به گزارش قدس آنلاین، همو که همراه لشکر تاریخ‌ساز ۱۹۹٠ آسیا را فتح کرد و از پکن با کاپ قهرمانی به ایران بازگشت. پیرمرد در هشتمین دهه زندگی‌اش با همان حرارت گذشته به مخمل یشمی می‌نگرد و به وقت تماشای دهان زیگزاگ خورده حریفان، سرخوشانه به بیرق وطن می‌اندیشد.
پس از بال‌گشایی تیم ملی با ناصر ابراهیمی همصحبت شدیم و حرف‌های بی تعارف او که جمله دوستت دارم را زیر گوش ایران ادا می‌کرد را شنیدیم.
*احتمالاً از نمایش راشد راضی هستید.
-پس از یک نیمه بد و بی برنامه خوشبختانه تیم برگشت و تغییراتی صورت گرفت که اثرگذار بود. امیر با آنالیز قطر در ۴۵ دقیقه اول نیمه مربیان را از لوپز برد تا ۳ امتیاز مهم بگیریم. هر چند اگر بچه‌ها بی‌دقتی نمی‌کردند قطر هشت‌تایی می‌شد.
*چرا قطر این‌قدر دست و پا بسته ظاهر شد؟
-حقیقت این است قطر با این باخت قهرمانی خودش در آسیا را به‌شدت زیر سؤال بود. من فکر می‌کنم این تیم بیشتر مالدیو بود تا قطر. یک تیم سرتاپا اشکال و ابتدایی که برابر هر حمله تیم ملی از هم پاشید. من معتقدم قهرمانی قطر در جام ملت ها فقط یک جرقه بود. همان‌گونه‌که نایب قهرمانی اردن هم تناسبی با ظرفیت فوتبال قاره نداشت. تأکید می‌کنم اگر بچه‌ها ضربات آخر را خراب نمی‌کردند یکی از تاریخی‌ترین نتایج فوتبال جهان رقم می‌خورد.
*اینکه در دفاع راست از یک بک چپ استفاده می‌کنیم را باید به حساب قحط الرجال فوتبال بگذاریم؟
-قحط الرجال که هست اما تدبیر قلعه‌نویی به ثمر نشست و حفره‌ها پر شد. روزگاری در تیم ملی ما ناصر محمدخانی چپ پا را به جای چنگیز در راست به کار گرفتیم و به هدفمان رسیدیم. وقتی تیم نتیجه می‌گیرد یعنی ترکیب جواب داده.چپ و راست برای این است که زمین نخوریم.
*با این برد جاده آمریکای شمالی هموار شد؟
-این‌قدر رسیدن ایران به جام جهانی را در بوق و کرنا نکنید. وقتی قرار است هشت تیم از آسیا صعود کنند، ذخیره‌های تیم ملی نیز می‌توانند گلیم ما را از آب بیرون بکشند. قهرمانی در جام ملت‌ها هنر بود که ما متأسفانه نتوانستیم. این بچه‌ها اگر قرار است خودشان را اثبات کنند باید تیم ملی را در جام جهانی به مرحله حذفی برسانند. جز این موفقیتی بدست نمی آید.
*نگاه شما به‌عنوان یک مربی کهنه کار به کمبود زیرساخت‌ها در فوتبال ایران چگونه است؟
-در باد پیروزی برابر قطر نخوابیم و باور کنیم فوتبال ما ورشکسته است و اگر این نسل تمام شوند، دست تیم ملی خالی خواهد ماند. قرار نیست سردار و طارمی و جهانبخش تا آخر دنیا برای ایران بازی کنند. کفگیر فوتبال ما به ته دیگ خورده و اگر ستاره‌های جدید را جایگزین بازیکنان بالای ۳٠ سال نکنیم و از خواب خرگوشی بیدار نشویم در آینده نزدیک با بحران بزرگی مواجه خواهیم شد. همین حالا ستاره‌های ما ۹٠ دقیقه‌ای نیستند.
*برای خروج از این کریدور نه‌چندان روشن چه کار باید کرد؟
-اول باید دلال‌ها را از گود بیرون کنیم، بعد بلافاصله پشتوانه‌سازی را در دستور کار بگذاریم و به زیرساخت‌ها اهمیت دهیم تا چاله چوله‌های قلعه حسن خان پیش چشم دنیا به اعتبار فوتبال ایران چوب حراج نرند.من شنیدم می‌خواهند ورزشگاه آزادی را ۶۰ هزار نفری کنند تا سر وصدا زیاد نشود. اگر درست باشد باید به حال تاج و فدراسیونش گریست.
*امیدمافی
نظر شما