به مناسبت فرارسیدن ایام فاطمیه و به منظور بررسی راه های فاطمی شدن و فاطمی ماندن، سلسله مباحثی اختصاصی را از لسان حجت الاسلام والمسلمین «رحمان غیاث»، خطیب و کارشناس مذهبی و استاد حوزه و دانشگاه مرور می کنیم. در ادامه نخستین بخش از این مباحث مرور می شود:

دوست داشتن خوب ها هنر نیست، هنر این است که خوب ها ما را دوست داشته باشند. محب بودن تا محبوب بودن زمین تا آسمان تفاوت دارد. از زمانی که ما خود را شناختیم، معمولا در جامعه ما نسبت به شخصیت هایی همانند حضرت زهرا (س) بحث محب بودن مطرح بوده، حتی اسامی هیئت ها را مثلا محبین زهرا (س)، محبین امام رضا (ع) می گذارند. بنده در عمر خویش هیچ تابلویی ندیدم که روی آن نوشته باشند محبوب زهرا(س) یا محبوبین زهرا(س). به هر حال کمال جویی انسان اقتضا می کند از محب بودن به محبوب بودن برسد.

همه خوب ها را دوست دارند، حتی اگر روی آدم های بسیار بد هم کنکاش کنیم، شاید در ظاهرشان نمود نداشته باشد اما در باطن خوب ها را دوست دارند. هنر این است که ما کاری کنیم تا خوب ها ما را دوست داشته باشند. هنر این است که در کنار محب بودن محبوب هم باشیم. جالب است در قرآن کریم در ارتباط با دوست داشتن خدا هم همین مسئله در سوره مبارکه آل عمران مطرح شده است. در اوایل این سوره می فرماید: «ای پیامبر! به مردم بگو اگر خدا را دوست دارید از من پیامبر تبعیت کنید تا خدا هم شما را دوست داشته باشد» یعنی در چهارچوب تفکر قرآنی درجا زدن در محب بودن درست نیست. انسان باید از مرحله محب بودن به مرحله محبوب بودن برسد. این نگاه، نگاه لازمی بوده، هست و خواهد بود که ما سعی کنیم به محب بودن حضرت زهرا (س) دلمان را خوش نکنیم. آن چیزی که ما باید برای آن سعی و تلاش کنیم، محبوب حضرت زهرا (س) شدن است.

در رابطه با دوست داشتن مشاهده می کنیم جو حاکم، جو احساسات و جو نگاه است اما اینکه شخصیت هایی نظیر حضرت فاطمه زهرا (س) ما را دوست داشته باشند، جو قالب جو عمل، سعی و تلاش است. قرآن می فرماید: شما که خدا را دوست دارید اما اگر قرار باشد خدا نیز شما را دوست داشته باشد، باید در میدان عمل حضور داشته باشید آنهم عملی مبتنی بر پیروی از پیامبر بزرگوار اسلام از یک انسان کامل در افکار، اخلاق و اعمال.

بنابراین باید کاری کنیم که حضرت زهرا (س) ما را دوست داشته باشند، دوست داشتن ایشان را حفظ کنیم و نسل به نسل به فرزندان خود انتقال دهیم اما دلمان را بر این دوست داشتن خوش نکنیم، در اینجا درجا نزنیم بلکه سعی کنیم در این مسیر بر اساس کمال جویی لازم به گونه ای رفتار کنیم که حضرت زهرا (س) ما را دوست داشته باشند و در یک جمله به محب بودن به محبوب بودن برسیم. لازمه این امر داشتن یک نگاه خاص نسبت به حضرت زهرا (س) است. نگاه های ما غالبا نگاه های آیینی، مذهبی، سیاسی و اجتماعی بوده اما نگاهی که باعث می شود زمینه حرکت از محب بودن به محبوب بودن تحقق پیدا کند، نگاه تربیتی است.