محمدرضا ظفرقندی افزود: کیفیت علم هیچ ایستایی نه زمانی و نه مکانی ندارد . معلمی هم کاری جاری است. اساس آموزش تکریم و احترام استادان و فراهم آوری زمینه رشد دانشجویان، دستیاران، فلوشیب ها و ...است. این احترام باید در همه ابعاد مادی و معنوی سرلوحه کار ما باشد.

وی تصریح کرد: در آموزش دانشجویان باید آنها را مثل فرزندان خود بدانیم و این نه تنها در حوزه آموزش پزشکی بلکه در حوزه اخلاق پزشکی و حوزه فرهنگ هم صدق می‌کند، طوری که دانشجویان ما تبدیل به انسان‌های خوب شوند. هدف از انسان خوب شدن هم این است که با علمشان بتوانند به مردم خدمت کنند.

عضو کابینه دولت چهاردهم اضافه کرد: باید افرادی را تربیت کنیم که دلسوز بیمار باشند و مریض را مانند بچه یا پدر و مادر خود بدانند. برای همین باید زمینه‌ای را فراهم کنیم که ارتباطمان با دانشجوها و دستیاران رو در رو و چهره به چهره باشد. متأسفانه یکی از صدمات افزایش بی رویه ظرفیت‌ها، دور شدن استاد از دانشجویان است. ما شکایاتی داشته‌ایم که کلاس‌هایی که باید ۶۰ نفر ظرفیت داشته باشند ۱۲۰ دانشجو دارند. این هم به کیفیت علم هم به آموزش اخلاق پزشکی ضربه می‌زند.