او با تأسیس مؤسسه علوم آل محمد (ص) و اهتمام به کمک به مستمندان، تأثیر عمیقی بر جامعه اسلامی گذاشت و الگویی برای نسل‌های آینده شد.

آیت الله سید طیب موسوی جزایری در سال ۱۳۴۴ هجری قمری در خانواده علم و فضل، در شهر لکهنو چشم به جهان گشود. نسب او با شش واسطه به عالم و محدث برجسته تشیع، "سید نعمت الله جزایری" (ره) و همچنین با نوزده واسطه به امام هفتم شیعیان، حضرت امام موسی بن جعفر (ع) می‌رسد. پدر وی مفتی سید محمد علی جزایری و عموی او مفتی اعظم سید احمد علی جزایری و جدش آیت‌ الله مفتی سید محمد عباس شوشتری جزائری از علمای نجف و از کبار علمای لکهنو به شمار می‌آیند.

سید طیب موسوی نابغه بود، در خانواده اهل علم تربیت شد؛ از همان اوایل کودکی، نزد پدر خود قرآن را فراگرفت و موعظه و قرائت روضه را آغاز کرد، و تا دوازده سالگی تحصیل ابتدایی را نزد پدر خود گذراند.

او شرایط سختی در کودکی داشت، یازده ساله بود که مادر وی فوت کرد و در سن دوازده سالگی از سایه پدری محروم گشت، ولی از آنجا که شکست ناپذیر بود، سعی خودش را در راه تحصیل علم ادامه داد.

تحصیلات علوم حوزوی را تا پایان سطح، نزد عموی خود گذراند و همزمان، زبان انگلیسی و علوم ریاضی را فراگرفت. او در حدود یازده سال در حوزه‌های علمیه کربلا و نجف دروس حوزوی را تا درجه اجتهاد ادامه داد.

ثمره مهم این دوره، قدرت اجتهاد بود که با نوشتن رساله عملی به اثبات رساند. رساله‌ای که مورد تحسین بزرگان قرار گرفت و موجب اخذ اجازه اجتهاد به دست علمای بزرگ و مراجع مسلم زمان خود شد. آیت الله سید محمد جواد تبریزی با قلم خود، اجازه اجتهاد برای او نوشت و علمای دیگر نیز آن را تأیید نمودند.

علماء و مشایخی از جمله سید احمد علی موسوی جزایری «لکهنو»، سید محسن الحکیم «نجف اشرف»، سید ابو القاسم خوئی «نجف اشرف»، سید محمد جواد تبریزی «نجف اشرف»، سید ابوالقاسم رشتی «نجف اشرف»، شیخ آقا بزرگ تهرانی «نجف اشرف»، سید محمد رضا گلپایگانی «قم»، سید شهاب الدین مرعشی نجفی «قم»، سید احمد خوانساری «تهران» و بسیاری دیگر اجتهاد وی را تأیید نمودند.

سید طیب جزایری تدریس خارج اصول و فقه را در مدرسه شبیریه "نجف" آغاز نمود و تعداد زیادی از طلاب علوم دینی را تربیت کرد. سپس در مدارس دیگر نیز به تربیت طلاب اهتمام ورزید.

همچنین درس تفسیر وی چندین سال در شهر قم برگزار شد و در ضمن از سال ۱۹۵۵ تا ۲۰۱۳ میلادی به ارائه تفسیر قرآن، با محوریت ولایت امام اول شیعیان (ع) همت گماشت.

این عالم هندی تبار به سبب اثر شناخته شده خود "البراهین الاثنا عشر علی وجود الامام الثانی عشر" دارای شهرت است که از سوی مرکز تخصصی مهدویت به عنوان یکی از منابع سیر مطالعاتی ادله عقلی اثبات وجود امام زمان (عج) معرفی شده است. وی در این کتاب با اتکا به ادله مختلف، از جمله دلایل عقلی، استناد به کتب سایر ادیان و استدلال به قرآن، وجود امام دوازدهم شیعیان را به اثبات رسانده است. اثر مذکور به سه زبان فارسی، اردو و انگلیسی منتشر شده است.

وی در فروردین سال ۱۳۹۴ شمسی از سوی آستان قدس حسینی به پاس زحماتش تجلیل شد.

از آیت الله جزایری در حدود صد اثر به جای مانده است. وی همچنین اهتمام ویژه‌ای به احیای کتب شیعی داشت. در ذیل به برخی از مشهورترین آثار و فعالیت‌های علمی وی اشاره می‌شود: آفتاب شهادت، ابوتراب، آرزوی اسلام، تاریخ نجف و کربلا، اوحد الناس در حالات زندگی مفتی عباس، سید جزایری «حالات زندگی سید نعمت الله جزایری»، حق‌ القولین فی مسألة المسح علی القدمین، اللمعة الساطعة فی تحقیق صلاة الجمعة، البراهین الاثنا عشر علی وجود الامام الثانی عشر، تفسیر علی ابن ابراهیم قمی، کشف الاسرار فی شرح الاستبصار، ترجمه بحارالانوار حالات حضرت زهرا (س)، ترجمه بحار الانوار حالات امام حسین (ع)، ترجمه بحار الانوار درباره وقایع شام، ترجمه تفسیر نمونه جلد ششم و ترجمه منتخب الرسائل.

وی با تأسیس مؤسسه علوم آل محمد (ص) در زمینه چاپ و انتشار کتب مختلف در فقه، سیره، تفسیر، تاریخ و ... خدمات ارزنده‌ای به جامعه اسلامی تقدیم کرد.

او به مدت پنج سال امامت جماعت مسجد جمکران را به عهده داشت.

وی برای احیای آثار جد خود "سید نعمت الله جزایری" تلاش‌های بسیاری انجام داد.

این مجتهد فرهیخته به واسطه تسلط بر زبان‌های عربی، اردو و انگلیسی در کشورهای مختلفی از جمله امارات متحده عربی، کویت، سوریه، لبنان، انگلیس، آلمان، هلند، کانادا و برخی دیگر از کشورهای اروپایی و عربی به تبلیغ دین پرداخت.

سید طیب جزایری در کنار فعالیت‌های علمی و تبلیغی، به احسان و کمک به مستمندان اهتمام بسیار می‌ورزید و خانواده‌های بی‌سرپرست بسیاری را تحت تکفل داشت. وی به همین منظور دارالایتام آل محمد (صلی الله‌ علیه‌ و آله) را تأسیس نمود.

بالاخره این آسمان علم و فضل، در صبح پانزدهم ربیع‌الاول سال ۱۴۳۷ هجری قمری در شهر قم دیده از جهان فروبست و در روز شانزدهم ربیع‌الاول سال ۱۴۳۷ هجری قمری پس از اقامه نماز میت به امامت آیت الله سید محمد علی موسوی جزایری (امام جمعه و نماینده ولی فقیه در استان خوزستان) در حرم حضرت فاطمه معصومه (سلام‌ الله ‌علیها) به خاک سپرده شد.

منبع: نجوم الهدایه، تحقیق و تألیف مولانا سید غافر رضوی فلک چهولسی و مولانا سید رضی زیدی پهندیروی، ج ۳، ص ۱۴۳ - دانشنامه اسلام مرکز بین‌ المللی میکروفیلم نور دهلی