به گزارش قدس آنلاین، نویسنده فیلمنامه «مرد نقره ای» در گفت و گو با خبرنگار ما اضافه می کند: حتی فوتبالیست های ما که به لیگ های خارجی می روند تا مدتی سم کار انفرادی در خونشان است تا اینکه با پادزهر کار تیمی از بین برود چون از بچگی، کار گروهی را به ما یاد نداده اند، حتی خود من هم در کارگروهی، کارکرد ندارم و باید تنها کار کنم.

او معتقد است که ریشه خلا نویسندگی گروهی و رواج نویسندگی انفرادی در تولیدات تصویری به تهیه کننده برمی گردد و توضیح می دهد: در نظام تولیدات هالیوود، تهیه کننده موضوعی را پیشنهاد می دهد و فلان نویسنده را به کار می گیرد اگر کار درنیاید، متن را به نویسنده دیگری می دهد و حتی چند نفر همزمان روی یک پروژه کار می کنند تا نتیجه مد نظر حاصل شود اما نکته اینجاست که تهیه کننده های آنجا سواد این کار را دارد.

عباسی می گوید: عده ای از نویسندگان در دیالوگ نویسی بهتر هستند و عده ای هم در پیدا کردن خط داستان تبحر ویژه ای دارند؛ اگر این ها کنار هم جمع شوند با مدیریتی درست، نتیجه خوبی به دست می آید.

به گفته این فیلمنامه نویس، ما سینمای حرفه ای نداریم بلکه سینمای تجربی داریم و می افزاید: در این سینما هر کسی ساز خودش را می زند. گاهی حتی هماهنگی بین کارگردان و نویسنده هم به وجود نمی آید یعنی بستگی دارد که تهیه کننده چه کارگردانی را برای اجرای فیلمنامه انتخاب کند. گاهی سلیقه و دیدگاه فیلمنامه نویس با کارگردان همسو نیست و کارگردان هرکجای فیلمنامه را بخواهد تغییر می دهد در حالیکه در فضای حرفه ای همچون هالیوود، کارگردان اجازه تغییر فیلمنامه را ندارد.