همزمان با ادامه حکمرانی دولت متزلزل نتانیاهو بر سرزمین‌های اشغالی و در حالی که تلاش تل‌آویو برای بهره برداری از فتنه موسوم به «زن زندگی آزادی» برای ضربه زدن به جمهوری اسلامی به شکست انجامیده، حال به نظر تل‌آویو در پی این ناکامی‌ها مجبور به دست آویختن به هر وسیله‌ای برای ضربه زدن به کشورمان شده است.
در راستای این دسیسه دشمن صهیونیستی، یادآوری چند نکته، مهم به نظر می‌رسد. نخست نوع واکنش دستگاه دیپلماسی به چنین رویکرد خصمانه آشکاری است. جا دارد این پرسش جدی از دستگاه دیپلماسی کشورمان پرسیده شود که آیا همانند رژیم صهیونیستی در تمامی جبهه‌ها فعال است؟ اگر جواب بله است، پس چرا هنوز پاسخ قاطعی در مورد این جنگ رسانه‌ای اشغالگران اتخاذ نشده است؟ باید بررسی شود آیا وزارت خارجه آمادگی همه جانبه رسانه‌ای ‌و دیپلماتیک برای اتفاقات پیش رو را دارد یا مانند اتفاق سوریه سناریویی در پیش رو نداریم و مجبوریم هر لحظه گروه تحریرالشام را چیزی صدا بزنیم؟
اما نکته دوم  اینکه این سخن سفیر رژیم صهیونیستی همین‌طور از باب ارعاب جمهوری اسلامی بیان شده یا مخاطبی واقعی دارد؟ یعنی آیا قرار است چراغ سبزی را به کسانی در کشور نشان دهد؟ این چراغ سبز و نحوه برخورد منطقی با عوامل مخاطب آن مهم‌ترین نکته این مطلب است؛ چرا که با فروپاشی دولت سوریه دندان گروهک‌های تجزیه طلب به سوی کشورمان تیزتر شده، دندانی که نان اسرائیل و غرب را می‌خورد و پاچه کشور ما را می‌گیرد و منتظراست با کوچک‌ترین حادثه فتنه‌ای به پا کند. نمونه آشکار چنین خط‌ دهی را در افزایش حملات تروریستی گروهک جیش‌الظلم در سیستان و بلوچستان همزمان با افزایش تنش میان کشورمان با رژیم صهیونیستی به روشنی می‌توان دید؛ بنابراین واضح است باید همزمان با بالا گرفتن تهدیدات دشمن برای مقابله با هر سناریویی برنامه داشته باشیم.
در همین راستا آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا در مصاحبه‌ای با «اندیشکده شورای روابط خارجی» در نیویورک به تلاش‌های آمریکا برای براندازی در ایران اذعان کرد و گفت: «من دست‌کم بر اساس دیدگاه‌ها و تجارب خودم می‌گویم مهندسی کردن چنین وقایعی (ایجاد شورش و اغتشاش در ایران) از بیرون دشوار است و شما در نهایت در برابر تبعات ناخواسته و اثرات درجه دوم و سومی قرار می‌گیرید که لازم است بسیار در خصوص آن‌ها محتاط باشید».
پس بجاست همزمان با فزونی گرفتن تهدیدات، تمامی دستگاه‌های نظامی و امنیتی و به‌خصوص رسانه‌ای ما در آماده باش کامل، مراقب گسل‌های اجتماعی باشند تا اتفاقی هرچقدر کوچک، محرکی برای امیال رژیم صهیونیستی نشود. تجربه نشان داده ما مردمان درس گرفتن از گذشته نیستیم، ولی ای کاش بودیم، کاش اکنون تمام نیروهای رسانه‌ای انقلاب در گوشه‌ای جمع بودند و سناریوهای دشمن را بررسی می کردند. از همه مهم‌تر ای‌کاش به تمام مسئولان ابلاغ می‌شد در مورد هرچیزی به‌خصوص مسائل غیر مرتبط  فعلاً نظر ندهند. فعلاً از تفاوت لندکروز و ۲۰۶ نگویند، فعلاً بر اجرای قانونی اصرار نکنند و...
و ای‌کاش هر چه سریع‌تر برای این اوضاع درهم‌ریخته فضای مجازی و کارشناسان  از زمین روییده‌اش کاری می‌شد کرد. پدافند غیرعامل مگر جز این است؟  تهدید خارجی که هست، گسل‌های داخلی هم که پیداست، اتفاقاً راه مقابله با تهدیدات هم که مشخص است، پس منتظر چه باید بود. متأسفانه پدافند غیرعامل در حوزه رسانه‌ای در حد کابل‌های زیرزمینی  و آنتن های دوربرد تلویزیون و رادیو خلاصه شده است، اما در جنگ روایت‌ها پدافند غیرعامل چه جایی دارد؟ 
تجربه نشان داده رژیم صهیونیستی در مقابل کشورمان راه به جایی نخواهد برد و هزاران حمله‌ای  که هر نظامی را باید بارها از پا درمی آورد منجر به تجزیه و تغییر اساسی در ایران نشده است. سخنان بلینکن در مصاحبه با «اندیشکده شورای روابط خارجی» نیز مؤید همین موضوع است. اما قطعاً این تلاش‌های مذبوحانه دشمن  هزینه‌هایی را در پی خواهد داشت. پس باید پرسید سناریوی ما برای کاهش این هزینه‌ها چیست و چقدر برای مقابله با دردسرهای احتمالی آماده‌ایم؟