یک جامعه شناس و استاد دانشگاه می گوید: جوانان امروز چه دختر و چه پسر، مرحله سنت خواهی، سنت گرایی، احترام به ارزش ها و هنجارها را پشت سر گذاشته و وارد مرحله خودمختاری، دنباله روی و الگوبرداری از همسالان شده اند.

دکتر امان الله قرائی مقدم با بیان این مطلب به قدس آنلاین می گوید: پرخاشگری و خشونتی که در جوانان به ویژه دختران امروز وجود دارد از چند وجه قابل بررسی است.

این موضوع در مرحله نخست به خانواده و نوع تربیت بستگی دارد. تا جایی که طبق تحقیقات انجام شده، نحوه شیردهی مادر و حتی چگونگی شست و شوی نوزاد در تربیت او مؤثر است.

این جامعه شناس معتقد است: بدسرپرستی، بی سرپرستی، خشونت های پدر در خانواده، دیدن فیلم های اکشن، وجود برخی محرومیت ها و محدودیت ها که از خانه شروع شده و به کوچه و خیابان کشیده می شود، همنشینی با همسالانی که به گونه ای خاص و به اصطلاح «چاله میدانی» سخن می گویند در خشونت دختران تأثیر بسزایی دارد.

از طرفی فضای مجازی که از در و دیوار آن خشونت و عصیان می بارد نیز موجب شده تا جوانان تحت تأثیر محیط قرار بگیرند و خشن و عصیان گر بار بیایند.

قرائی مقدم می گوید: امروزه حرمت بین برخی جوانان معنا ندارد و حرمت شکنی فراوان شده است. در حقیقت دختران و پسران امروزی مرحله سنت خواهی، سنت گرایی، احترام به ارزش ها و هنجارها را پشت سر گذاشته و وارد مرحله دوم(خودمختاری) و مرحله سوم(دنباله روی و الگوبرداری از  همسالان) شده اند.

افراد بی تفاوتی که تماشاچی مشاجرات هستند

وی در پاسخ به پرسش ما که چرا افراد نظاره گر دعواهای خیابانی دختران بی تفاوت هستند و پادرمیانی نمی کنند توضیح می دهد:  اغلب افرادی که شاهد یک دعوا یا مشاجره اعم از دعواهای خانوادگی و نزاع های خیابانی قرار می گیرند یا بی تفاوت می مانند یا فیلم می گیرند،بعد از اتمام مشاجره به پخش فیلم های گرفته شده از صحنه های درگیری اقدام می کنند.

تکثیر این فیلم ها به نوعی بازتولید خشونت را بالا می برد و سبب می شود با شدت گرفتن دعوا، مشاجره به درگیری فیزیکی و کلامی برسد در صورتی که اگر فارغ از نصیحت، سعی در درک و آرامش طرفین دعوا شود می توان از شدت آن پیشگیری کرد.

وی بیان می کند: اکنون مردم با ذهنیت مادی و حسی زندگی می کنند و جامعه در حالت رباتیک به سر می برد بنابراین افراد نسبت به هم بی حس و بی تفاوت شده اند.

قضاوت بر اساس ظاهر و مادیات

جای بسیاری از ارزش ها را مادیات گرفته و دوران عقلانی و شهودی گذشته است. از قرن شانزدهم به بعد، تمدن حسی و مادی در جهان حاکم شده است. بنابراین مردم دیگران را براساس مادیات و ظاهرشان قضاوت می کنند.

قرائی مقدم اضافه می کند: در چنین دنیایی انسانیت از بین می رود و مصلحت گرایی و حسی گرایی حاکم می شود و افراد جامعه، مصلحت فردی خود را در نظر می گیرند و حتی گاهی شنیده می شود که افراد با بی تفاوتی تمام می گویند به ما ربطی ندارد که پادرمیانی کنیم!

بنابراین هر کسی به صلاح و نفع خود می اندیشد و در حقیقت اکنون مانند دوره قدیم نیست که تا دردی به سر همسایه می آمد همه به کمک او می شتافتند.

افزون بر این نیز فضای مجازی فضای پرخاشگری، عصیان و خشونت است و دخترانی که نیازهای ظاهری آنان برآورده نمی شود و در خانواده مورد فشار والدین هستند عصیانگر و سرکش می شوند.

به قول جان دیوید شاعر اسکاتلندی، «امروز جوانان فریاد می زنند که حرمت هیچ رفتار، رسم و اندیشه ای واجب نیست و اینک می توان از آن تخطی کرد». بنابراین جوانان امروزی معتقدند هر اندیشه ای که پیش از دوران ما بوده اشتباه است و ارزش ندارد و در نتیجه این تفکر دست به رفتارهای ضد ارزشی می زنند.

متأسفانه نسل امروز به میراث، هویت ملی و میهنی و اسطوره های ملی بی تفاوت شده است. دختران جامعه زنان نامدار ایران را نادیده گرفته اند.

این جامعه شناس که مقاله های فراوانی در این باره نوشته است با اشاره به مقاله «بیگانگی با فرهنگ ملی» می گوید: امروز ما اقتدار پدر و مادر را از بین برده ایم. بیگانگی از فرهنگ ملی از کودکستان آغاز می شود. وقتی ما به فرزندان مان احترام و اقتدار پدر و مادر را آموزش نداده ایم غیر از این نباید از آن ها انتظار داشته باشیم.

با این خشونت ها جامعه به کجا می رسد؟

قرائی مقدم تصریح می کند: با این تفاسیر جامعه بدتر می شود مگر این که به هویت ملی، برنامه های میهنی و میراث ملی خود در کتاب های درسی، تلویزیون و غیره برگردیم و برخی محدودیت ها و محرومیت های دختران را برطرف سازیم هرچند دختران امروز هرگز و هرگز مانند مادران و دختران قدیم نخواهند شد.

بنابراین مادامی که چشم به فرهنگ کشورهای بیگانه یا همسایه بدوزیم از فرهنگ و هویت ملی خود دور شده ایم در نتیجه چشم انداز امیدوارانه ای در این باره نمی بینیم. مگر این که در رفتار فرهنگی مان، تلویزیون و دیگر رسانه ها تغییر ایجاد کنیم که البته این تغییر نیز پروسه ای درازمدت است.

در حقیقت به موازات تغییرات، باید به دختران و زنان جامعه احترام بگذاریم و با آن ها با ملاطفت رفتار کنیم در غیر این صورت آینده ای روشن در انتظار دختران مان نخواهد بود.