کاخ سفید در ماه آوریل به ناسا دستور داد تا یک ساعت هماهنگ جدید را تا سال ۲۰۲۶ برای کره ماه ایجاد کند و حالا بیش از پنج ماه بعد، در تأییدیه آژانس فضایی آمریکا آمده است که با دولت آمریکا، شرکا و سازمان‌های استاندارد بین‌المللی برای ایجاد یک زمان هماهنگ قمری(LTC) کار خواهد کرد.

برای درک اینکه چرا ماه به منطقه زمانی مخصوص خود نیاز دارد، باید به سراغ نظریات اینشتین رفت. نظریه‌های نسبیت او می‌گویند که چون گذر زمان نسبت به سرعت و گرانش تغییر می‌کند، زمان در همسایه آسمانی ما به دلیل گرانش ضعیف‌تر، کمی سریع‌تر می‌گذرد. بنابراین یک ساعت روی زمین در ماه حدود ۵۶ میکروثانیه در هر روز افزایش می‌یابد و این اختلاف می‌تواند مأموریت‌های آینده را که به دقت زیادی نیاز دارند، به خطر بیندازد. این مقدار، کم اما قابل توجه است و یک زمان هماهنگ قمری باید این تفاوت را محاسبه کند.

شریل گراملینگ(Cheryl Gramling) رئیس بخش زمان‌بندی و استانداردهای ناسا در بیانیه‌ای مطبوعاتی گفت: برای چیزی که با سرعت نور حرکت می‌کند، ۵۶ میکروثانیه زمان کافی برای پیمودن مسافت تقریباً ۱۶۸ زمین فوتبال است.

زمان هماهنگ قمری برای انجام عملیات‌ها به صورت روان و هماهنگی با زمین کلیدی است. کافی است به هر چیزی از انتقال داده تا ناوبری و حتی ارتباطات ساده فکر کنید. همگام‌سازی آن ها بدون زمان هماهنگ قمری استاندارد و توافق‌شده بسیار دشوار خواهد بود.

در ماه آوریل کاخ سفید به ناسا دستور داد تا با وزارت کشور، بازرگانی، دفاع و حمل و نقل همکاری کند تا مسیر معرفی زمان هماهنگ قمری(LTC) را تا پایان سال ۲۰۲۶ طراحی کند.

ذینفعان جهانی، به ویژه امضاکنندگان توافق‌نامه آرتمیس در آن نقش خواهند داشت. این توافق‌نامه که در سال ۲۰۲۰ ایجاد شد، شامل مجموعه‌ای رو به رشد از ۴۳ کشور متعهد به هنجارهایی است که انتظار می‌رود در فضا رعایت شوند. شایان ذکر است که چین و روسیه از پیوستن به آن خودداری کرده‌اند.

برنامه ارتباطات و ناوبری فضایی ناسا(SCaN) این ابتکار را رهبری خواهد کرد. یکی از اهداف LTC این است که در آینده برای اجرام آسمانی دیگر از جمله مریخ نیز مقیاس‌پذیر باشد.

ساعت هماهنگ یا استاندارد زمانی با میانگین سنجش ساعت‌های اتمی در ماه تعیین می‌شود، اگرچه مکان استقرار آن ها هنوز مورد بحث است. چنین سنجش میانگینی شبیه به نحوه محاسبه زمان هماهنگ جهانی زمین(UTC) توسط دانشمندان است.

زمان‌سنجی در زمین به زمان هماهنگ جهانی(UTC) متکی است که توسط شبکه‌ای از ساعت‌های اتمی دقیق در سراسر جهان نگهداری می‌شود.

ناسا قصد دارد از طریق برنامه آرتمیس(Artemis) خود، ماموریت‌های سرنشین‌دار را پس از بیش از نیم قرن به ماه بفرستد. ماموریت «آرتمیس ۲» که برای سپتامبر ۲۰۲۵ برنامه‌ریزی شده است، قصد دارد چهار نفر را به مدار ماه بفرستد و یک سال پس از آن، ماموریت «آرتمیس ۳» فضانوردان را در نزدیکی قطب جنوبی ماه فرود خواهد آورد.