به نقل از مدیسن نت، تیمی به سرپرستی «کاترین مونرو» از بیمارستان بریگهام و زنان در بوستون نوشت: «یافته‌های ما از علائم افسردگی به‌عنوان یکی از ویژگی‌های اولیه بیماری آلزایمر پیش بالینی پشتیبانی می‌کند.»

همان طور که محققان بوستون اشاره می‌کنند، علائم عصبی، به ویژه افسردگی، در بیماری آلزایمر رایج است. اما ارتباط دقیق بین افسردگی و آلزایمر نامشخص است.

در مطالعه جدید، مونرو و همکارانش میزان علائم افسردگی را در ۱۵۴ نفر که در مطالعه مداوم مغز پیری هاروارد ثبت نام کرده بودند، پیگیری کردند.

همه آن ها در زمان پیوستن به مطالعه از نظر ذهنی ناتوان بودند و داده‌ها بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۲ جمع آوری شد. این داده‌ها شامل نتایج اسکن PET از مغز هر بیمار یک بار در هر دو تا سه سال به مدت کمتر از ۹ سال بود.

اسکن‌ها به دنبال تجمع پلاک‌های پروتئین آمیلوئید در بافت‌های مغزی بودند که نشانه‌ای از بیماری آلزایمر است.

گروه مونرو گزارش داد که در میان افرادی که در هنگام ورود به مطالعه علائم افسردگی خفیف داشتند یا هیچ علائمی نداشتند، افزایش علائم افسردگی با تجمع اولیه آمیلوئید در مناطق مغز درگیر در کنترل عاطفی مرتبط بود.

آن ها خاطرنشان می‌کنند که این ارتباط بین افسردگی و تجمع آمیلوئید، بدون توجه به اینکه از قبل مشکلاتی در حافظه یا تفکر ظاهر شده باشد یا نه، رخ می‌دهد.

به گفته محققان، داده‌های جدید به رفع برخی سردرگمی‌ها در مورد ارتباط بین افسردگی و بیماری آلزایمر کمک می‌کند.

به عبارت دیگر، مردم همیشه به دلیل داشتن مشکلات روانی مرتبط با آلزایمر افسرده نمی‌شوند بلکه افسردگی آن ها ممکن است با همان تجمع آمیلوئید زمینه‌ای مرتبط با آلزایمر مرتبط باشد.

به گفته تیم مونرو، این یافته‌ها می‌تواند افسردگی را به‌عنوان یک نشانه بالقوه آلزایمر در افراد در معرض خطر شناسایی کند.

آن ها خاطرنشان می‌کنند که تشخیص زودهنگام آلزایمر در عصری که داروهای جدید تأیید شده می‌توانند به کاهش سرعت بیماری کمک کنند، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.