تحلیلگران این ستون معتقدند اصولاً وزیران، معاونان وزیران و دیگر مسئولان محترم مملکت باید حواسشان باشد که برای نگاه کردن به مشکلات و معایب و بلکه به محاسن هر ماجرایی چه بسا باید زاویه دید و جای نشستنشان را عوض کنند و اگر دیدند از همه زوایا ماجرا را همان طور گل و بلبل و در حد یک درصد می‌بینند، کلاً جایشان را عوض کرده و بگذارند یک نفر دیگر بیاید و یک جور دیگر به ماجرا نگاه کند بلکه درصد دانش‌آموزان در معرض آسیب خدای ناکرده بیشتر از یک درصد باشد.

تحلیلگران می‌افزایند: اصولاً یک آسیب برای آن‌هایی که مسئول می‌شوند همین «زاویه دید» و محدود شدنش است. فی‌المثل از جایی که فلان وزیر و معاونش نشسته، ممکن است مسئله مهم مهاجرت نخبگان و جوانان، وضعیتش قرمز نبوده و در حد یکی دو درصد باشد. یا وزیر دیگر جوری نشسته باشد که اهمیت مسئله فیلترینگ و بود و نبودش را اصلاً نبیند. حتی ما مورد داشته‌ایم که یک مسئول کلاً توی زاویه و اصل ماجرا نبوده و چیزی را ندیده و صبح جمعه خبردار شده است! تحلیلگران درباره زاویه و نوع نگاه و دید مسئولان این خاطره را هم نقل می‌کنند که یک بنده خدایی رفت پیش چشم‌پزشک که: آقای دکتر! مدتی است به طور مختصر مشکل دید پیدا کرده‌ام... آقای دکتر او را روی صندلی نشانده و گفته: خب عزیزم حالا به اون علامتای روبه‌رو نگاه کن بگو به کدوم سمت قرار گرفتن؟ مریض هم گفته: کدوم علامتا؟... علامتای روی تابلو عزیز من... کدوم تابلو آقای دکتر؟... پدرجان تابلو علائم چشم‌پزشکی روی دیوار رو می‌گم... کدوم دیوار آقای دکتر؟