مهدکودک‌ها به عنوان اولین محیط‌های آموزشی و اجتماعی برای کودکان، نقش بسیار مهمی در شکل‌گیری شخصیت و رفتارهای آن‌ها ایفا می‌کنند. در این فضا، کودکان نه‌تنها با مفاهیم اولیه یادگیری آشنا می‌شوند، بلکه مهارت‌های اجتماعی، عاطفی و حرکتی خود را نیز توسعه می‌دهند. بنابراین ایجاد یک محیط امن و حمایتی در مهدکودک‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

برای دستیابی به این هدف، رعایت برخی بایدها و نبایدها ضروری است. بایدها شامل اصولی هستند که به بهبود کیفیت آموزش و مراقبت از کودکان کمک می‌کنند، در حالی که نبایدها به عواملی اشاره دارند که ممکن است به سلامت و رفاه کودکان آسیب برسانند. با توجه به این نکات می‌توان فضایی فراهم کرد که در آن کودکان با آرامش و انگیزه بیشتری به یادگیری و رشد بپردازند. مهدکودک‌ها به عنوان محیط‌های آموزشی و اجتماعی برای کودکان، نیاز به رعایت برخی بایدها و نبایدها دارند تا بتوانند فضایی امن و مناسب برای یادگیری و رشد فراهم کنند.

چه زمانی به مهد کودک بروند

 مهد کودک مکانی منظم است؛ این بدین معنی است که روی عملکرد مراقبان نظارت می شود. ساعت ورود و خروج مشخص شده باعث می شود زندگی کودک‌تان نظم بگیرد و حتی خواب و زمان ناهار او نیز تنظیم می شود. بهترین سن فرستادن کودک به مهد۳ تا ۵ سال است. پس از سن ۵ سال نیز برای مهد رفتن دیر است، چون بعد از این سن، شروع سن پیش دبستانی و دبستان است. از طرف دیگر، هر چقدر که کودک دیرتر به مهد برود، مقاومت نسبت به مهد رفتن و لجبازی او بیشتر خواهد بود.

تفاوت میان مهدکودک و پیش دبستانی

مهد کودک ها دارای برنامه های منعطف تری نسبت به پیش دبستانی ها هستند که برای کودکان کم سن و سال نیز مناسب می باشد. همچنین می توان گفت که مهد کودک محلی سر گرم کننده است که فلسفه وجودی ان فراهم کردن امکانات بازی، شادی و خواب کودک می باشد. اما پیش دبستانی ها دارای هدفی متفاوت هستند، آن ها با هدف آموزش ابتدایی، که روی مرحله اصلی رشد کودک متمرکز است خلاقیت و بازی همیارانه و.. را تشویق می کنند. در واقع می توان گفت که هدف پیش دبستانی ها بیشتر آماده کردن کودک برای دوران مدرسه می باشد، و این گونه است که آن ها این هدف را با آموزش مهارت های اجتماعی و تحصیلی دنبال می کنند.

فواید مهد کودک؛ نبود نگرانی در مورد رفتار یک پرستار

- برخی از مادران تصمیم می گیرند به جای نگرانی درباره اینکه پرستار در اوقات بدقلقی کودک با او چه رفتاری می کند، یک مهد کودک را انتخاب کنند.

اعتماد بیشتر

- مهدکودک در مقایسه با پرستار یا مراقبت خویشاوندان با ثبات تر است، زیرا می پذیرد که صرف نظر از اینکه یک مربی بیمار باشد یا دیر برسد، از کودک شما در آنجا نگهداری شود. با انتخاب مهد کودک شما دیگر مجبور نیستید با روز های بیماری یا مرخصی و تعطیلات شخصی یک مراقب هماهنگ شوید.

یادگیری و آموزش درست

- بچه ها در مهد کودک تمام روز را فقط بازی نمی کنند بلکه چیز های جدیدی یاد می گیرند. بسیاری از پروژه های آموزشی ترکیب خوبی از فعالیت های مربوط به نیمکره ی راست و چپ مغز هستند که معمولاً از بازی های ساده ای مثل لگو استفاده می شود اما همین بازی ساده به شکلی سازمان یافته و با اصول و نظم خاصی به کودکان ارائه می شود. ممکن است ویدیو های آموزشی نیز برای کودکان در نظر گرفته شود تا با زبان انگلیسی آشنا شوند.برنامه روزانه مهد کودک های خوب شامل ترکیب مناسبی از فعالیت های مختلف است تا مهارت های مختلف مثل ترانه خواندن، موسیقی، رقصیدن و داستان گویی را به آن ها یاد بدهند.

تعامل و ارتباط با دیگر کودکان

-اختلالات رفتاری کودک که بیشتر آن در اثر رفتار های نا آگاهانه والدین به وجوده آمده تعدیل می شود.

ایمنی و بهداشت

-محیط مهدکودک باید ایمن باشد و از نظر بهداشتی شرایط مناسبی داشته باشد.

-تجهیزات و وسایل بازی باید استاندارد و بدون خطر باشند.

ارتباط با والدین

-برقراری ارتباط مستمر با والدین برای اطلاع‌رسانی درباره پیشرفت و وضعیت کودک ضروری است.

تنوع فعالیت‌ها

-برنامه‌های متنوع شامل فعالیت‌های هنری، ورزشی، علمی و اجتماعی ارائه شود تا توانمندی‌های مختلف کودکان پرورش یابد.

ایمنی فیزیکی و روانی

- تامین محیطی امن که کودکان بتوانند بدون ترس از آسیب‌های فیزیکی یا روانی به فعالیت بپردازند.

برنامه‌ریزی آموزشی مناسب

 -طراحی برنامه‌های آموزشی که متناسب با نیازهای رشد و سن کودکان باشد و به آن‌ها کمک کند تا مهارت‌های مختلف را توسعه دهند.-نباید نیازهای فردی هر کودک نادیده گرفته شود، زیرا هر کودک ویژگی‌ها و استعدادهای خاص خود را دارد و مربیان باید با شناخت این ویژگی‌ها، برنامه‌های آموزشی مناسب را طراحی کنند تا به رشد بهینه آن‌ها کمک کنند.

نبایدهای مهدکودک

-نباید از روش‌های تنبیهی برای اصلاح رفتار کودکان استفاده کرد، زیرا این روش‌ها می‌توانند آسیب‌های عاطفی جدی به کودکان وارد کنند و باعث کاهش اعتماد به نفس و ایجاد ترس در آن‌ها شوند، بلکه بهتر است از روش‌های مثبت و تشویقی استفاده شود.

-نباید بر روی کودکان فشار بیش از حد وارد کرد، چرا که اجبار به یادگیری یا انجام فعالیت‌هایی که برای آن‌ها مناسب نیست، می‌تواند منجر به استرس، اضطراب و بی‌میلی به یادگیری شود و در نتیجه، تجربه منفی از محیط آموزشی برای آن‌ها ایجاد کند.

 -نباید مشکلات اجتماعی یا عاطفی کودکان نادیده گرفته شوند، زیرا مربیان باید با دقت رفتارهای نگران‌کننده را شناسایی کرده و با حمایت و مشاوره مناسب به آن‌ها کمک کنند تا بتوانند مهارت‌های اجتماعی و عاطفی خود را توسعه دهند.

 -نباید کمبود منابع آموزشی در محیط مهدکودک وجود داشته باشد، زیرا فراهم کردن وسایل و منابع آموزشی کافی، مانند کتاب‌ها، بازی‌های آموزشی و ابزارهای هنری، برای یادگیری و بازی ضروری است تا کودکان بتوانند به خوبی پیشرفت کنند و خلاقیت خود را شکوفا کنند.

-نباید از قدرت مربیگری سوءاستفاده شود، زیرا مربیان باید به حقوق و احساسات کودکان احترام بگذارند و از موقعیت خود به نفع خود استفاده نکنند؛ بلکه باید همواره به عنوان الگوهایی مثبت برای کودکان عمل کنند.

 -نباید ارتباط با والدین قطع شود، زیرا برقراری ارتباط منظم با والدین درباره پیشرفت و مشکلات کودک بسیار مهم است تا همکاری مؤثری بین خانه و مهدکودک برقرار شود و والدین بتوانند در فرآیند یادگیری فرزندان خود مشارکت داشته باشند.

-نباید محیط مهدکودک شلوغ و نامناسب باشد، زیرا ایجاد فضایی آرام و مناسب برای یادگیری و بازی تأثیر زیادی بر روی رشد شناختی و عاطفی کودکان دارد و موجب می‌شود آن‌ها احساس راحتی و امنیت کنند.

-نباید اصول بهداشتی در محیط مهدکودک نادیده گرفته شوند، زیرا رعایت بهداشت فردی و محیطی برای جلوگیری از بیماری‌ها و حفظ سلامت کودکان ضروری است و باید از طریق آموزش‌های مناسب به کودکان منتقل شود.

 -نباید تبعیضی در رفتار با کودکان وجود داشته باشد، زیرا تمام کودکان باید به طور برابر مورد احترام و محبت قرار گیرند، بدون توجه به جنسیت، نژاد یا وضعیت اجتماعی-اقتصادی آن‌ها؛ این امر به ایجاد حس تعلق و اعتماد به نفس در آن‌ها کمک می‌کند.

ناهیدآذرنوش_خبرنگار تحریریه جوان قدس