به گزارش قدس آنلاین، جشنواره‌ای که به عنوان یکی از مهم‌ترین رویدادهای فرهنگی و هنری کشور شناخته می‌شود و به نوعی فرصتی ویژه برای ترویج نقش هنر تئاتر در رشد و آموزش کودکان و نوجوانان است. آشنا کردن کودکان و نوجوانان با مهارت‌های اجتماعی و تقویت باورهای فرهنگی و هنجاری یکی از دغدغه‌های اصلی جامعه امروز است و بدون شک این مهم از طریق هنر بهتر و جامع‌تر میسر می‌شود.
به گفته مارک تواین، نویسنده نام‌آور، بزرگ‌ترین ابداع بشر در قرن بیستم تئاتر کودک و نوجوان است زیرا کودکان و نوجوانان، آینده هر کشوری را در دست دارند و اجرای تئاتر برای این گروه سنی علاوه بر پرورش کودکان اندیشه‌ورز، دید وسیع‌تری نسبت به آینده به آن‌ها می‌دهد. بنابراین بسیار مهم است که آموزش‌های غیرمستقیم تربیتی از طریق هنر برای آنان داشته باشیم. باید بدانیم کاری که امروز برای این نسل با هنر انجام می‌شود، تأثیر عمیق و بلندمدت خواهد داشت.
بیست و نهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان – همدان به دبیری امیر مشهدی عباس از ۱۱ تا ۱۷ آبان سال ۱۴۰۳ با شعار «تئاتر گفت‌وگوی بدون مرز» و با هدف «تقویت همدلی و همراهی، رشد و آگاهی و اعتماد به نفس فرزندان ایران از مسیر هنر نمایش» در شهر تاریخی همدان در حال برگزاری است.
«تحقق مشارکت اجتماعی کودکان و نوجوانان»، «ارتقای سطح فرهنگ عمومی»، «تقویت بنیان‌های اصیل خانواده و ارتباط نسل‌ها» و «آموزش شهروندی و افزایش مسئولیت‌پذیری با ایجاد زمینه مشارکت فعال کودکان و نوجوان ایران زمین در تولید آثار نمایشی» به عنوان قسمتی از حقوق قشر پویا و اثرگذار جامعه بخش دیگری از اهداف ستاد برگزاری بیست و نهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان است.
ضرورت پرداخت به فرزندآوری در تئاتر کودک
«فقط خودم» به کارگردانی محمد جهانپا و نویسندگی مهدی سیم‌ریز، نمایشی موزیکال برای کودک و نوجوان است.
این نمایش تولید حوزه هنری کودک و نوجوان کشور است و به معضل پیری جمعیت و ضرورت فرزندآوری در جوامع امروزی می‌پردازد و تلاش دارد به لزوم آینده‌ای شادتر برای تک‌فرزندان تأکید کند، این نمایش پس از اجرا در تهران و مشهد، حالا در بخش مسابقه کودک بیست و نهمین دوره جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان از مشهد حضور دارد.
محمد جهانپا، کارگردان «فقط خودم» درباره محوریت این نمایش‌نامه گفت: دنیای نمایش ما به خانواده‌هایی که تک‌فرزند دارند برمی‌گردد. سارای قصه ما یک دختر تک‌فرزند و لوس است که در سفری خیالی وارد سرزمین مورچه‌ها می‌شود و اتفاق‌هایی برایش رقم می‌خورد.
وی با تأکید بر اینکه گاهی دنیای سرد و تنهای تک‌فرزندان، بدون داشتن برادر یا خواهر می‌تواند سبب تلخی شود، عنوان کرد: یکی از دلایل انتخاب این فضا، فارغ از بحث‌های اقتصادی و معیشتی که این روزها خانواده‌های ایرانی با آن درگیر هستند، تلنگر به خانواده‌هاست و اینکه یادآوری کنیم دنیای آینده بچه‌های تک‌فرزند باید بازنگری شود.
جهانپا درباره اهمیت برگزاری جشنواره تئاتر کودک و نوجوان بیان کرد: همدان به استثنای پارسال، ۲۹ دوره این جشنواره را برگزار کرده و به بلوغی در اجرا رسیده است. مردم این شهر نیز آگاهی کامل نسبت به این رویداد مهم و معتبر دارند. یکی از اتفاق‌های خوب امسال تبلیغات محیطی مفصل به همت شهرداری است. اجراهای صبح با همکاری آموزش و پرورش بسیار منظم برگزار می‌شود و بازخوردها خوب است. به نظرم همدان به لحاظ سخت‌افزاری و اجرا بسیار موفق بوده و دبیر ثابت برای جشنواره نیز در این سال‌ها نظم مناسبی به کار داده است. عوامل اجرایی هم فضای کار را می‌شناسند و همراهیشان اتفاق خوبی را رقم زده است.
با حوزه کودک و نوجوان آماتوری برخورد نکنیم
کارگردان تئاتر فقط خودم، صبوری و همدلی گروه‌های مختلف در جشنواره‌ها را بسیار مهم خواند و ادامه داد: تیم‌هایی که به جشنواره می‌آیند باید بدانند جشنواره امکانات محدود دارد و نمی‌تواند تمام انتظارات را برآورده کند. قبول داریم رقابت، فشردگی اجراها و خستگی عوامل وجود دارد اما گروه‌ها باید با صبوری و همراهی کنار هم باشند و فراموش نکنند برای بچه‌ها آمدند.
محمد جهانپا یکی از ضعف‌های تئاتر کودک و نوجوان در شهرستان‌ها را تخصص کم عنوان و اظهار کرد: برخی برای کسب تجربه هنگام شروع سمت تئاتر کودک و نوجوان می‌آیند! اما اگر به کشورهای توسعه یافته نگاه کنید می‌بینید فقط متخصص‌ترین افراد در کارهای هنری می‌توانند در این حوزه کار کنند. این فضا در اختیار همه قرار نمی‌گیرد اما متأسفانه ما با حوزه کودک و نوجوان آماتوری برخورد می‌کنیم و انتخاب نمایش‌نامه و قصه‌ها غالباً اشتباه و بدون تفکر است!
او در پایان به چالش‌های تئاتر کودک و نوجوان در کشورمان اشاره کرد و گفت: تهران به لحاظ پایتخت بودن سالن اختصاصی اجرای تئاتر کودک دارد و به صورت مداوم تئاتر کودک در آن اجرا می‌شود. همچنین بیننده لازم را دارد و خانواده‌ها برای این کار هزینه می‌کنند اما در شهرهای دیگر تک‌صدایی است؛ اگر با تئاتر کودک و نوجوان با درایت بیشتری برخورد کنیم، با همراهی و همدلی نسل جدید مواجه می‌شویم و در آینده می‌بینیم این نسل در بزرگسالی در بسیاری از زمینه‌ها حرف نخست را می‌زند. به این صورت تماشاگر حرفه‌ای تئاتر خواهیم داشت.
خوب ببینید و زندگی کنید!
نمایش «پرنده آبی» نوشته موریس مترلینگ با کارگردانی مهرداد محب‌علیزاده نیز در بخش مسابقه تئاتر نوجوان از شهر رشت در این دوره جشنواره حضور دارد.
محب علیزاده درباره چرایی انتخاب این داستان و اجرایش گفت: زبان داستان بسیار ملموس و نزدیک به نسل امروز است به همین خاطر در این جشنواره ما به داستان پرنده آبی شاهکار موریس مترلینگ پرداختیم و آن را کارگردانی کردم. من کتاب را در دوران نوجوانی خواندم و با گذشت سال‌ها هنوز داستان در ذهنم نقش بسته بود. با مراجعه مجدد به کتاب دیدم صحنه‌های فوق‌العاده‌ای برای اجرا دارد، کم‌کم اتود زدم، ساختارش را شکل دادم و به اجرا رسیدیم.
وی افزود: این داستان اقتباس نیست و در اجرا کاملاً خط داستانی کتاب را رعایت کردیم، تنها کمی فشرده شده است.
این کارگردان با تأکید بر اینکه با دیدن این تئاتر بچه‌ها یاد می‌گیرند خوشبختی تمام چیزهایی است که در زندگی دارند، بیان کرد: این نمایش داستان برادر و خواهری است که شبی با یک اتفاق تصمیم می‌گیرند با سفری طولانی پرنده خوشبختی (پرنده آبی) را پیدا کنند و مشکلی که پیش آمده را رفع کنند. در انتها آن‌ها متوجه می‌شوند پرنده آبی در خانه خودشان بوده و تنها آن‌ها باید با دید دیگری اطرافشان را می‌دیدند. در واقع پیام ما به بچه‌ها این است که خوب ببینند، ارزش داشته‌هایشان را بدانند و زندگی کنند.
غفلت‌های زیادی شده است
محب علیزاده درباره اهمیت برگزاری جشنواره تئاتر کودک و نوجوان نیز عنوان کرد: اینکه به قشر کودک و نوجوان به وسیله این جشنواره‌ها توجه می‌شود بسیار فرخنده و خوب است زیرا می‌تواند اساس رشد آن‌ها باشد. هر چه در این دوره آموزش‌های اینچنینی بیشتر باشد، قطعاً پایدارتر و عمیق‌تر خواهد بود. به نظر من همه ارکان برای آموزش و رشد بهتر باید بسیج شوند و تأثیرگذاری ��ا بالاتر ببریم.
وی ادامه داد: متأسفانه در عرصه تئاتر کودک و نوجوان غفلت‌های زیادی شده است. ریشه و اساس تربیت و آموزش‌پذیری در این سن است و چه بهتر که با زبان معجزه‌آسا و غیرمستقیم هنر باشد.
کارگردان تئاتر پرنده آبی در پایان به چالش‌های تئاتر این حوزه در کشور اشاره کرد و گفت: در این ژانر سدهای مختلفی دارد. متأسفانه یکی از چالش‌های این کار پرهزینه بودن کار کودک است چون تصویر، رنگ، نور و موسیقی در آن بسیار مهم است. از طرفی کتاب‌ها و قصه‌هایی که در این حوزه باشد و جذابیت داشته باشد کم است. بحث نمایش‌نامه و فیلم‌نامه همیشه در کشور ما فقیر بوده و این کمبود منابع آسیب‌زاست. نکته بعدی اینکه مکان تمرین مناسب برای اجرا و تمرین تئاتر کودک نیست. در آخر هم می‌توان به سخت‌گیری اشتباه مدارس نسبت به بچه‌ها اشاره کرد؛ معمولاً بازیگران کودک و نوجوان نمی‌توانند خیلی به تمرینشان برسند چون مدارس به خاطر فشار غیراستاندارد آموزشی با تکالیف زیاد و امتحان هفتگی و ماهانه هر روز خسته‌ترشان کرده و آن‌ها را از کتاب و مدرسه دور می‌کنند.
به گفته مارک تواین، نویسنده نام‌آور، بزرگ‌ترین ابداع بشر در قرن بیستم تئاتر کودک و نوجوان است زیرا کودکان و نوجوانان، آینده هر کشوری را در دست دارند و اجرای تئاتر برای این گروه سنی علاوه بر پرورش کودکان اندیشه‌ورز، دید وسیع‌تری نسبت به آینده به آن‌ها می‌دهد. بنابراین بسیار مهم است که آموزش‌های غیرمستقیم تربیتی از طریق هنر برای آنان داشته باشیم. باید بدانیم کاری که امروز برای این نسل با هنر انجام می‌شود، تأثیر عمیق و بلندمدت خواهد داشت.
بیست و نهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان – همدان به دبیری امیر مشهدی عباس از ۱۱ تا ۱۷ آبان سال ۱۴۰۳ با شعار «تئاتر گفت‌وگوی بدون مرز» و با هدف «تقویت همدلی و همراهی، رشد و آگاهی و اعتماد به نفس فرزندان ایران از مسیر هنر نمایش» در شهر تاریخی همدان در حال برگزاری است.
«تحقق مشارکت اجتماعی کودکان و نوجوانان»، «ارتقای سطح فرهنگ عمومی»، «تقویت بنیان‌های اصیل خانواده و ارتباط نسل‌ها» و «آموزش شهروندی و افزایش مسئولیت‌پذیری با ایجاد زمینه مشارکت فعال کودکان و نوجوان ایران زمین در تولید آثار نمایشی» به عنوان قسمتی از حقوق قشر پویا و اثرگذار جامعه بخش دیگری از اهداف ستاد برگزاری بیست و نهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان است.
ضرورت پرداخت به فرزندآوری در تئاتر کودک
«فقط خودم» به کارگردانی محمد جهانپا و نویسندگی مهدی سیم‌ریز، نمایشی موزیکال برای کودک و نوجوان است.
این نمایش تولید حوزه هنری کودک و نوجوان کشور است و به معضل پیری جمعیت و ضرورت فرزندآوری در جوامع امروزی می‌پردازد و تلاش دارد به لزوم آینده‌ای شادتر برای تک‌فرزندان تأکید کند، این نمایش پس از اجرا در تهران و مشهد، حالا در بخش مسابقه کودک بیست و نهمین دوره جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان از مشهد حضور دارد.
محمد جهانپا، کارگردان «فقط خودم» درباره محوریت این نمایش‌نامه گفت: دنیای نمایش ما به خانواده‌هایی که تک‌فرزند دارند برمی‌گردد. سارای قصه ما یک دختر تک‌فرزند و لوس است که در سفری خیالی وارد سرزمین مورچه‌ها می‌شود و اتفاق‌هایی برایش رقم می‌خورد.
وی با تأکید بر اینکه گاهی دنیای سرد و تنهای تک‌فرزندان، بدون داشتن برادر یا خواهر می‌تواند سبب تلخی شود، عنوان کرد: یکی از دلایل انتخاب این فضا، فارغ از بحث‌های اقتصادی و معیشتی که این روزها خانواده‌های ایرانی با آن درگیر هستند، تلنگر به خانواده‌هاست و اینکه یادآوری کنیم دنیای آینده بچه‌های تک‌فرزند باید بازنگری شود.
جهانپا درباره اهمیت برگزاری جشنواره تئاتر کودک و نوجوان بیان کرد: همدان به استثنای پارسال، ۲۹ دوره این جشنواره را برگزار کرده و به بلوغی در اجرا رسیده است. مردم این شهر نیز آگاهی کامل نسبت به این رویداد مهم و معتبر دارند. یکی از اتفاق‌های خوب امسال تبلیغات محیطی مفصل به همت شهرداری است. اجراهای صبح با همکاری آموزش و پرورش بسیار منظم برگزار می‌شود و بازخوردها خوب است. به نظرم همدان به لحاظ سخت‌افزاری و اجرا بسیار موفق بوده و دبیر ثابت برای جشنواره نیز در این سال‌ها نظم مناسبی به کار داده است. عوامل اجرایی هم فضای کار را می‌شناسند و همراهیشان اتفاق خوبی را رقم زده است.
با حوزه کودک و نوجوان آماتوری برخورد نکنیم
کارگردان تئاتر فقط خودم، صبوری و همدلی گروه‌های مختلف در جشنواره‌ها را بسیار مهم خواند و ادامه داد: تیم‌هایی که به جشنواره می‌آیند باید بدانند جشنواره امکانات محدود دارد و نمی‌تواند تمام انتظارات را برآورده کند. قبول داریم رقابت، فشردگی اجراها و خستگی عوامل وجود دارد اما گروه‌ها باید با صبوری و همراهی کنار هم باشند و فراموش نکنند برای بچه‌ها آمدند.
محمد جهانپا یکی از ضعف‌های تئاتر کودک و نوجوان در شهرستان‌ها را تخصص کم عنوان و اظهار کرد: برخی برای کسب تجربه هنگام شروع سمت تئاتر کودک و نوجوان می‌آیند! اما اگر به کشورهای توسعه یافته نگاه کنید می‌بینید فقط متخصص‌ترین افراد در کارهای هنری می‌توانند در این حوزه کار کنند. این فضا در اختیار همه قرار نمی‌گیرد اما متأسفانه ما با حوزه کودک و نوجوان آماتوری برخورد می‌کنیم و انتخاب نمایش‌نامه و قصه‌ها غالباً اشتباه و بدون تفکر است!
او در پایان به چالش‌های تئاتر کودک و نوجوان در کشورمان اشاره کرد و گفت: تهران به لحاظ پایتخت بودن سالن اختصاصی اجرای تئاتر کودک دارد و به صورت مداوم تئاتر کودک در آن اجرا می‌شود. همچنین بیننده لازم را دارد و خانواده‌ها برای این کار هزینه می‌کنند اما در شهرهای دیگر تک‌صدایی است؛ اگر با تئاتر کودک و نوجوان با درایت بیشتری برخورد کنیم، با همراهی و همدلی نسل جدید مواجه می‌شویم و در آینده می‌بینیم این نسل در بزرگسالی در بسیاری از زمینه‌ها حرف نخست را می‌زند. به این صورت تماشاگر حرفه‌ای تئاتر خواهیم داشت.
خوب ببینید و زندگی کنید!
نمایش «پرنده آبی» نوشته موریس مترلینگ با کارگردانی مهرداد محب‌علیزاده نیز در بخش مسابقه تئاتر نوجوان از شهر رشت در این دوره جشنواره حضور دارد.
محب علیزاده درباره چرایی انتخاب این داستان و اجرایش گفت: زبان داستان بسیار ملموس و نزدیک به نسل امروز است به همین خاطر در این جشنواره ما به داستان پرنده آبی شاهکار موریس مترلینگ پرداختیم و آن را کارگردانی کردم. من کتاب را در دوران نوجوانی خواندم و با گذشت سال‌ها هنوز داستان در ذهنم نقش بسته بود. با مراجعه مجدد به کتاب دیدم صحنه‌های فوق‌العاده‌ای برای اجرا دارد، کم‌کم اتود زدم، ساختارش را شکل دادم و به اجرا رسیدیم.
وی افزود: این داستان اقتباس نیست و در اجرا کاملاً خط داستانی کتاب را رعایت کردیم، تنها کمی فشرده شده است.
این کارگردان با تأکید بر اینکه با دیدن این تئاتر بچه‌ها یاد می‌گیرند خوشبختی تمام چیزهایی است که در زندگی دارند، بیان کرد: این نمایش داستان برادر و خواهری است که شبی با یک اتفاق تصمیم می‌گیرند با سفری طولانی پرنده خوشبختی (پرنده آبی) را پیدا کنند و مشکلی که پیش آمده را رفع کنند. در انتها آن‌ها متوجه می‌شوند پرنده آبی در خانه خودشان بوده و تنها آن‌ها باید با دید دیگری اطرافشان را می‌دیدند. در واقع پیام ما به بچه‌ها این است که خوب ببینند، ارزش داشته‌هایشان را بدانند و زندگی کنند.
غفلت‌های زیادی شده است
محب علیزاده درباره اهمیت برگزاری جشنواره تئاتر کودک و نوجوان نیز عنوان کرد: اینکه به قشر کودک و نوجوان به وسیله این جشنواره‌ها توجه می‌شود بسیار فرخنده و خوب است زیرا می‌تواند اساس رشد آن‌ها باشد. هر چه در این دوره آموزش‌های اینچنینی بیشتر باشد، قطعاً پایدارتر و عمیق‌تر خواهد بود. به نظر من همه ارکان برای آموزش و رشد بهتر باید بسیج شوند و تأثیرگذاری ��ا بالاتر ببریم.
وی ادامه داد: متأسفانه در عرصه تئاتر کودک و نوجوان غفلت‌های زیادی شده است. ریشه و اساس تربیت و آموزش‌پذیری در این سن است و چه بهتر که با زبان معجزه‌آسا و غیرمستقیم هنر باشد.
کارگردان تئاتر پرنده آبی در پایان به چالش‌های تئاتر این حوزه در کشور اشاره کرد و گفت: در این ژانر سدهای مختلفی دارد. متأسفانه یکی از چالش‌های این کار پرهزینه بودن کار کودک است چون تصویر، رنگ، نور و موسیقی در آن بسیار مهم است. از طرفی کتاب‌ها و قصه‌هایی که در این حوزه باشد و جذابیت داشته باشد کم است. بحث نمایش‌نامه و فیلم‌نامه همیشه در کشور ما فقیر بوده و این کمبود منابع آسیب‌زاست. نکته بعدی اینکه مکان تمرین مناسب برای اجرا و تمرین تئاتر کودک نیست. در آخر هم می‌توان به سخت‌گیری اشتباه مدارس نسبت به بچه‌ها اشاره کرد؛ معمولاً بازیگران کودک و نوجوان نمی‌توانند خیلی به تمرینشان برسند چون مدارس به خاطر فشار غیراستاندارد آموزشی با تکالیف زیاد و امتحان هفتگی و ماهانه هر روز خسته‌ترشان کرده و آن‌ها را از کتاب و مدرسه دور می‌کنند.
نظر شما