در خانه حضرت علی (ع) و زهرا (ص) که نه تنها عضویت در آن موج می‏ زند که نشاط و شادی و احترام متقابل نسبت به همدیگر تمام فضای خانه را پر کرده، فرزند ارشد وقتی وارد خانه می ‏شود مؤدّبانه بر مادر سلام می‏ کند که «السلام علیکِ یا اُمّاهُ» و مادر جواب می‏ گوید: «وعلیک السلام یا قرّة عینی و ثمرة فؤادی؛ سلام بر تو ای میوه دلم و روشنی دیده ‏ام» و فرزند دومی وقتی وارد خانه می‏ شود او نیز عرضه می‏ دارد «السلام علیکِ یا امّاه» و مادر در جواب فرزند کوچکتر با مهربانی بیشتری جواب می ‏دهد که «و علیک السلام یا ولدی و یا قرّة عینی و ثمرة فؤادی؛ و بر تو سلام ای فرزندم و روشنی چشم و میوه دلم» و آنگاه که شوهر وارد خانه می ‏شود با ادب کامل بر همسر خویش سلام می‏ کند که «السلام علیکِ یا بنت رسول اللّه» و همسر نیز در کمال احترام و ادب و با حوصله تمام در جواب می‏ گوید: «و علیک السلام یا اباالحسن و یا امیر المؤمنین». چنین خانواده ای قطعاً می‌‏تواند برای ابد برای جامعه الگو و اسوه باشد.

در کارهای خانه، خوب است فرزندان و مخصوصاً شوهر نیز همسر را در این راه یاری رساند، از همه بهتر آن است که تقسیم کار در خانواده وجود داشته باشد. حضرت زهرا (س) به این مسئله نیز سخت اهمیت می‏ داد، کارهای خانه و خانواده را بین خود و امیر مؤمنان (ع) و کار روزانه داخل منزل را نیز بین خود و خدمتکارانش به گونه ‏ای مساوی تقسیم می‏ کرد.

سلمان فارسی می‏ گوید: فاطمه زهرا(س) را دیدم که با دستان مبارک و با آسیاب دستی گندم را آرد می‏ کند، جلو رفته پس از سلام گفتم: ای دختر رسول خدا! خود را به زحمت مینداز در کنار شما خدمتکار منزلتان فضّه ایستاده است کار منزل را به ایشان واگذار! حضرت فاطمه (س) فرمود: «اوصانی رسول الله ان تکون الخدمة لها یوماًولی یوماً فکان امس یوم خدمتها و الیوم یوم خدمتی ؛ رسول خدا (ص) به من سفارش فرموده که کارهای خانه را با او (فضّه) تقسیم کنم، یک روز او کار کند و روز دیگر من، دیروز نوبت او بود و امروز نوبت من».

امّا درباره تقسیم کار خانه با همسرش علی (ع) حضرت باقر (ع) فرمود: حضرت فاطمه کارهای منزل را با حضرت علی(ع) این گونه تقسیم کرد که خمیر کردن آرد، و نان پختن، تمیز کردن و جارو زدن خانه، به عهده فاطمه(س) باشد و کارهای بیرون منزل از قبیل جمع آوری هیزم، و تهیّه مواد اولیّه غذایی برعهده علی (ع) باشد.

امام صادق (ع) فرمود: این تقسیم کار، با رهنمود رسول خدا انجام گرفت، آنگاه که فرمود: کارهای داخل منزل را فاطمه و کارهای بیرون منزل را علی (ع) انجام دهد. حضرت زهرا (س) از این تقسیم کار به شدّت خوشحال شد لذا فرمود: «فلا یعلم ما داخلینی من السُّرور الّا الله باکفائی رسول الله تحمّل رقاب الرّجال ؛ جز خدا کسی نمی ‏داند که از این تقسیم کار تا چه اندازه خوشحال شدم، زیرا رسول خدا مرا از انجام کارهایی که مربوط به مردان است معاف داشت».

از مسائلی که حضرت زهرا (س) هم عملاً و هم با گفتار به زن ها و مردها تعلیم و سفارش نموده نیکو همسرداری و شوهرداری است. به مردها این گونه سفارش نمود: «خیارکم الینکم مناکبة و اکرمهم لسانهم ؛ بهترین شما کسی است که در برخورد با مردم نرم‏تر و مهربان‏تر است و ارزشمندترین مردم کسانی هستند که با همسرانشان مهربان و بخشنده‏‌اند».

اما زنان اولین نکته که جداً باید به آن توجّه کنند مهربانی با شوهر و خوبی ‏های او را به زبان آوردن است، البته این وظیفه به عهده مرد نیز هست که با همسر خود مهربان باشد و نسبت به او اظهار محبت کند و خوبی ‏های او را به زبان آورد. حضرت زهرا (س) از همان روز اول زبان به تمجید علی (ع) گشود و خوبی ‏های او را مرتب بیان و بازگو نمود که به نمونه ‏هایی اشاره می‏شود. حضرت زهرا (س) در لحظه‏ های آغازین زندگی، لب به ستایش شوهر نمونه‏ اش گشود و به شناساندن آن بزرگمرد پرداخت، و در اشعاری چنین فرمود: افتخار و عزت والا، از آن ما شد و ما در میان فرزندان «عدنان» سربلند شدیم، تو به بزرگی و برتری رسیدی و از همه آفریده ‏ها والاتر شدی و جنّ و انس از عظمت تو عقب ماندند.

منظورم «علی (ع)» است بهترین کسی که گام بر خاک نهاده است، بزرگوار و دارای احسان و نیکی. برترین ‏های اخلاقی و بزرگی از آن اوست تا آن زمان که مرغان بر شاخه‏ ها به ترنّم مشغولند.

پیامبر اکرم (ص) پس از سپری شدن مراسم عروسی، خانه علی و زهرا (ع) آمد در ابتدا از علی (ع) پرسید: همسرت را چگونه یافتی؟ امام پاسخ داد: «نعْم العون علی طاعة اللّه؛ بهترین یاوری است بر طاعت و بندگی خدا نمودن» سپس از دخترش زهرا(س) پرسید: شوهرت را چگونه یافتی؟ گفت: «خیرٌ بعلٍ؛ بهترین شوهر است».

این گونه تمجیدها از همدیگر زندگی مشترک را شیرین و با نشاط می‏ کند، و باعث دلگرمی به زندگی می ‏شود. فاطمه (س) هیچگاه دست از تعریف و تمجید علی(ع) بر نداشت و در سخترین دوران زندگی خود، یعنی هجوم به خانه او و اهانت به آن حضرت باز علی (ع) را این گونه تمجید می‏ نمود «علی امامی ربانی و الهی و هیکل نورانی و مرکز توجه همه عارفان و خداپرستان و فرزندی از خاندان پاکان، گوینده بحق و روا، جایگاه اصلی و محور امامت و پدر حسن و حسین دو دسته گل پیامبر، و دو سرور جوانان اهل بهشت است».