد حضور کل نیروهای آمریکایی در سوریه ارائه کنند. با این حال، برآوردها نشان می دهد که حدود ۳۰۰۰ سرباز آمریکایی در پایگاه های مختلف در استان های حسکه، دیرالزور، غرب فرات و در امتداد مرز سوریه و عراق مستقر هستند. استقرار نیروها یک "حلقه" استراتژیک در اطراف منابع مهم نفت و گاز منطقه تشکیل می دهد که بخش عمده ای از ثروت زیرزمینی سوریه را تشکیل می دهد.

 تمرکز پایگاه های ایالات متحده در این مناطق اهمیت آنها را در تامین امنیت منابع انرژی و حفظ کنترل بر مسیرهای حمل و نقل این محصولات نشان می دهد.

اهداف چند وجهی آمریکا در سوریه

 پایگاه رمیلان، واقع در حومه شمال شرقی حسکه، اولین پایگاه نظامی آمریکا در سوریه بود. حدود ۵۰۰ پرسنل را در خود جای داده است که ماموریت اصلی آنها حفاظت از تاسیسات نفتی منطقه است. این منطقه شامل حدود ۱۳۰۰ چاه نفت است که بین ۱۲۰ تا ۱۵۰ هزار بشکه در روز قبل از سال ۲۰۱۱ و حدود ۲ میلیون متر مکعب گاز تولید می کند. پایگاه الشدادی، واقع در جنوب شرقی شهر با همین نام، از نظر استراتژیک در نزدیکی مهمترین ذخایر نفتی منطقه قرار دارد که میدان الگیپسا در مجاورت آن قرار دارد که شامل حدود ۵۰۰ حلقه چاه نفت است که آن را دومین میدان نفتی بزرگ در الحسکه می کند. این پایگاه همچنین نیروگاه گاز الشدادی را پوشش می‌دهد و بر نقش حیاتی آن در کنترل منابع انرژی سوریه تأکید می‌کند.

 پایگاه میدانی العمری در دیرالزور بزرگترین و حیاتی ترین پایگاه آمریکا در سوریه است و در میدان نفتی العمری قرار دارد که این پایگاه به همراه پایگاه های دیگری مانند میدان کونوکو تا قبل از سال ۲۰۱۱ روزانه ۸۰ هزار بشکه نفت تولید می کرد.پایگاه های آمریکایی در تل بیدار، لایف استون، قصرک، هیموس و التنف، تسلط ایالات متحده را بر حیاتی ترین و غنی ترین مناطق سوریه تضمین می کند. درواقع باید گفت حضور نظامی آمریکا در شمال شرق سوریه یک استقرار استراتژیک با پیامدهای گسترده است.

 در حالی که هدف واشنگتن برای مقابله با نفوذ ایران، تامین منافع اسرائیل، تحلیل رفتن اقتصاد سوریه و حفظ هژمونی ایالات متحده در سراسر سرزمین شام و خلیج فارس بوده است، نیروهای آمریکایی اکنون با تهدید حملات روزانه مواجه هستند.محور مقاومت در برابر حضور ایالات متحده در حال حاضر از جانب قبایل محلی عرب و محور مقاومت منطقه است، اما تغییر شدید پویایی های منطقه ای و تغییرات احتمالی پس از انتخابات در سیاست خارجی ایالات متحده ممکن است مخالفت با این نیروها را گسترش دهد و در نهایت مجبور به عقب نشینی ایالات متحده از سوریه شود. با این حال، تا زمانی که ایالات متحده به ارزش حضور خود در منطقه ادامه دهد، احتمالاً پایگاه های نظامی خود را حفظ کرده و اهداف استراتژیک خود را در سوریه برای آینده قابل پیش بینی دنبال خواهد کرد.

انتهای پیام/