حجت‌الاسلام مهدی شریعتی تبار در سلسله جلسات سخنرانی و بیان معارف دینی حرم مطهر رضوی که با حضور زائران و مجاوران در رواق امام خمینی(ره) این آستان مقدس برگزار شد، به بیان خصوصیات پارسایان از نهج‌البلاغه پرداخت و اظهار کرد: به نظر می‌رسد منظور از پارسایی در فرهنگ نهج‌البلاغه، همان زهد و پارسایی انسان‌های زاهد است.
وی تصریح کرد: انسان در ارتباط با دنیا سه نوع رابطه می‌تواند داشته باشد، رابطه اول اینکه با دنیا و جلوه‌های دنیوی قهر می‌کند و خود را از نعمت‌های حلال الهی که خداوند در اختیار او قرار داده و همچنین همراهی با خانواده و زن و فرزند، محروم می‌کند.
این کارشناس دینی ابراز کرد: نوع دوم این است که انسان، دل‌باخته و برده دنیا و اسیر زرق‌وبرق آن می‌شود و توجهی به دین و معنویات ندارد و نوع سوم هم این است که انسان از نعمت‌های الهی به‌درستی استفاده کند و شکر آن را هم به جا بیاورد و در عین اینکه از نعمت‌های الهی بهره‌مند می‌شود، فریب دنیا را هم نمی‌خورد و دلبسته آن نمی‌شود.
وی افزود: از منظر امیرالمؤمنین(ع) هم،قهرکردن از دنیا و هم دلبستگی کامل به آن هر دو اشتباه است و انسان مؤمن باید در متن جامعه حضور داشته باشد و با استفاده از نعمت‌های حلال دنیا، مراحل رشد و تعالی را طی کند؛ ولی هرگز فریب زرق‌وبرق دنیا را، نخورد.
این کارشناس مذهبی عنوان کرد: ترک دنیا و بی‌توجهی نسبت به نعمات الهی در واقع به‌نوعی فرار از مسئولیت محسوب می‌شود چرا که هر انسانی که به دنیا می‌آید،رسالت و مسئولیتی بر دوش دارد که باید آن را، انجام دهد.
وی افزود: از منظر امیرالمؤمنین(ع) زهد و پارسایی مثلثی است که سه ضلع دارد؛ ضلع اول پرهیز از آرزوهای طولانی است. انسان مؤمن همواره با همتی بلند در این دنیا تلاش می‌کند تا به خواسته‌های خود برسد؛ ولی نباید آرزوهای بلند داشته باشد چرا که آرزوهای بلند موجب می‌شود، انسان از آخرت غافل شود.
حجت‌الاسلام شریعتی تبار، ابراز کرد: دومین ضلع پارسایی از منظر امیرالمؤمنین(ع) شکر است. شکر مقام بسیار بالایی است و انسان اگر به معنای واقعی شاکر باشد، یعنی از نعمت‌های الهی در راه درست استفاده کند، همواره از شر شیطان در امان خواهد بود.
وی خاطرنشان کرد: سومین ضلع پارسایی از دیدگاه امیر سخن؛ حضرت علی(ع)،پرهیز از محرمات است و زاهد واقعی کسی است که مرتکب کار حرام نمی‌شود.