وی افزود: طبق تعریف هرکجا که آب جمع شود مانند شالیزارها می‌تواند ایستگاهی برای پرندگان مهاجر باشد که در طول سال در آب‌بندان‌های تلابی شاهد حضور پرندگان مهاجر هستیم اما شکوه حضور این پرندگان در مهاجرت زمستانی آن‌ها و اواخر آذر است به طوری که خوتکای سفید و کاکایاها هم در این آب‌بندان‌ها مشاهده می‌شوند.
رئیس اداره حیات وحش محیط زیست مازندران ادامه داد: آبگیرهایی که از ۲۰ تا ۱۵۰ هکتار باشند عموماً تالاب عنوان می‌شوند که ارزش پناهگاهی، زیست‌محیطی و زیستگاهی نیز دارند؛ مانند تالاب فصلی فریدون‌کنار که کشاورزان به صورت دستی و سنتی آبگیری می‌کنند و محل مهاجرت غازهای مهاجر می‌شود.
ربیعی گفت: تالاب‌های زاغمرز و میانکاله تالاب‌های اصلی هستند اما پرندگان در همه عرصه‌ها حضور دارند و در آب‌بندان‌های جلگه‌ای شمال غرب نیز می‌توان، فضایی برای حضور پرندگان مهاجر ایجاد کرد.
وی ادامه داد: سالانه ۱۰۰ گونه از انواع پرندگان مهاجر آبزی و کنار آبزی هستند که طی اسفند و فروردین در مازندران تجدید قوا می‌کنند؛ قوها، باکلان‌ها و فلامینگوها نیز از آبان می‌آیند و در استان مستقر می‌شوند و جزو پرندگان مهاجر زمستان گذران در این استان محسوب می‌شوند.
ربیعی افزود: پرندگان زمستان گذران که از مناطق شمالی می‌آیند و در جاهایی که بیشتر آب‌بندان داریم حضور پیدا می‌کنند، وارد مازندران شده و جوجه آوری انجام می‌دهند و عده‌ای دیگر با آغاز زمستان به مناطق گرمسیر برمی‌گردند.
وی با اشاره به تعداد آب‌بندان‌های موثر در استان گفت: بیش از ۷۰۰ آب‌بندان در استان وجود دارد که شامل قطعات آب‌بندانی، استخرهای پرورش ماهی و شالیزارها می‌شود، اما فقط ۵۰ آب‌بندان ساختار طبیعی تالابی دارند که می‌توانند پناهگاه پرندگان مهاجر و گونه‌های تالابی باشند.
نظر شما