به نقل از پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، ۲۰۰ سال قبل دزدان و مطربان پایتخت با این تصمیم که توبه کنند، مسجدی در چهارراه سیروس بنا کردند.
این مسجد سال ۱۲۱۶در دوره سلطنت محمدشاه قاجار ساخته شد و نخست به مسجد چالانچی‌خان و طالانچی‌خان معروف بود. امروز آن را به نام مسجد امام‌حسن مجتبی(ع) می‌شناسند و معماری بنا چشم هنردوستان و گردشگران را به‌خود خیره می‌کند.
این بنای قدیمی که در خیابان پانزده خرداد شرقی، بالاتر از چهارراه سیروس، کوچه آل‌آقا واقع است در سال۱۳۵۲به همت امام جماعت وقت مسجد، حاج‌آقا منصور عاصمی و تجار محل مرمت و بازسازی شد. در واقع بنای قبلی به‌کلی از بین رفت و بنای فعلی جایگزین آن شد. همچنین این مسجد به‌دلیل قرارگرفتن در محله تکیه ملاغدیر به مسجد ملاغدیر هم معروف است. نصرالله حدادی، تهران‌شناس، درباره این مسجد می‌گوید: «نخستین بانیان مسجد امام‌حسن‌مجتبی(ع) چالانچی یا طالانچی بودند. تا شهریور ۱۳۲۰ و ســـقوط رضاشاه، در ایران، مسجدی به نام ائمه نداشتیم و همه مساجدی که وجود داشت به نام بانیان آن بود، مانند مسجد سپهسالار، مسجد شاه، مسجد پیرزن، مسجد شاهزاده‌خانم.» حدادی برمی‌گردد به ابتدای روایت و می‌گوید:
« این مسجد اسمش طالانچی یا چالانچی است. به زبان آذری غارتگر، دزد و سارق را طالان می‌گویند. همینطور به هرکسی که مطرب و نوازنده و… باشد چالان می‌گویند. روی این حساب مشخص است که مطرب‌ها برای توبه اینجا را درست می‌کنند.»
او اضافه می‌کند: «این مسجد تقریباً در بخشی از محله چال‌میدان بنا شده و فاصله‌ای با مسجد حوض ندارد و مشخص است که منطقه‌ای داش‌مشدی‌خیز بوده و این قشر از جامعه برای توبه از گناه این مسجد را بنا کرده‌اند تا شاهد روزگار روشن خود بعد از توبه باشند.»
نظر شما