به نقل از مدیسن نت، محققان گزارش می‌دهند که کاهش تبادل گاز در ریه‌ها- اکسیژن وارد شده و دی اکسید کربن خارج شده- به نظر می‌رسد با مه مغزی در کووید طولانی مرتبط باشد.

«شأن فاین»، محقق ارشد در دانشگاه آیووا، می‌گوید: «این مطالعه نشان می‌دهد که ممکن است یک رابطه علّی بین اختلال عملکرد شناختی و اختلال عملکرد ریه وجود داشته باشد، که یک راهکار درمانی بالقوه را با استفاده از روش‌هایی که تبادل گاز را بهبود می بخشد، پیشنهاد می‌کند.»

برای این مطالعه، محققان اسکن‌های MRI را روی ۱۰ زن و ۲ مرد مبتلا به کووید طولانی انجام دادند.

فاین گفت: «محدوده ای از مشکلات شناختی در میان بیماران در این مطالعه وجود داشت. برخی خفیف بودند و نشان دهنده اختلال عملکرد خفیف بود، در حالی که برخی دیگر جدی‌تر بودند و نشان دادند که برخی از بیماران مشکل تمرکز دارند.»

هنگامی که مردم نفس می کشند، اکسیژن از ریه‌ها به جریان خون منتقل می‌شود. در همان زمان، دی اکسید کربن از جریان خون خارج شده و بازدم می‌شود.

به گفته محققان، اسکن‌های MRI نشان داد که عملکرد ضعیف ریه نه تنها با مه مغزی، بلکه با تغییرات در ساختار مغز بیماران مرتبط است.

اسکن‌ها همچنین نشان دادند که با کاهش تبادل گاز در ریه‌ها، جریان خون به مغز در بیماران مبتلا به کووید طولانی افزایش می‌یابد.

فاین گفت: «این می‌تواند به این معنی باشد که قلب باید خون بیشتری را به مغز پمپ کند تا اکسیژن کمتری را که توسط ریه‌ها جذب و منتقل می‌شود، جبران کند.»

بر اساس این یافته‌ها، محققان گفتند که آزمایش‌های تنفسی MRI ممکن است برای شناسایی افراد مبتلا به آسیب ریه که می‌تواند منجر به کووید طولانی مدت شود، استفاده شود.